Bij U is vergeving!

Zo Gij, HEERE, de ongerechtigheden gadeslaat; Heere, wie zal bestaan? Maar bij U is vergeving, opdat Gij gevreesd wordt. Psalm 130 : 3-4

Ootmoedige schuldbelijdenis

Deze psalm is de zesde boetspalm. Een lied uit de diepten. Hammaaloth. Een pelgrimslied gezongen bij de opgang naar Jeruzalem. Door diepe dalen trok de stoet op naar het heiligdom in de Godsstad. De onbekende dichter verkeert in diepten. Meervoud! Hij roept uit de diepten. Wat zijn er een diepten van nood in het natuurlijke leven van de mens. Maar kent u ook geestelijke diepten? De diepte van uw ellendestaat. Diepten van onmogelijkheden, van schuldbesef, van verlorenheid, van onwaardigheid, van duisternis, van aanvechtingen.

De dichter is geen vreemdeling van genade. Hij kent de HEERE. Het adres van zijn roepen noemt hij afwisselend: HEERE (JHWH, de Ik zal zijn, de onveranderlijke Verbondsgod) en Heere (Adonaï, de Gebieder, de Eigenaar en Bezitter).

Deze roeper heeft door goddelijke genade God en zichzelf leren kennen. Onze Statenbijbel zegt zo prachtig in het opschrift: "Deze psalm is een hartgrondig gebed van een godzalig mens, zeer beroerd zijnde vanwege zijn zonden, vertrouwende nochtans vast dat God hem die vergeven zal."

De diepste nood in het leven van de dichter is; de ongerechtigheden! Mijn ongerechtigheden. Meervoud. Dit woord betekent letterlijk: wat krom is, wat niet meer beantwoordt aan het doel.

Hij is een zondaar, een overtreder van Gods wet, een doelmisser, een verachter van Gods goedheid. Heel zijn leven ziet hij bij het ontdekkende licht van de Heilige Geest als één stuk ongerechtigheid. "Een stroom van ongerechtigheden heeft (!) de overhand op mij...".

Zijn zielsgestalte is ware boetvaardigheid. Hij bedenkt bij zichzelf zijn zonden en vervloeking. Hij leerde zichzelf mishagen en zich voor God verootmoedigen.

"Zo Gij, HEERE, de ongerechtigheden gadeslaat...". Gij, de Alwetende, de Heilige, de Rechtvaardige! Gadeslaan houdt in: nauwlettend onderzoeken, aandachtig bekijken. Zoals een wachter, die vanaf een hoge toren nauwlettend de omgeving afzoekt en ingrijpt bij gevaar. Gadeslaan! Versta hierbij: en die op het hoogste naar Uw rechtvaardigheid straffen wil (kanttekeningen). De dichter gaat op naar Jeruzalem. Hij nadert het heiligdom. Hij nadert de heilige God. Anderen lopen zo maar door en staan vooraan in de voorhof.

Maar hij doorleeft: Heere, wie zal bestaan? Als de Heere in het recht wil treden, als de Heere doortrekt in zijn leven. Hj heeft geen grond om op te staan. Hij heeft geen bestaan voor God!

Toch vlucht hij niet bij God vandaan.

Hij eigent zijn schuld. Hij buigt onder God. Hij heeft een welgevallen aan de straffen van zijn ongerechtigheid. Ik ben een groot beest bij U! Maar ook de bede: O, God, wees mij de zondaar genadig! Vergeef mij al mijn zonden, die Uwe hoogheid schonden.

Kent u deze dichter? Bent u als deze dichter? Is het uw doorleefde schuldbelijdenis?

Levende geloofsbelijdenis

Deze ellendige bidder weet echter meer. "Maar bij U is vergeving... " Maar! Deze tegenstelling is een onuitsprekelijk wonder. Dit 'maar' komt uit het welbehagen, van God. Het openbaart de eenzijdige, vrije en soevereine liefde van de drieënige God tot een verloren en verkoren zondaarsvolk. Het is het 'maar' van het zaligmakend geloof in oefening. Van de levende hoop! Het is het nochtans! Wat mag hij geloven? Bij U is vergeving! Bij U! Bij diezelfde HEERE. Bij die beledigde Majesteit. Bij die vertoornde Rechter. Deze dichter zingt in het geloof "Heer' door goedheid aangedreven, zijt Gij mild in 't schuldver- geven; wie U aanroept in de nood, vindt Uw gunst oneindig groot" (Ps. 86:3). Het hebreeuws heeft een lidwoord. Dé vergeving! De enige vergeving. De beloofde, de geopenbaarde, de gepredikte, de benodigde. Deze vergeving werd afgebeeld in de brandoffers in het heiligdom. Door het geloof mocht de dichter dat zien.

Bij U is vergeving op grond van het enige zoenoffer van Jezus Christus. Het Offerlam door God Zelf voorzien. Vergeving door Zijn zoenbloed. Deze Borg en Middelaar kwam uit de hoogte. Uit de hemelse heerlijkheid. Hij daalde af in de diepste diepten. Hij kwam in de kribbe van Bethlehem in Zijn diepe vernedering. Hij werd de Man van smarten. Hij riep op het vloekhout van Golgotha uit de allerdiepste versmaadheid en angst der hel, naar lichaam en ziel, met luider stem: Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten? Hij kreeg geen antwoord op Zijn roepen! Zo verwierf Hij plaatsbekledend, borgtochtelijk, schuldovernemend voor Zijn Kerk de vergeving. "Maar Hij is om onze overtredingen verwond, om onze ongerechtigheden (!) is Hij verbrijzeld; de straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem en door Zijn striemen is ons genezing geworden. Wij dwaalden allen als schapen, wij keerden ons een iegelijk naar onze weg: doch de HEERE heeft onzer aller ongerechtigheden(!) op hem doen aanlopen." (Jes. 53:5-6) Nu is er voor een dood- en doemschuldig Sion vergeving, verzoening, herstelling bij God. Vergeving op grond van de voldoening van Jezus Christus, het Lam Gods. Vergeving met behoud en verheerlijking van al Gods eigenschappen.

Bij U is vergeving! Dat wist deze dichter. Dat had hij persoonlijk geleerd. Die verborgenheid was hem geopenbaard. Zijn geloofsoog was geopend voor Christus en Zijn priesterlijk werk. Wat een wonder en wat een blijdschap als de schuldige ziel mag ervaren: "Beroerd zijnde vanwege zijn zonden. vertrouwende nochtans vast dat God hem die vergeven zal". Met een toevluchtnemend geloof. Bij U is vergeving, niet alleen voor anderen, maar ook voor mij! Geliefde lezer, jong en oud, ligt het zo in uw hart? Mag u deze zielsbeleving van de pelgrim op weg naar Jeruzalem kennen?

Zijn schuldbelijdenis, maar ook zijn geloofsbelijdenis? Ziende op uzelf te moeten belijden: Heere, wie zal bestaan? Maar door een geschonken geloof ziende op Christus te mogen bewonderen: Maar neen, daar is vergeving, altijd bij U geweest! Zó als de dichter te mogen opgaan naar Jeruzalem. Hopend op de HEERE. Want in Christus is er veel verlossing van al uw ongerechtigheden.

Opdat Gij gevreesd wordt. Dat is het doel van de vergeving. Opdat Gij de eer zult ontvangen. Dat is het derde stuk, van de drie. Alle drie noodzakelijk te weten met het hart, om getroost te leven en te sterven. Opdat Gij gevreesd wordt, dat is de ware dankbaarheid. Zou die onbegrijpelijke vergevende liefde van God in Christus voor zo'n ellendige zondaar niet opwekken tot hartelijke wederliefde?!

De beoefening van de kinderlijke vreze des Heeren. In ootmoed, kleinheid en dankbaarheid. Wie veel vergeven is, heeft veel lief. 'Met zijn ganse leven waarachtige dankbaarheid jegens God de Heere bewijzen'. In een hartelijke liefde tot God. In een hartelijke haat tegen de zonde. Ze zijn zo bitter in het licht van de vergevende liefde! In een vluchten van de zonde.

In een oprecht verlangen om heilig voor de Heere te leven. "Dit volk heb Ik Mij geformeerd en zij zullen Mijn lof vermelden". Zingt u, zing jij al mee in dit lied Hammaaloth? Psalm 130 is het lied van de ware pelgrim die door dit tranendal op weg is naar het nieuwe Jeruzalem.

Werkendam,

ds. M. Karens

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen