Pastoraat aan ouderen (3)

Het gemeente-zijn

Het is niet de bedoeling dat over dit onderwerp veel geschreven gaat worden. De breedte hiervan overziende en daarover veel schrijven zou totaal afleiden van het onderwerp, waarover we wat gedachten onder woorden willen brengen. De reden om in deze aflevering dit toch even aan te halen is het volgende. We leven in een overwegend kille maatschappij. Dat is een constatering waarbij ik vaak moet denken aan wat er in Gods Woord staat. De liefde zal verkouden. Dat zien we meer en meer werkelijkheid worden. En dan zingen wij met Psalm 133: “Waar liefde woont, gebiedt de Heere Zijn zegen; daar woont Hij Zelf, daar wordt Zijn heil verkregen; en het leven tot in eeuwigheid”. Dit houdt in dat gemeente-zijn met liefde te maken heeft. Onderlinge liefde, die uitstraalt in de maatschappij. In verband met ons onderwerp willen we graag op één zaak wijzen. En ook tot nadere overdenking voorstellen.

Ontmoetingen

We zullen in een volgend artikel uitgebreid schrijven over het feit dat vele ouderen eenzaam zijn, weinig contacten hebben en daardoor vaak ook lusteloos zijn, met vele vragen, waarbij men ook zo moedeloos kan zijn. Dan willen we pleiten voor bezoekwerk door jongeren vanuit de kerkelijke gemeente. Daarmee willen we het bestaande bezoekwerk niet kleineren of van minder waarde achten. We weten dat hier en daar door de jeugd ouderen bezocht worden. Wel zou dit in veel meer gemeenten plaats kunnen vinden. Dat jong en oud elkaar zo ontmoeten en zoeken naar zinvolle ontmoetingen en gesprekken. Dat vraagt veel inzet bij kerkenraad, leidinggevenden, jongeren en ouderen. Het heeft toch te maken met bewogenheid over de ander. Gij geheel anders, zegt het Woord. Meer omzien naar juist ouderen en minder gebogen neerzien op telefoontjes met allerlei niet zo zinvolle berichten. We stellen dit nu voor om dit eens serieus te overwegen. Dat we dit hier reeds kort verwoorden is ook bedoeld om de overwegingen over ‘pastoraat aan ouderen’ bij die overwegingen te betrekken. Dan zouden jongeren ook deze artikelen wellicht kunnen lezen.

Ouderen

Tot nu toe is deze naam al schrijvend reeds gevallen. Dan is het goed hierover wat meer na te denken. Het doel is toch, dat het ‘pastoraat aan ouderen’ besproken wordt. Daarbij wordt gepoogd te putten vanuit de praktijk van het pastorale werk. En dan hier in het bijzonder een gedeelte van de gemeenteleden dat dan meestal ouderen of bejaarden wordt genoemd. We houden het hier bij het woord ouderen. Dit vraagt wel een nadere toelichting om ook duidelijk te maken wie wij dan op het oog hadden en hebben. Welk gedeelte van de gemeente bedoelen we daarmee? Meestal worden al die gemeenteleden bedoeld, die de leeftijd van de sterken en zeer sterken hebben bereikt. We denken dan aan de gemeenteleden van 70 jaar en ouder. Duidelijk is dan dat de gezondheid en vitaliteit in deze groep grote verschillen laten zien. Dat vraagt om hier met verstand mee om te gaan. Een naar onze gedachten zinvolle overweging is ook dat de gemeente weet hoe het pastoraat gestalte krijgt als het gaat om dit pastorale werk. Tijdens verschillende visitatiebezoeken aan gemeenten is opgevallen dat men vaak slecht op de hoogte is van het beleid dat de kerkenraad op dit terrein heeft. Nu zal er zeker kritiek gegeven worden die elke grond mist. Duidelijkheid vanuit de kerkenraad of van de pastor over het bezoekwerk kan veel negatieve toestanden en kritiek voorkomen. Vele werkzaamheden vragen de aandacht en de ene pastor kan meer dan de ander. Daarom vooral ook duidelijkheid. Naast bovengenoemde te bezoeken groep gemeenteleden, waarbij de leeftijd het criterium is, zal er zeker in elke gemeente ook een andere te bezoeken groep zijn, waarbij geen leeftijd genoemd zal worden. Dan zullen de redenen heel verschillend zijn, maar vaak zullen beide groeen wel veel aandacht nodig hebben. Daarover in een ander verband wat opmerkingen.

Verwachtingen

Bij de nu beoogde ouderen die behoren bij de gestelde leeftijd zal de reactie op en houding tegenover regelmatige bezoeken niet eensluidend zijn. Hierbij denk ik aan opmerkingen die meermalen door mij gehoord werden en wellicht bij anderen herkenbaar zijn.Een regelmatig terugkerende opmerking was: “Dominee, ik ben nog heel goed en voel me nog jong. U hebt het druk en daarom kunt u beter daar gaan, waar het echt nodig is”. Daarover doorpratend kregen we dan mee dat men zelf wel zal bellen als men behoefte heeft. Het beloofde telefoontje bij behoefte komt echter zelden. Ik herinner me nog dat na een bovengenoemde reactie later de vrouw van desbetrefend gemeentelid belde en aan wilde geven dat zij wel uitzag naar een bezoek. Zo werd (weer) geleerd dat het informeren naar de mening bij de vrouw (of man) niet overbodig is. Niet zelden bleek er zelfs door verschillende oorzaken juist veel behoefte aan een bezoek te bestaan. Of de noodzaak bleek tijdens een toch gemaakt bezoek heel duidelijk.

Gehoorzaamheid

Het zal duidelijk zijn dat naar onze mening zonder onderscheid alle ouderen bezocht moeten worden. Dan zullen telkens stappen genomen moeten worden om tot een afspraak te komen. Ook als men zich nog erg jong vindt. De Heere Jezus bracht meestal geen bezoek op verzoek. Hij was met barmhartigheid bewogen over de schare. Dan zal het pastoraat gestalte krijgen in gehoorzaamheid aan de opdracht en ziende op Hem, Die getrouw was. Het gaat om het door Hem verworven heil en dan ook de zaligheid van zondaren. Dat is dan aan de zorg van een pastor toevertrouwd.

(wordt vervolgd)

Oud-Beijerland, ds. L. Groenenberg

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen