Woord en Daad, INDIA land van tranen

In een voorgaand nr. van ons blad maakten we melding van de Reformatorische Hulpaktie "Woord en Daad" en van het boek van Ds. H. J. Hegger: India land van tranen.

Verschillende bladen hebben deze hulpaktie geïntroduceerd, naar we menen terecht, omdat er grote nood is in de wereld in geestelijk en stoffelijk opzicht en deze aktie iets wil bijdragen tot leniging van die nood.

Het blijkt, dat Woord en Daad niet op aller instemming kan rekenen. Ds. B. van Smeden schreef in "Om Sions Wil", orgaan van de classis Amersfoort — zie nr. 1, 27e jaargang van 11 januuari 1974 — in afwijzende zin. We zouden daar uiteraard niet op ingaan, wanneer het alleen ging om Woord en Daad. Deze aktie moet in staat worden geacht zichzelf te verdedigen en zal dat ook wel doen, wanneer zij dat nodig acht. Dat we er toch aandacht aan besteden is, omdat genoemde predikant in zijn bijdrage ook een steen werpt op ons blad. We mogen onze lezers niet onthouden, wat hij schrijft. Dat laten we hier volgen:

"Verblijdend was op zondag 23 december de opbrengst van de koUekte voor de aktie Zend Hulp; ruim vierduizend gulden. Moge Gods zegen deze opbrengst omzetten in heerlijke vruchten voor Zijn Koninkrijk! Zending en hulpverlening, verkondiging in woord en daad, behoren bij elkaar. En daarin zijn wij werkelijk op een kerkelijke manier bezig. Deputaten mogen voortgaan dit soort akties te herhalen!

Het bevreemdt mij daarom enigszins dat, nu nauwelijks deze kerkelijke aktie is afgesloten, in onze kerkelijke bladen een andere aktie, de Reformatorische Hulpaktie "Woord en Daad" wordt geannonceerd. Deze aktie zegt aan de christ-gelovigen in Nederland een adres te willen biedien voor schriftuurlijke hulpverlening. Zij wil een tegenstander zijn van interkerkelijke hulpakties met oecumenische en humanistische uitgangspunten. In het bestuur zitten leden van de Herv. Kerk, Geref. Gemeenten en onze kerken; in het comité van aanbeveling ook van de Vrijgemaakte Gereformeerden. Het merkwaardige is dat niemand van onze deputaten voor zending en hulpverlening hierbij wordt genoemd. Met alle begrip voor het bovenomschreven doel vragen we ons af of juist nu Zend Hulp zo prachtig slaagde, wij als Chr. geref. kerken behoefte hebben aan deze aktie. We hébben immers een adres, waar we weten dat schriftuurlijke prediking en hulpverlening samen gaan. Deze aktie, op dit moment, maakt de indruk van een concurrentie- achtig "ook een graantje willen meepikken".

De beste waarborg tegen een vals oecumenisme is een gezonde kerkelijke samenwerking. Dat we die blijken te hebben, is een vreugde. Het is ook jammer dat nog net in 1973 ons kerkverband in discrediet moest worden gebracht. Nu zijn we dat wel gewend. Het blad "Bewaar het Pand" kan er behoorlijk aan mee doen. Maar dat ons eigen kerkelijk orgaan "De Wekker" nu ook in dit orkest z'n partij gaat meeblazen, is ons wel wat te gortig. We lezen in het nummer van 21 december een artikel van ds. J. H. Velema waarin hij schrijft: "Het lijkt me toe dat we op deze korte baan goed zullen moeten weten wat we als kerken gaan doen: positief, overtuigd en bewust christelijk gereformeerd zijn, dat naar Schrift en Belijdenis leven, of ons laten leiden door een algemene vage bovenkerkelijkheid, tengevolge waarvan het confessioneel gehalte van de kerk in de mist verdwijnt. Tot zover accoord, al is die korte baan een beetje vreemd. Maar dan komt het: "Het gevaar van deze laatste ontwikkeling is hier en daar concreet aanwezig". Met andere woorden: er zijn chr. geref. kerken die gevaar lopen niet meer positief, overtuigd en bewust chr. geref. te zijn binnen korte tijd! Als voorzitter van een kerkeraad die tot dusver aan vertrekkende leden een attestatie meegaf voor elke andere chr. geref. kerk, omdat hij deze als goed chr. geref. aanvaardde, en die elke binnenkomende attestatie van welke chr. geref. kerk ook als betrouwbaar aanvaardde, wil ik ds. Velema vragen: in welke kerk is het genoemde gevaar concreet? Kunnen we volgens ons eigen kerkelijk orgaan elkaar als kerken niet meer vertrouwen? Noem dan man en paard, vóór de leden van de kerk er de dupe van worden. In hetzelfde artikel lezen we van dezelfde auteur: "Er zijn symptomen die ons doen vrezen dat we als kerken hoe langer hoe verder uit elkaar groeien". Het komt me voor dat het eerstgenoemde citaat zal helpen die vrees waar te maken! Zo moet het niet! 't Is goed dat er wachters op Sions muren staan. Maar hun alarm moet duidelijk en terzake zijn!"

Tot zover Ds. Van Smeden. Het feit, dat hij zo schrijft, zegt al, dat hij in principe afwijzend staat tegenover ons streven. Dat moest eigenlijk niet mogelijk zijn. We zoeken toch niet anders dan de handhaving van de oude gereformeerde beginselen te bevorderen. Als er eenheid in ons kerkelijk leven zou wezen dan zou deze alleen op deze grondslag gevonden kunnen worden. Steeds meer blijkt, dat die eenheid er niet is. Het is camouflage en oneerlijk, wanneer we dat niet willen erkennen. Een kerkelijke eenheid wil niet zeggen, dat er geestelijke eenheid is. Ideaal gezien moest dit anders zijn. Dan moest er in de kerkelijke instituten werkelijk sprake zijn van gemeenschap der heiligen. Die is er echter alleen onder hen, die tot het onzichtbare lichaam van Christus behoren. Het gaat niet om dit toe te passen op een kerkelijke gemeenschap. Daar komt de uitwendige overeenstemming naar voren en dat deze slechts betrekkelijk is blijkt uit de verschillen, die telkens openbaar komen. In ons blad wordt er zo nu en dan aandacht aan geschonken. We herinneren hier alleen aan het artikel van Ds. Van der Ent over de laatste schooldag te Apeldoorn. De sprekers op die schooldag lieten niet hetzelfde geluid horen. Dat hebben velen aangevoeld. Ons hele kerkelijke leven is er een bewijs van, dat er niet die werkelijke eenheid is, die er zou moeten zijn. Dat is zeer te betreuren. Daardoor is onze kracht verbroken. Daardoor is ons image naar buiten niet al te best. We moeten zoeken de oude beginselen te bewaren en te beleven. Het werk van de Heilige Geest tot wederbaring van zondaren en tot leiding op de weg des levens mag wel van harte worden begeerd. Daarom te meer willen we onze lezers opwekken om achter de beginselen van ons blad te blijven staan en ieder op zijn plaats te doen wat zijn hand vindt om te doen tot verdediging van deze beginselen en ons blad bij anderen aan te bevelen. Ook de Chr. Geref. kerken kunnen daar alleen wel bij varen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen