Onder ons

Beste mensen
Deze keer reacties op de columns. Een compliment geven is moeilijk, vindt een van de briefschrijvers. Misschien is het moeilijke vooral: het even op papier zetten? Zomaar een briefschrijven omdat we iets aardig vinden, doen we wellicht niet zo gauw. Het valt de redactie altijd op dat mensen als ze eenmaal een reden hebben om te schrijven (bijv. een opgave voor het ziekenhoekje), ook meteen wat complimenten over Terdege toevoegen l Bij dezen hartelijk dank daarvoor. O ja, zomerse "avonturen" of impressies (zie deze bladzijde) mag u nog steeds sturen.
Groetjes!

„Je voelt je betrokken"
Ik ben blij met Terdege. Het is een mooi tijdschrift en ik denk dat de meeste mensen het wel met me eens zullen zijn: het ontvangen van een fraai tijdschrift zorgt altijd voor een stukje vreugde. Wat me bijzonder aanspreekt, is dat Terdege een familieblad is. Als abonnee voel je je bij de Terdege-familie betrokken. Het blad heeft voor iedereen van groot tot klein wel iets interessants te bieden. Het zijn niet alleen de artikelen, maar de binding is er ook door de akties, de reizen, de aanbiedingen e.d. en natuurlijk door de verwantschap met het RD. Een mens wil graag meetellen, en Terdege geeft je het gevoel dat je er bij hoort. De artikelen van met name H. de Vries zijn steeds interessant en informatief "Beurtelings" lees ik ook graag. Van persoon tot persoon verschillen de interesses en daarom lees ik niet alles, maar het meeste toch wel. "Onder Ons" wordt ook altijd gelezen. Nico van der Voet heeft vaak goede stukjes, alhoewel ik me in dat verhaal over die complimentjes in het laatste nummer niet zo goed kan vinden. Als we als christenen gewoon maar onze plicht doen in de wetenschap dat we de dingen die we doen voor de Heere doen, dan zullen we toch niet zo'n behoefte hebben aan complimentjes van mensen. Er is daar in ieder geval nog heel wat meer over te zeggen. "Geselsie" uit Zuid-Afrika is ook wel aardig. Frederique en Jolanda zijn gezellig en een kort stukje lees je gauw. De schaapherder zagen we onlangs op de heide lopen. Het was hem!
G.H. van Brummelen-Bulthuis

Zomer in Rotterdam
Een mooie zomermiddag. Ik sta in de Zaagmolenstraat in het oude Noorden van Rotterdam, wachtend op lijn 6. Geboeid kijk ik naar alle kleurige, vreemde en on-Nederlandse taferelen om mij heen. Aan de overkant van de straat is een afhaalwinkel met Afrikaanse produkten. „Warme roti's, direct mee te nemen", lees ik op de etalageruit. Daarnaast een café. Door de wijdgeopende deur zie ik de flitsende lichtjes van een gokautomaat. Links van mij een coffeeshop, waar uitsluitend mannen met een donkere huidskleur in- en uitlopen. Ik hoor stemgeluiden die klinken als la-la-la, heftig en doordringend. De groenteman schuin tegenover heeft zijn waren grotendeels op de stoep uitgestald. Veel uitheemse groenten en vruchten, zie ik. 't Is nog druk op straat. Een Turkse vrouw in lang gewaad, de witte hoofddoek ver over het voorhoofd getrokken. Jonge meisjes met diep-donkere huid, slanke enkels en hooggehakte schoentjes. Het glanzend zwarte haar kunstig opgemaakt, kleurige oorbellen. Vrouwen in hun traditionele dracht of soms in moderne spijkerbroek, druk kwebbelend achter een volgeladen buggy of kiiïderwagen. Rechts aan de overkant loopt een oude man met een patriarchale grijze baard. Een rond wit mutsje op het hoofd en een lange monnikspij om het lichaam gewikkeld... uit welk land zal hij komen? Allen wonen zij verspreid over de grote stad. Mensen met hun eigen zorgen, vreugde of verdriet. Mensen zoals u en ik.
H.B.

"Herkenning los probleem deels op"
In de rubriek: "Mensen onder elkaar" schrijft Nico van der Voet dat „een compliment in ontvangst nemen moelijk is." Ik vmd een compliment geven ook moeilijk. Toch wil ik het proberen. Een compliment wil ik geven over de bijdragen van Nico van der Voet. Wat schrijft hij duidelijk, over herkenbare situaties uit het alledaagse leven van mensen onder elkaar. In de onderwerpen die beschreven worden, krijg je een spiegel voorgehouden, waardoor je iets : van jezelf kunt (af)-Ieren. Je ziet "eigen-aardigheden" van jezelf waar je soms geen raad mee weet. Maar doordat ze onder woorden gebracht worden in deze rubriek, zijn ze vaak door de herkenning al een deel opgelost. Ook worden vaak waardevolle "handvatten" aangereikt ^ die je kunt gebruiken in de omgang met andere mensen. Want vaak willen we wel luisteren en ' helpen, maar weten we niet goed raad met een bepaalde situatie. Veel wijsheid en zegen en af; hankehjkheid van de Heere j God, wil ik Nico van der Voet ; toebidden met en over zijn rubriek "Mensen onder elkaar", wat toch ook een stichtelijke' bijdrage is aan Terdege. Hopelijk volgen er nog veel van deze bijdragen.
Terdegelezer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen