HEMELVAARTSDAG.

Meditatie

Hij dan door de rechterhand Gods verhoogd zijnde Hand. 2 : 33.

Aan de hemelvaart des Heeren is Zijn zitting aan Gods rechterhand onafscheidenlijk verbonden. Van die verhoging aan Gods rechterhand heeft de apostel Petrus in zijn Pinksterrede in bovenstaande w^oorden allereerst getuigenis gegeven.

En het feit van de hemelvaart is dan ook aan de uitstorting des Heiligen Geestes op de Pinksterdag voorafgegaan. We mogen nu in deze dagen ook eerst vreer de hemelvaart des Heeren herdenken. Die hemelvaart is een feit van onuitsprekelijk grote betekenis. Zowel als Zijn dood was ook Zijn hemelvaart noodzakelijk. Oud-Testamentisch was van Zijn verhoging dan ook zowel gesproken als van Zijn vernedering. Zijn hemelvaart was voorzegd in de ons zo bekende Psalmen, die we gewoon zijn bij de herdenking van dat feit te gebruiken. Ook was die hemelvaart schaduwachtig voorgesteld in Henoch en Elia, die ook naar ziel en lichaam beide ten hemel opgenomen zijn, als ook in de opvoering van de ark naar Sion en de ingang van de hogepriester op de grote verzoendag in het binnenste heiligdom.

Christus moest als Zaligmaker de Zijnen niet alleen verlossen van het hoogste kwaad, maar ook brengen tot het hoogste goed. Hij moest ze terugbrengen in de gemeenschap Zijns Vaders. Maar het kwam Hem Zelf ook toe dat Hij na Zijn diepe vernedering tot de hoogste heerlijkheid werd verheven. Als de tweede Persoon in het Goddelijk Wezen bezit Hij in Zichzelf een volmaakte heerlijkheid. Maar op hemelvaartsdag overdenken wij welke Middelaarsheerlijkheid Hij van de Vader heeft ontvangen.

Hij Die zo diep vernederd is, is ook uitermate zeer verhoogd. De Vader heeft Hem verhoogd. Niet alleen is Hij opgevaren in Zijn eigen Goddelijke kracht, maar ook is Hij opgenomen door de Vader.

„Hij dan door de rechterhand Gods verhoogd zijnde", zo lezen we in bovenstaande tekst. Een rijke prediking gaat er alzo van die hemelvaart des Heeren uit. Die hemelvaart predikt ons zowel als de opstanding uit de dood, dat de Middelaar Zijn werk hier op aarde in de staat van Zijn diepe vernedering ten goede van Zijn kerk volkomen heeft volbracht. De schuld is betaald en het recht is voldaan. De Vader is volkomen bevredigd door het werk van deze Middelaar.

Och, kreeg Zijn hemelvaart toch eens rechte betekenis voor ons! De hemel die toegesloten was door de zonde, is door Christus weer geopend. Nu kan de hemel ook opengaan voor een mens die op niet anders meer dan op de hel heeft kunnen rekenen. O welk een tegenstelling ! Ja Christus hemelvaart predikt ons een grote tegenstelling. Hij Die opgevaren is in de hoogte, is eerst nedergedaald tot de benedenste delen der aarde. In een diep ellendige staat hebben wij onszelf door de zonde gebracht. Niet anders dan een eeuwige rampzaligheid hebben we daarin te verwachten. We liggen van God voor eeuwig gescheiden en zijn voorwerpen van Zijn ontzaglijke en rechtvaardige toorn.

In zulk een staat ziet de zondaar zich liggen, die door Gods Geest van zonde, gerechtigheid en oordeel wordt overtuigd'. Wat is hij dan toch onuitsprekelijk diep ellendig! De angsten der hel blijven hem niet onbekend en de toorn Gods die eeuwig op zijn ziel zal branden, wordt hier reeds door hem gevoeld. Zo denkt hij in het eeuwig verderf weg te zullen zinken. Maar welk een tegenstelling is het dan toch, als voor zulk een mens de hemel eens ontsloten wordt. Inplaats van een eeuwige rampzaligheid mag hij dan een eeuwige gelukzaligheid voor zich ontsloten zien. Hier smaakt hij eeuwige Goddelijke liefde en deelt hij reeds in de beginselen der eeuwige vreugde.

Waarlijk, deze tegenstelling is zeer groot! Die grote tegenstelling nu zien we ook bij Christus in de staat Zijner ver" 'dering en die van Zijn verhoging. Een tegenstelling die ons wijst op wat de mens eenmaal gedaan heeft, maar ook op wat God Zijn vrijmachtig welbehagen uit eeuwige liefde heeft willen doen.

De Middelaar is door de rechterhand Gods verhoogd. Dit is geschied door diezelfde rechterhand die Hem eerst verbrijzeld heeft. Het behaagde de Heere immers Hem te verbrijzelen. Daarin openbaarde de eerste Persoon Zijn strengeisende gerechtigheid. De Vader moest het recht handhaven en kon daarvan in het minst geen afstand doen.

Dat recht snijdt de zondaar dan ook af van alle gronden buiten die volkomen voldoening die door de Middelaar is opgebracht. Maar eeuwige liefde schuilt hier achter. De verzoening is van God uitgegaan en de eerste Persoon heeft Zichzelf de voldoening gegeven door het werk van de Middelaar als de tweede Persoon.

Op grond van die voldoening heeft Hij de Middelaar nu verhoogd aan Zijn rechterhand. Geheel het werk der zaligheid is een Goddelijk werk. De mens heeft zich in de diepste ellende gebracht, maar God haalt hem in Christus ook weer uit de diepste ellende op. En heeft ons mede gezet in de hemel in Christus Jezus!"

Zo predikt ons de hemelvaart van Christus dat Goddelijke werk in het zaligen van zondaren. God verheerlijkt Zich daarin in al Zijn aanbiddelijke deugden. Geen werk van de mens komt hier in aanmerking. Hoe noodzakelijk is het om zo de betekenis van Christus hemelvaart eens recht te mogen leren verstaan. Dan is alles een Goddelijk werk. Een Goddelijk werk is het, waardoor de zondaar van zijn eerste stamhoofd wordt afgesneden en de tweede Adam wordt ingelijfd. Zo is de hemel weer voor hem ontsloten, ja, vindt hij door Christus weer een thuiskomst bij de Vader. Dat is de grote betekenis van Christus' hemelvaart.

Welk een tegenstelling! Een erf wachter der rampzaligheid wordt door Christus weer een medeburger der heiligen en opgenomen onder de huisgenoten Gods. Hij die zeer verre was, wordt alzo weer nabij gebracht. Maar nu is Christus ook ten goede voor hem verhoogd aan de rechterhand des Vaders. Hij is dus niet alleen verhoogd door Gods rechterhand, maar ook aan Gods rechterhand.

Zo heeft Hij de hoogste heerlijkheid van de Vader ontvangen. Aan die rechterhand des Vaders is Hij gezeten als die grote Hogepriester, Die Zijn werk hier op aarde volkomen heeft volbracht en daar nu van rusten mag. Maar toch is Hij ook als die grote Hogepriester nog steeds ten goede voor de Zijnen werkzaam aan die rechterhand des Vaders. Hij bidt daar voor de Zijnen. En dat opdat zij gedurige verzoening van alle zonden zouden ontvangen, maar ook in de kracht Gods tot de eeuwige zaligheid bewaard zullen blijven.

Ook is Christus heengegaan om plaats voor de Zijnen te bereiden. Hij rust niet eerder dan dat Hij Zijn ganse kerk bij Zich heeft.

Het was echter ook nodig dat Hij ten hemel opvoer, opdat Hij vandaar Zijn Geest zou nederzenden. Dat hopen we op de Pinksterdagen weer te gaan herdenken. En het vervolg van bovenstaande tekst wijst daar ook op, waarom we ook ter overdenking van de betekenis van dat volheerlijke feit van de uitstorting des Heiligen Geestes bij een volgende gelegenheid daar nog wat bij zouden willen stilstaan. De Heere geve ons echter allereerst een gezegende hemelvaartsdag, opdat er ook een Pinksterdag voor onze ziel op zou kunnen volgen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen