Praatjes en de praktijk

Wanneer ik hooggestemde toespraken hoor of lees die mensen of ontwikkelingen binnen onze gezindte zeer prijzen, heb ik zo mijn bedenkingen. Er is vaak een verschil tussen theorie en praktijk. Denk aan het oprukken van zondagsarbeid.

De druk om op de zondag winkels open te houden wordt sterk. De komende Europese eenheid zal dit proces versnellen. Als over de grens de winkels wel open zijn, zal de sluiting in ons land moeilijk te handhaven zijn. Hoewel men de hele week gewoon zijn inkopen kan doen, vinden velen winkelen op zondag echt "het einde".

Principes gaan geld kosten als winkeliers niet meedoen aan de openstelling. Winkelpersoneel dat weigert zijn plaats op de (winstgevende) zondagen in te nemen zit straks moeilijk. In de industrie is hetzelfde aan de gang. Een directeur van een groot bedrijf dat veel machines exporteert, zei mij vorige week veel zorgen te hebben ten aanzien van het werken op zondag.

De man vreesde dat door de toename van de flexibele werktijden ook de door hem geleverde machines op zondag zullen gaan draaien. Hoe moet het dan als er een kink in de kabel komt en er om service wordt gevraagd, omdat de produktie stil staat? Zijn het deze oprukkende vraagstukken die verschillende grote reformatorische ondernemers doen besluiten hun bedrijven te verkopen?

Het kan een van de begrijpelijke, redenen zijn. Toch is het jammer dat daardoor verantwoorde werkgelegenheid verloren gaat. Door de verkopers zullen voor de komende jaren zeker afspraken zijn gemaakt voor een "christelijke" bedrijfsvoering maar hoe lang is dat te handhaven. De verkochte bedrijven kunnen immers ook weer in andere handen overgaan.

Waarschijnlijk wordt het moeilijk om in de toekomst met een groot bedrijf naar bijbelse normen te werken. Daarom dient de aandacht te worden verlegd naar een netwerk van kleinere bedrijven, waarin het gemakkelijker is om de eigen verantwoordelijkheid gestalte te geven.

Een mooi ideaal. Daar kunnen velen die druk praten en schrijven over de moeilijker wordende plaats van christenen in Nederland warm voor lopen om dat ook financieel mogelijk te maken, zou je zeggen.

Vergeet het maar. Zo wordt de participatiemaatschappij ReVenU bijna uitsluitend gesteund door mensen die enkele duizenden guldens kunnen beleggen. Dat is welkom, natuurlijk, maar de beter gesitueerden laten het afweten. Het is dus mogelijk dat het initiatief om geld bijeen te brengen voor het opzetten en uitbreiden van bedrijven die rekening met de Bijbel willen houden, in de ijskast gaat.

Mag dat, kan dat? Hooggestemde of zorgelijke beschouwingen zijn gemakkelijk. Het papier is geduldig maar praatjes vullen geen gaatjes. Ook niet in reformatorisch Nederland.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen