III. HET LIJDEN DES MIDDELAARS.

Zondag 15.

In de hel zal voor de mens ook het een bij het ander komen om het lijden te verzwaren. Zo zal het Ujden verzwaard worden door het gezelschap waarin men verkeren zal. Het woord plaaggeesten wordt door ons wel eens gebruikt, zonder goed te beseffen wat dat woord betekent. In de hel zullen we weten wat plaaggeesten zijn.

De minste verademing zal daar ia het lijden ook niet te vinden zijn. Daar zijn geen inmengselen meer van Gods goedertierenheden in Zijn gramschap gelijk als hier op aarde. Daar is de hoop op verlossing voor eeuwig afgesneden.

We moeten er hier in dit leven wat van aan de weet komen wat dat helse lijden eeuwig zijn zal opdat het borgtochtelijke lijden van de Middelaar voor ons betekenis zal kunnen krijgen.

Op het borgtochtelijke van Christus' lijden worden we in deze zondagsafdeling in het bijzonder gewezen. Zo diende Zijn lijden tot verlossing der Zijnen. In dit eerste antwoord wordt gezegd: „Opdat Hij met Zijn lijden, als met het enig zoenoffer ons üchaam en onze ziel van de eeuwige verdoemenis verloste, en ons Gods genade, gerechtigheid, en het eeuwige leven verwierve.”

Van het Ujden van Christus spreekt de Catechismus dus als van het enige zoenoffer. Al de zoen-en zondoffers van het Oude Verbond) wezen naar dit Offer heen. Die offeranden van het Oude Verbond konden de zonden niet wegnemen en Gods toom niet stillen. Daarom wordt er van het Offer van Christus als het enige zoenoffer gesproken. Wie was het Die dat lijden droeg? Het was de Zoon van God! Er wordt hier in dit antwoord gezegd, dat Hij aan hchaam en ziel dfe toom Gods tegen de zonde van het ganse menselijke geslacht gedragen heeft. De Schrift zegt dan ook, dat de Vorst des levens is gedood en dat de Heere der heerlijkheid is gekruist. En God heeft Zich Zijn gemeente verkregen door Zijn bloed. Neen, Hij heeft niet in de GoddeUjke natuur geleden, want die kan niet lijden. Maar als een Goddelijk Persoon heeft Christus Zich dat lijden in de menseüjke natuur onderworpen. Zo had dat lijden een Goddelijke en eeuwige waarde. Maar zo kon dat lijden dan ook tot verlossing dienen. Tot verlossing van de eeuwige verdoemenis, zoals hier in het antwoord wordt gezegd. Het woord verdoemenis komen we wel niet zo heel veel tegen in onze Catechismus, maar toch hebben de opstellers het wel durven gebruiken. Neen, het getuigt niet van enig recht besef ervan wat de verdoemenis zal zijn, als men het zoveel gebruikt. Maar laat ons ook op onze hoede zijn voor degenen die dat woord niet meer gebruiken willen. Om ons te doen weten hoe groot de verlossing is die Christus door Zijn lijden aanbracht, gebruikt de onderwijzer hier het woord verdoemenis.

Het wil wat zeggen, om daarvan verlost te mogen worden! Alleen deze Middelaar heeft door het ondergaan van die eeuwige helse straf in dat bittere Hjden ons daarvan kunnen verlossen. Maar zo ons ook Gods genade, gerechtigheid, en het eeuwige leven verivorven. Tegenover de eeuwige rampzaligheid staat de eeuwige gelukzaligheid. Niet alleen verlost Christus van het hoogste kwaad, maar Hij brengt ook tot het hoogste goed. Genade wordt nu aan een schuldige bewezen. En dat door een rechte weg! Dit brengt ons tot onze tweede gedachte, namelijk: De bevrediging van Gods gerechti^eid. Er wordt nu verder in deze zondagsafdeling gevraagd: Waarom heeft Hij onder de rechter Pontius PUatus geleden?

Onze Catechismus weet ons toch zo nauwkeurig bij de hoofdzaken in het lijden en sterven des Middelaars te bepalen. De Catechismus doet dat hier vanzelf aan de hand van de twaalf geloofsartikelen. Die artikelen zeggen ons dat Hij geleden heeft onder Pontius PUatus. Maar de Catechismus laat ons zien dat deze bijvoeging niet zoiider betekenis is. Op de vraag die hier gesteld wordt, zou nog wel een uitvoeriger antwoord kunnen worden gegeven. In dit Ujden onder Pontius Pilatus bleek immers ook weer zeer duideüjk dat deze Jezus de ware Messias was. De Joden konden Hem niet tot de dood veroordelen. Ze hadden daartoe de bevoegdheid niet. Ze leefden immers onder de Romeinse overheersing. Jacob heeft geprofeteerd, dat de scepter van Juda niet wijken zou, noch de wetgever van tussen zijn voeten, totdat de Silo zou gekomen zijn. En als nu de Joden geen bevoegdheid hadden om Christus te kruisigen, dan had dat toch wel heel wat te zeggen.

Maar laat ons bij het antwoord bUjven dat de onderwijzer hier geeft. De onderwijzer bepaalt ons bij de hoofdzaak in Christus' Ujden en stei^ven. Op de verlossic; ? van de zondaar door dat borgtochteUjke Ujden en sterven wordt in deze zondag de aandacht gevestigd. De Catechismus haalt steeds de troost uit onze geloofsbelijdenis.

Het Ujden van Christus was een borgtochteUjk Ujden. Als Borg nu moest Hij onder de rechter Pontius Pilatus Ujden. Door het rechterUjk onderzoek moest Zijn onschuld ten voUe aan het Ucht komen. Pilatus heeft steeds moeten getuigen dat hij geen schuld in Hem kon vindbn.

En hier in het antwoord wordt dan ook gezegd, dat Hij onschuldig onder de wereldüjke rechter veroordeeld is. Maar al had Hij Zelf geen schuld. Hij droeg de schuld van anderen. En daarom moest Hij toch door de rechter tot de dood veroordeeld worden. VerschiUendè malen heben de Joden Hem willen doden. Men nam de stenen op om Hem te stenigen, maar Hij ontweek uit hun handen, want Zijn ure was nog niet gekomen. Hij mocht niet gedood worden door de handen van het oproerige voUc. De rechter moest Hem tot de dood veroordelen. De rechter bekleedt een hoogwaardig ambt.

Hij voert het récht Gods hier op aarde uit. Als iemand een misdaad heeft begaan, zal God hem om die misdaad straffen. Hij doet dat echter niet door vuur uit de hemel op hem te doen nederdalen, maar Hij straft hem door de rechter. Als de vierschaar hier op aarde wordt gespannen, is God in het midden van die vergadering. Een verschiikkeüjke zaak is het daarom ook, als dte rechter bewust een onrechtvaardig vonnis velt. Toch handelt dan nog de rechter naar een hem geschonken macht, ook al misbruikt hij die macht. Als de beschuldigde niet meer in hoger beroep kan gaan, bUjft er voor hem niet anders over dan zich aan de uitspraak van de rechter te onderwerpen.

Welnu, (ühristus is door de aardse rechter onschuldig tot de dood veroordeeld. Maar als Borg was Hij niet onschuldig. Als Borg dïoeg Hij da schuld Zijns volks. z!o stond Hij schuldig in het hemelse recht. Door het recht van Pilatus, hoe krom en verdraaid ook, voltrok zich aan Hem het Goddelijke recht. Pilatus' vierschaar was dus Gods vierschaar. In die vierschaar Gods was Hij als Borg voor (fe Zijnen des doods schuldig. Pilatus, hoewel hij voor zijn eigen voUe verantwoording handelde, had slechts te doen wat Gods hand en raad tevoren bepaalde wat geschieden zou.

Wat heeft het borgtochteUjke lijden en sterven van Christus ons toch veel te zeggen! We zien erin, hoe diep Hij Zich heeft wiUen vernederen. De mens heeft eenmaal aan zijn Schepper zich niet langer meer wülen onderwerpen. Hij heeft zelf wiUen oordelen over goed en kwaad. Hij heeft dus zelf rechter wUlen zijn. En nu is het ook een gevolg van de val, daar er buiten die val nooit enig kwaad bedreven zou zijn, dat God de uitvoering van Zijn recht in de handen van de mens gelegd heeft. En daarin is ook nog weer een inmenging van Zijn algemene goedheid te aanschouwen, want als er geen rechters onder de mensen waren, zou de mens zich ten voUe kunnen uitleven zoals hij door de val geworden is. Maar hoe zou het er dan wel niet op de wereld uitzien? Ja, dan zou de wereld niet kunnen bestaan. Maar nu komt het toch ook weer uit, dat de gevallen mens geen rechter kan zijn, daar hij als eeii zondig schepsel in vele gevallen een onrechtvaardig voimis velt. Maar ook hierin moet de mens die het onrecht wordt aangedaan, de gevolgen dragen van zijn diepe val.

(Christus heeft die echter zonder zonde wülen dragen. Onschuldig is Hij onder de wereldUjke rechter veroordeeld. Onpeilbare diepten Uggen er in het borgtochteUjke Ujden en sterven van de Middelaar.

(Wordt vervolgd)

V.

M.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen