Elke drankfabrikant zou hardop moeten zeggen: "Pas op, mijn produkt is gevaarlijk''

Herman V. 42 jaar oud. Tot voor een jaar of tien door velen benijd. Om zijn baan als HTS-Werktuigbouwkundige. Om zijn zorgzame vrouw. Om zijn twee goedlachse kinderen. Om zijn boerderijtje in Brabant. Er bleef niets van over: Ontslag. Echtscheiding. Opvangkliniek. Bajes. Opvangkliniek. Nu zwerft hij moederziel alleen door Amsterdam. Van samenkomsten van de AA (Anonieme Alcoholisten) naar de kliniek. En weer terug. Een triest verhaal. Maar Herman haalt er zijn schouders over op: „Weet je, ik ben niet de enige. En veel anderen hebben helemaal geen enkele kans meer. Dank zij de AA kan ik in elk geval ongeveer een maand zonder drank. Daarna gaat het geheid weer mis. Dan klap ik in. Dan moet ik drinken. Als ik weer nuchter ben, probeer ik het opnieuw".