Eén dag in Uw huis

Verontrust.

We wilden nog één keer terugkomen op de leesdienst. Dezelfde lezer, die aandacht vroeg voor dit onderwerp, heeft nu zelf ook een brief geschreven. Wc hadden juist opgemerkt dat het jammer was dat hij niet meer over zijn ervaring als ouderling vertelde. Nu schrijft lui:

„Dat u in Daniël al zo snel de leesdienst behandelde stel ik zeer op prijs. U vraagt mij daarin om wat „ervaring". Graag wil ik reageren daar deze kwestie uitermate belangrijk is. Onder biddend opzien spreek ik de hoop uit dat vel e predikanten maar ook ambtsdragers buiten dat ambt ootmoedig uw rubriek willen lezen zonder kwade bedoelingen te veronderstellen.

Mijn huisbezoekervaring is dat de leespreek slechts dat deel van de gemeente aansprak dat bij Geesteslicht kennis kreeg van de dingen der Eeuwigheid. Voor de gemeente in algemene zin, dus in het gezin als zodanig, sprak slechts de eenvoudige predikatie, wanneer deze op de juiste wijze gelezen was.

Wanneer ik persoonlijk niet bij de preek betrokken was (of wilt u liever: er niet „in" was) kreeg ik bij mijn thuiskomst het verwijt: Wat was je onduidelijk en verward. De kritiek van mijn gezin op mijn dienstwerk deed mij veel meer dan loftuitingen uit de gemeente.

Concluderend is dus te stellen — zoals in Daniël ook in een brief werd geopperd —: leesdienst is een nood-of hulpmiddel. Jeugd - en onverschillige maar ook oppervlakkige kerkgangers zijn meestal onbereikbaar. Een „gerichte" leespreek maakt een uitzondering, jarenlang huisbezoek geeft mij de vrijheid om dit zo sterk te stellen.

Eenzelfde ervaring heb ik uit mijn observatie in de kerk, wanneer ik geen „dienst" had. Dit heeft mij altijd erg bezig gehouden, ja veel werk gegeven bij Hem Die ons oproept om te bidden om arbeiders.

Een veel gemaakte fout (m.i.) is ook de veronderstelling dat de tegenwoordige predikanten, dus ook uitgeschreven preken voor de vakante gemeenten, minder licht zouden ontvangen als de „oudvaders". Gods Woord zegt dat Zijn Geest niet zal wijken van de mond van het zaad uws zaads tot in Eeuwigheid. Redenen om daarom alleen maar zijn niet aan-oude preken te lezen wezig.

Een jonge vrouw zei mij eens: „Als de preek begrijpen kunnen, is deze in veler ogen (oren) niet goed." Begrijpen onze ambtsdragers de jeugd en de oppervlakkige kerkganger niet? Mijn ervaring is dat men deze mens vaak maar laat tobben en zoeken. De Heere Jezus verweet het sommigen dat zij de anderen niets achtten. wij

In mijn tegenwoordige woonplaats is op zondag ± 50 % van de kerkgangers jeugd. De helft hiervan tussen 12 en 20 jaar. 's Zondags bijna altijd lezen, en bijna wekelijks een weekdienst-avond met een predikant zonder jeugd in de kerk. En wat is het dan toch dringend nodig dat in de prediking de jeugd en de onbekeerden niet worden vergeten, maar hun de weg wordt gewezen.

Wat zei wijlen ds. P. Honkoop vaak: Heere, het moet naar het hart en niet naar 't verstand. Maar 't gaat niet buiten 't verstand om, dus wilt U het daar eerst brengen. Een bekeerde moeder met een „teer" leven verzuchtte: Ds. heeft alleen maar voor bekeerde mensen gesproken. Mijn kinderen, mijn kinderen!"

Liefdevuur.

Tot zover deze brief.

We willen ook zelf de lezers vragen om deze brief op te vatten naar de bedoeling van de schrijver. En wat drijft hem anders dan de bewogenheid met de „schare"? En daarin ging de Heere Jezus ons voor. Iiij was bewogen over de schare, die was als een kudde zonder herders. En gelukkig heeft Hij ook herders gegeven — vroeger en nu — die de jeugd willen trekken tot de Heere, die juist alle buitenstaanders oproepen tot bekering en nodigen tot het heil in Christus.

En waar deze bewogenheid niet is? Daar brandt het vuur van de liefde niet. We mogen de Geest wel bidden of Hij dat vuur wil ontsteken of de vonken wil aanblazen. Het is niet alleen voelbaar als de prediking voor allen een positieve boodschap heeft, maar het is ook voelbaar als bij gewone gemeenteleden iets van dat vuur brandt. Als een moeder beseft wat haar kinderen nodig hebben — en wat een kind aanspreekt. Als een jongere niet alleen kritiek heeft, maar zijn schouders zet onder het verenigingswerk. Als een jongen niet alleen kan redeneren, maar in stilte Zijn Schepper zoekt in zijn jeugd en vanuit die ernst meespreekt. Als een meisje niet alleen over kleren en jongens kan praten, maar ook echt meedenkt, als er over de Bijbel gesproken wordt. Als ouderen de jeugd niet verdenken, maar hen voorgaan in het spoor van de vreze des Heeren. Als een kind van God niet bekend staat als een ongenaakbaar mens, maar de Heere juist ootmoedig vreest en openstaat voor anderen, vriendelijk > en ongedwongen omgaat met ieder.

Zijn we 1111 niet ver afgedwaald van ons eigenlijke onderwerp, de leesdienst? We dachten van niet. Als de voorgangers ontbreken of falen, zal het gemeentelevcn kwijnen. Maar het omgekeerde is ook waar. Als de gewone gemeenteleden zijn wat ze wezen moeten, doen wat hun hand vindt om te doen, dan komen er uit die levende gemeenten ook de nodige voorgangers, fijne ouderlingen, bekwame predikanten.

En zij zullen op hun beurt iets van Paulus' werk willen doen, die aan de Colossenzen Christus verkondigde (Col. 1 : 28),

„vermanende een iegelijk mens, en lerende een ieglijk mens, opdat wij zouden een iegelijk mens volmaakt stellen in Christus Jezus."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen