ALT UND NEU IN DER BIBLISCHEN ÜBERLIEFERUNG

J. Barr, ALT UND NEU IN DER BIBLISCHEN ÜBERLIEFERUNG, 204 S., br. DM 16.50, Chr. Kaiser Verlag, Miinchen, 1967.

De ideeën, die de schrijver poneerde in zijn in 1961 verschenen The Semanties of Biblical Language (Duitse uitgave 1965 onder de titel Bibelexegse und moderne Semantik) worden op bepaalde punten uitgewerkt in deze Stu-die über die beiden Testamente.

De auteur gaat zijn eigen weg en ontziet zich niet, heilige huisjes aan te tasten.

Het eerste hoofdstuk bevat een inleiding: Die Vielsichtigkeit der alttestamentlichen überlieferung, waar het probleem van openbaring en traditie wordt gesteld. Het is een simplistische poging, het Oude Testament theologisch te verstaan, als men het centrum daarvan als een bundeling van door God gewerkte handelingen beschrijft. Men spreke liever van situaties dan van daden Gods in de geschiedenis. De openbaringswijzen veranderden principieel in de loop van de tijd, die nieuwe behoeften en nieuwe structuren schiep.

In een hoofdstuk Athen oder Jerusalem? zegt de schrijver, dat wij geen reden hebben om het onderscheid tussen hebreeuws en grieks denken te loochenen of te verkleinen, maar wij mogen dit ook

Tiiet verabsoluteren. In de Oude Kerk was het eerste probleem niet hellenisering raaar judaisoring. In de prediking der apostelen ontbreekt het wantrouwen tegen het z.g. Griekse denken. Het ging niet om denk.systemen, maar om de vraag hoe joüd eii heiden hun plaats in de Kerk zullen innemen. Het is veel realistische]' f; n voor het verstaan van het Oude Testament noodzakelijker, de betrekkingen tussen Israël en het Midden-Oosten te beschrijven dan de vergelijking met het Griekse denken.

In de huidige discussie grijpt de schrijver in als hij schrijft over Geschichte und Offenbarung. Tegenover Pannenborg stelt hij, dat de antinomieën noodzakelijkerwijze daarmede gegeven zijn, dat „geschiedenis" als een centraal begrip in de theologie gebruikt wordt. - Von Bad e.a. bouwen teveel op een korte en summiere belijdenis van kerygmatische aard.

Tk ben er ook dankbaar voor, dat de auteur wijst op de verbale communicatie in de openbaring: het Oude Testament geeft daden, gebeurtenissen, toespraken, gesprekken en alle mogelijke gemengdeinformatie in een zeer wisselend literair complex. - In het stuk over de openl)aring lezen wij - en hier zal niet ieder het met de auteur eens zijn - : de opname van Umweltmaterial (in Israels religie) is van zulk een omvang, dat wij die positief moeten waarderen.

In het hoofdstuk over typologie en allegorese wijst de schrijver op de complexiteit van lie verhouding tussen Oud en Nieuw Testament. Hij laat zien, hoe meer dan een theoloog enige vokabelen uit de profetische taal neemt en die daarna tot oen theologisch bevredigend systeem verwerkt.

De schrijver wil het Oude Testament eerder van trinitariseh dan van een christologisch standpunt uit bezien.

Persoonlijk willen wij de betekenis van het nieuwtestamentisch gebruik van het Oude Testament hoger waarderen dan de schrijver, al bedoelen wij niet zijn stelling: voor het gebruik van oudtestamentische teksten worden wij niet gedwongen de nieuwtestamentische verstaans-en gebruikswijze te adopteren en te legitimeren, geheel te verwerpen. Het Nieuwe Testament geeft in zijn gebruik van het Oude Testament iets anders dan exegese. Wie dit boek bestudeert zal, hoop ik, erkennen, dat ik niet ten onrechte aan dit werk deze vrij lange aankondiging wijd.

U.

Bt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen