JEUGDBIJBEL

De vraag komt onwillekeurig op, of deze titel

wel juist is voor een boek dat verhalen uit de Bijbel bevat. Enige tijd geleden verscheen er de Kinderbijbel van Evert Kuijt, tot nu toe alleen het Oude Testament, maar met de bedoeling, dat binnenkort ook het Nieuwe Testament het licht ziet. We hebben nu dus een Kinderbijbel en een Jeugdbijbel. Eigenlijk moesten we de Jeugdbijbel eerst noemen, omdat die al in 1976 verschenen is. Dat we daar niet eerder aandacht aan hebben geschonken komt, omdat we pas kort geleden met deze Jeugdbijbel kennis maakten. Aan het boek van Kuijt is al voor de verschijning in de pers veel aandacht besteed door advertenties en ook op andere wijze is tevoren gewezen op deze uitgave. Dat is voorzover we weten niet ten aanzien van de Jeugdbijbel het geval geweest. De heer I. A. Kole noemt deze bijbel al in zijn artikel: Het gezin en de (kinder)bijbel in het kortgeleden verschenen boek: Het gezin vandaag en morgen.

Hij geeft daar een indeling naar de leeftijd en spreekt van de kleuterbijbel van 3 tot 7 jaar, de kinderbijbel van 7 tot 10 jaar, waaronder hij die van Kuijt rangschikt en de jeugdbijbel vanaf 10 jaar, waaronder hij deze Jeugdbijbel vermeldt. Daaruit kunnen we dus opmaken, dat deze bedoeld is voor oudere kinderen. We willen ons eerst nog even bezig houden met de vraag of we met de aanduiding van Jeugdof Kinderbijbel wel op de goede weg zijn. Dat er uit de bijbel verteld wordt is begrijpelijk en noodzakelijk. Dat dit naar het bevattingsvermogen van kinderen of van de jeugd geschiedt is vanzelfsprekend. Het gaat er om de kinderen op een geëigende wijze in aanraking met het Woord des Heeren te brengen. Dat gebeurt door de prediking ook. Deze richt zich op de gehele gemeente, jong en oud, bekeerden en onbekeerdenden. De Heere Zelf spreekt door de prediking allen aan die onder het Woord verkeren en gebruikt die prediking als een middel in Zijn hand tot bekering en tot alles waartoe de Heere Zijn Woord zendt.

Nu zijn er al lange tijd in verschillende plaatsen en in verschillende kerken jeugddiensten. Daarin richt de prediker zich speciaal tot de jeugdigen, die samenkomen. Op deze wijze wordt de jeugd losgemaakt van het gezin, van de gemeente. Voorzover ons bekend hebben onze kerken dit veroordeeld door niet tot het houden van jeugddiensten over te gaan. Maar de laatste tijd komen er kindernevendiensten op. Het woord zegt al wat de zin ervan is. Hier komt o.i. nog meer naar voren, dat kinderen als een afzonderlijke eenheid worden beschouwd en bewerkt, ten koste van de kerkelijke gemeenschap. De kinderen behoren zo vroeg mogelijk meegenomen te worden onder de bediening van het Woord, samen met de ouders en de gemeente. Dat blijkt op vele plaatsen niet meer te functioneren. Ook in eigen kerken wordt plaats ingeruimd voor kindernevendiensten. We gaan daarop niet nader in. Het ging ons alleen om het constateren van feiten, van -verschijnselen, die als bedenkelijke symptomen moeten worden gesignaleerd, hoe goed de bedoeling mogelijk ook is. We vinden hierin enige overeenkomst met de verschijning van Kinder- en Jeugdbijbels.

En nu komen we terug op de Jeugdbijbel. Is er een bijbel voor de jeugd en een voor volwassenen? Heeft de jeugd een andere bijbel nodig dan volwassenen? Kan de Heere niet door Zijn eigen Woord, zoals we dat ontvangen hebben, ook kinderen bearbeiden ten leven? Mogen we ermee volstaan onze kinderen alleen een gedeelte van Gods Woord in handen te geven?

Deze en dergelijke vragen komen op, wanneer we deze Jeugdbijbel ter hand nemen. We hebgeeft. We houden er ons van overtuigd dat schrijver en uitgever de beste bedoelingen hebben gehad bij het het op de markt brengen van deze uitgave. Maar deze bijbel geeft ons slechts een gedeelte van de Bijbel.

In wat daarin geboden wordt vinden we niet meer dan een gedeelte van de verhalen, die in kinderbijbels kunnen voorkomen. De omvang van het boek liet niet toe om alle verhalen op te nemen. Er moest een keuze worden gemaakt. De schrijver heeft daarbij wel nauwgezet een keuze gemaakt. Hij sluit zich in veel opzichten ook aan bij de woorden van de Schrift zelf.

We hadden verwacht, dat de schrijver wel een Voorwoord zou geschreven hebben om zijn werk te introduceren. Maar dat missen we. Wel vinden we aan het einde van het boek in het laatste stuk onder de titel: Gods grote geschenk iets wat wel in deze richting wijst. We lezen daar o.a.: Op korte en eenvoudige wijze hebben wij een gedeelte van de Bijbel overdacht. Als de Heere ons Zijn Woord niet had gegeven, dan zouden wij blind zijn als de heidenen, die nog nooit gehoord hebben van de weg, die tot de zaligheid leidt. God heeft ons door de Bijbel een groot geschenk gegeven. In dat Woord heeft Hij ons bekend gemaakt wie wij zijn en dat wij dat geworden zijn door van God af te vallen. Zo gaat de schrijver verder en dan eindigt hij als volgt: Dat de Heere dat wondere werk in onze ziel mocht werken door middel van Zijn Woord en Geest! Het grote geschenk van Zijn Woord moge voor ons een middel zijn tot onze eeuwige verlossing en tot glorie van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest!

Al vinden we dus in dit werk slechts een gedeelte van wat de Heere ons in Zijn Woord zegt, we staan toch positief tegenover deze uitgave, gezien het doel dat de schrijver beoogde en de wijze waarop hij de Sch rift poogt na te vertellen. Als het goed is moeten allen, die lezen en luisteren, daardoor tot de Schrift zelf gebracht worden.

Het boek maakt een voorname indruk, zowel wat het formaat betreft als de wijze waarop het zich presenteert. Er komen een paar honderd gravures in voor uit een prentbijbel van 1791. De vraag komt wel op, of het niet beter was geweest om tekeningen te geven, die meer aanspreken en mogelijk ook beter weergeven hoe het kan zijn geweest. De uitgever heeft een groot lettertype gebruikt. Dat helpt ertoe mee om een goede indruk van dit werk te verkrijgen. Het geheel vertoont een rustig beeld.

De inhoud spreekt aan. Marinus Nijsse weet te vertellen. Het boek leest gemakkelijk en we stellen ons voor, dat b.v. onderwijzend en zondagsschool- personeel een dankbaar gebruik van deze Jeugdbijbel zullen maken.

We hebben dus waardering, maar we moeten toch op een en ander wijzen. Op blz. 5 lezen we: Hij zou mens worden om de schuld te betalen en alzo het recht te verwerven op het eeuwige leven, dat door de eerste mensen was verloren. Komt hierin Christus lijdelijke en dadelijke gehoorzaamheid tot z'n recht? Op blz. 10 staat, dat de ark tien ellen hoog was. Dat moet zijn dertig ellen. Op blz. 11, dat het water vijftig ellen boven de bergen uitrees, in plaats van vijftien ellen. Op blz. 16 lezen we, dat de Heere tot Abram zegt: vrees niet, Abram, Ik ben u een Schild, uw loon zal zeer groot zijn. De Schrift zegt: Ik ben u een Schild, uw Loon zeer groot. Op blz. 51 vertelt Nijsse, dat na enige honderden jaren uit de twaalf zonen van Jakob het grote Israëlietische volk was voortgekomen. Duurde dat werkelijk enige honderden jaren?

Hierbij willen we het laten. We hebben bij het doorlezen meer aantekeningen gemaakt. Die we hierboven vermeldden moeten genoeg zijn om de schrijver er toe te zetten het hele werk op zulke punten nog eens kritisch te bekijken en bij een volgende druk verbeteringen aan te brengen. Er komen ook drukfouten voor, maar slechts heel weinig, een teken, dat er zorg aan deze uitgave is besteed.

Tenslotte vermelden we, dat het boek geschreven is door Marinus Nijsse, dat het 295 blz. telt, 54 verhalen uit het Oude en 51 uit het Nieuwe Testament bevat en dat het f 49,50 kost, wat naar onze mening voor zo'n pracht uitgave niet hoog is te noemen. Het werk is uitgegeven door Uitgeverij Pieters Groede b.v. te Groede.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen