Ons vervolgverhaal deel 5

door C. W. van Braak-van Vliet

„Ben jij wel eens bij taille Jo geweest? ", vraagt Paul, als /.e dc straat uitlopen. Jelle knikt. „Ik moest wel eens kleren brengen. Tante Jo brengt die dan naar arme mensen. Je krijgt altijd drinken van haar. Misschien is ze wel thuis als wi j komen." Dat hoopt Paul ook. Hij kent haar wel vanuit de kerk. Ze hoeven niet veel om te lopen om bij de Mauritsstraat te komen. Het is ccn straat met allemaal hoge oude huizen. Middenin de straat blijft Jelle staan. „Hier is het. - ' Naast de bel hangt een bordje: J. STORM staal erop. ..Bellen? ", vraagt Jelle. „Natuurlijk", vindt Paul. Jelle duwt op het knopje. 'Dingdong', galmt het door het huis. Vol spanning wachten de jongens of tante Jo ook echt thuis is. Jelle haalt het briefje uit zijn zak. 1 lij zoekt dc brievenbus. In dc muur naast de deur ziet hij een gleuf. Maar dan gaat er in de deur een klein raampje open. „Wie zijn jullie? ", vraagt een stem. 't Is tante Jo. , .0. ik zie het al, Jelle." Gauw doet zc het raampje dicht en de deur helemaal open. „Kom er in jongens. Gezellig dat jullie eens langs komen bij deze oude vrouw. En wie ben jij? ", zegt ze terwijl ze Paul aankijkt. „Eh.... ik ben Paul. Paul van Drimmelen." Tante Jo knikt ccn paar keer. ..Ja, nu weet ik het. Kom maar even binnen. Willen jullie wat drinken? " Dan komt Julle met zijn briefje. „Dit is voor u van oom Reier. Tiino is in het ziekenhuis."

Daar schrikt tante Jo van. Zc gaat op een stoel zitten en leest het briefje. Hen paar maal schudt ze haar hoofd. „Ach, die arme man." Ze kijkt naar de jongens die nog steeds staan.

„Ga toch zitten." Allebei gaan zc op dc bank zitten. „Vertel eens, waren jullie erbij? " Om de beurt vertellen Jelle en Paul wat er die morgen is gebeurd. Stil zit tante Jo te luisteren. Dan knikt ze mei haar hoofd. , .Ik heb een plannetje. Als jullie hier nu even een boterhammetje eten. Dan gaan we vanmiddag naar het ziekenhuis om te vragen hoe het met Timo is. Nou? " Paul en Jelle krijgen het er warm van. Jelle gaat cr zelfs bij staan. ..Dat doen we", roept hij enthousiast. Paul is wat voorzichtiger. „Mijn moeder weet het niet", zegt hij zacht. Hij wil wel graag mee. Maar jc kunt toch zomaar niet wegblijven van thuis? „O ja", komt Jelle, „hoe moet dat? " Tante Jo lacht.

„Doen jullie jc jassen maar eens uit. dan bel je daarna even naar huis. Ik ga de tafel dekken. Lusten jullie een eitje ? " Ze knikken terwi jl ze naar dc hal lopen om hun jas op te hangen. „Zie je wel dat het jeuk is", fluistert Jelle gauw in de hal. Paul belt eerst naar huis. Het mag. Dan doet Jelle een verward verhaal door dc telefoon. „U moei dc groeten hebben van mi jn moeder", zegt hij tegen tante Jo als hij klaar is. „O ja", komt Paul. „dat zei mijn moeder ook." Ondertussen heeft tante Jo de tafel gedekt en kunnen ze gaan eten. Ondertussen vertelt tanie Jo over Timo. „Timo woonde vroeger in Friesland. Zijn vader stierf toen Timo nog ccn jongen was en zijn moeder was vaak ziek. Ze kon niet goed voor haar kinderen zorgen. Vaak ging Timo naar ccn tante. Die heeft hem verleid van dc Heere cn hem een Bijbeltje gegeven. Dal Bijbeltje heeft hij nog."

„In de binnenzak van zijn jas", weet Paul. „Ja", zegt taille Jo, „nü heeft hij dat altijd bij zich, Timo heeft geen echt beroe geleerd. Hij deed van alles wat. Meestal was hi j koopman. Soms ging hij de boeren langs om wat tc verkopen. Soms allerlei winkels. Hij reisde door het hele land en sliep waar het hem uitkwam. Zijn tante stierf en niet zijn moeder en broers had hij ruzie."

„Waarom? ", wij Jelle weten. „Ik weel liet niet", zegt tante Jo, „maar 't is wel erg. Timo had ok vaak ruzie met zijn bazen. Het kwam zelfs zover dal hij helemaal geen werk meer had en ging zwerven. Zo kwam hij in deze stad. Daar heeft de Heere hem opgezocht. Hij is een poosje bij een evangelist in huis geweest, omdat hij ziek en verward was. Hij kon alles niet goed meer bedenken. De evangelist heeft hm veel uil de Bijbel verteld. Timo heeft leren bidden. Hij werd een zondaar voor God. Nu zoekt hij de Heere. omdat Die dc enige is die hem zijn zonden kan vergeven."

„En toch gaat hij nergens wonen cnaltijd zwerven", zegl Paul. Tanle Jo laciit ccn beetje. „Dal kan hij niel laten. Ilij wordt onrustig als hij op één plek je woont." Zc ziel dat de jongens klaar zijn met eten. Daarom pakt ze de Bijbel en leest een slukje. Daarna dankt zc cn vraagt ook of dc Heere voor Timo wil zorgen. „We zetten alle spullen op hel aanrecht. Vanavond was ik wel af. Dan kunnen we nu gelijk gaan." Ze gaan mei de tram naar het ziekenhuis.

De jongens zi jn er nog nooit geweest. Hel Lukasziekenhuis is ccn oud gebouw. Door ccn grote draaideur gaan zc naar binnen. Daar vraagt tante Jo waar ze moeten zijn. „Kom jongens, op dc derde verdieping ligi Timo. Kamer 8." „Gaan wc met de lift? ", vraagt Jelle. „Vooruil maar", lachi tante Jo, „omdat jullie van die oude benen hebben."

Op de derde verdieping klap-js een deur met daarachter een lange gang cn veel groene deuren. Voor kamer X blijven ze staan. Tanle Jo doet voorzichtig de deur open. Er is een zusier binnen.

„Komen jullie voor Timo? ". vraagt zc. „Kan liet? ", vraagt tante Jo. „Eventjes", fluistert de zuster. Peul en Jelle hebben een raar gevoel in hun maag als zc achter tante Jo aan naar binnen stappen, 't Is een kleine kamer waar maar één bed staat. Daarop ligi Timo onder een dunne deken. Zijn hoofd, met de grijze haren, op kussens, zijn ogen dicht. Naast het bed slaat ccn apparaat met wijzertjes en streepjes. In zijn neus en aan zijn hand zit een slangetje.

(wordt vervolgdI

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen