Uit de praktijk

Het was voor het uitbreken van de tweede wereldoorlog, dat wij huisbezoek zouden gaan doen bij twee bejaardee mensen. Op weg daarheen spraken wij tot elkander en meenden: vanavond zal dit geen moeilijk bezoek zijn, daar wij deze mensen wel een beetje kenden, altijd de kerkdiensten bezoekend, en onbesproken van wandel.

Dit echtpaar had een ongehuwde zoon, die al veel jaren in het buitenland gewerkt had op de baggerwerken; nu was hij weer thuis na een verblijf in Indië. Toen wij de woning binnenkwamen, werden wij vriendelijk door de oudjes ontvangen. De zoon liet klaar merken dat hij niet op ons bezoek gesteld was, maar bleef toch thuis, hij ging niet weg. Al spoedig kregen wij een zakelijk gesprek met de vader en moeder betreffende de noodzakelijkheid om in dit leven de Heere te kennen tot Zaligheid. Op ons vragen ten deze, hoe het er bijstond voor eigen hart en leven, werd geantwoord dat zij wel inzagen, dat zij zo als zij zich nu bevonden, de grote reis niet zouden kunnen aandoen, daar zij erkenden dat zij geen kennis hadden aan een verborgen leven met de Heere. Onze ambtsbroeder begon met te wijzen op de ouderdom die deze mensen hadden mogen bereiken, door vele omstandigheden des levens waren doorgeholpen, en nu aan de avond van het leven nog voor eigen rekening verder te leven. In eenvoudige woorden vermaande hij, om toch voor alles te zoeken het éne nodige voor de tijd en de eeuwigheid, daarbij voorstellen hoe het meestal toegaat als de Heere overtuigend en ontdekkend werkt naar Zijn Woord in de toebrenging van verloren zondaren, alsook wat de Heere wil zijn voor een vernederd en boetvaardig mens. Ook de zoon des huizes werd door onze ambtsbroeder heel minzaam aangesproken, en gevraagd hoe hij ten opzichte van deze dingen stond, daar hij toch ook een onsterfelijke ziel omdroeg, geschapen voor de eeuwigheid, en onder een zuivere waarheid was opgevoed en onderwezen. Maar daar kwam heel wat op los; eerst al over de Bijbel; geloven jullie alles wat in de Bijbel staat? je denkt dat je de echte waarheid hebt, en hoe leven die lui hier in Holland, die zich Christenen noemen, ik heb met Boeddisten en Mohamedanen omgegaan, en veel met hen gesproken en hun levenswijze gezien, zij namen heel wat beter hun Godsdienstplichten waar als het tegenwoordige Christendom hier, en die mensen denken ook dat zij de echte waarheid hebben, neen, dan kunnen jullie nog veel van die Aziaten leren. Ja, daar moesten wij wel op ingaan, daar werden dingen gezegd over het Christenvolk die maar al te waar zijn, en moesten wij bekennen dat er tegenwoordig maar veel mee door kon men wil wel als Christelijk aangemerkt worden, maar wat geeft de praktijk te zien? dat men niet voor heiden aangezien wil worden, want dat is te grof, maar de beleving van het Christen-zijn is te eng en te fijn; en daarom zijn er zo weinig Bijbelse Christenen bij wie het Woord Waardheid geworden is, die door Gods Geest de kracht der Waarheid hebben ondervonden, en in die weg werden overtuigd en ingewonnen, en Gods Woord toegevallen zijn, als we lezen dat de mens door zijn zondeval zich vrijwillig en moedwillig van zijn Schepper heeft losgescheurd, en daarom dood is door de zonde en misdaden. Vriend, als een mens dat leert, dan is er maar één zondaar op de hele wereld, en dat ben je dan zelf; zulk een mens heeft met God te doen, want hij bevindt Hem Heilig en Rechtvaardig en zichzelf de rampzaligheid waardig. Als voor zulk een mens nochtans de mogelijkheid ontsloten wordt om zalig te worden, dan kan hij het wonder niet op, en belieft het Gods Geest om de enige Borg en Zaligmaker aan en in hem te openbaren, die ook voor hem de verzoening heeft aangebracht, dan mogen wij zulk één een volgeling van Christus noemen. Vraag nu aan die mens of de Bijbel, dat is Gods Woord, de Waarheid is. Vriend, U zei zoëven dat er dingen in de Bijbel staan, die zouden berusten op de fantasieën van de schrijvers, U noemde de sprekende ezel van Bileam, en de walvis van Jona, en het hele Scheppingsverhaal, wat volgens de wetenschap zo niet gebeurd kan zijn zoals dit in Genesis beschreven is. Maar de Waarheid verklaart zichzelve, wij lezen dat al de Schrift van God is ingegeven, en dat de Geest des Heeren mensen als middelen heeft willen gebruiken om de werken en leidingen Gods in natuur en in genade op te schrijven. Dit Woord is nuttig tot bestraffing - vermaning - onderwijzing en besturing, daarom omdat het Gods Woord is, is het voor het volk des Heeren van het eerste tot het laatste de Waarheid, dat volk is onderwezen uit en geleid door dat Woord, daar zij ondervonden hebben dat dit Woord het levende Woord is, en een kracht Gods tot Zaligheid; ziet daar voor Uzelve kennis van te krijgen, vriend daar dit voor ons allen hoogst noodzakelijk is, en laat je niets wijs maken door die wetenschapsmensen, die blijken niet onderwezen te zijn door de Geest des Woords, en die eenvoudige zielen door hun fantasieën van de Waarheid willen afleiden, door twijfel te zaaien aan de historie van Gods Woord, en die vele zielen zullen doen afwijken van de gezonde leer. De eenvoudigen hebben geleerd met de Bijbelheiligen van de oude dag, gebondenheid aan Gods Woord, waarin alles te vinden is tot overtuiging en bekering en leiding in alle omstandigheden des levens, en zij getuigen „Uw Woord is de Waarheid, de oprechten hebben het lief.”

Het werd een lang gesprek die avond, en gezien de meningen in de Kerken tegenwoordig over de Historische Waarheid, meenden wij onze lezers dit gesprek op huisbezoek niet te mogen onthouden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen