Duitschland.

Volgens belofte in onze laatste Correspondentie, geachte lezers, willen wij nu aantoonen, welke wegen men o. a. bij ons heeft ingeslagen, om het gereformeerde bewustzijn, dat in de laatste tientallen van jaren hoe langer hoe meer wegzonk, te doen herleven. Allereerst deed daartoe zijn best Gottfried Daniël Krummacher, predikant te Elberfeld, die door zijne voortreffelijke leerredenen, ook in Nederland in druk verschenen en veel gelezen, voor menigeen ten zegen werd. Vervolgens vermelden wij als den voortreffelij lesten gereformeerden prediker van onze eeuw Dr. H. F. Kohlbrügge, den man, wiens heerlijke geschriften in den tegenwoordigen tijd hoe langer hoe meer gewaardeerd worden. Niet zonder merkbaren invloed op het weer opleven van gereformeerde leer en leven was de wetenschappelijke arbeid van mannen als Sudhoff, Wichelhaus, Dr.Böhl, wier werken even als die van Tltelemann, Dr. A. Zalm en Lic. theol. Cuno veel goeds stichtten. Daarbij verscheen do lieformirte Kirchenieitung, die eene reeks van jaren door Thelemann werd geredigeerd; nadat de uitgave daarvan gestaakt werd, richtte Calaminus in Elberfeld onder denzelfden titel een nieuw blad op. De beteekenis van deze Kerkelijke Courant, het hoofdorgaan van de gereformeerde Kerk in Duitschland, was steeds zeer groot. In den loop der laatste jaren , zijn nevens haar nog vier gereformeerde bladen verschonen: het Benthéimer gereformeerde Maandschrift, „Die Colonie", het Berlijnsche Maandblad, en „der Pilger." Het Elberfelder gereformeerde Weekblad, dat als vijfde zou kunnen genoemd worden, dient meer de locale belangen der Elberfeldsche Ev. gereform. Gemeente. De „Piiger" ontstond in 1885 uit het Correspondentieblad van de Vereeniging voor gereformeerde geschriften.
Een van de meest voorkomende verschijnselen in onze Duitsc'ngereformeerde kringen van den tegenwoordigen tijd was de oprichting dezer vereeniging in het jaar 1881 in het Wupperdal, door do bemoeingen van Di. Calaminus uit Elberfeld, die steeds werkzaam was voor de gereformeerde zaak, en daartoe was opgewekt door Ds. Cuno, die reeds in 1867 op de Detmolder Conferentie het plan van zulk eene vereeniging gevormd had. Het eerste artikel van de Statuten dezer Vereeniging voor gereformeerde geschriften luidt: „De vereeniging staat op den bodem der Heilige Schriften van het Oude en Nieuwe Testament, welke zij geheel en al als het Woord Gods erkent, en houdt den Heidelbergschen Catechismus voor de zuivere en juiste uitdrukking van de leer der Schriften." Door deze vereeniging worden onze kandidaten en gemeenteleden weder met de literatuur onzer Kerk bekend gemaakt, terwijl door het Correspondentieblad de Gereformeerden met elkander in kennis kwamen on elkander als het ware do broederhand reikten. Uit deze vereeniging, die nog bestaat, ontstond in 1884 te Marburg: „de Gereformeerde Bond", eene vrije vereeniging der Gereformeerden. Ongelukkig ontstond in 1886 in het bestuur van dezen bond tweespalt, die het bedanken van Dr. Zalm ten gevolge had. Het bestuur wil namelijk niet alleen hen als ware gereformeerde broeders beschouwen, die op den bodem van de gereformeerde leer, de praedestinatie, staan, maar ook hen, die de praedestinatie niet aannemen. Zoo staat Dr. Ebrard, die meer een Unionist, dan een Gereformeerde, en der leer van de praedestinatie vijandig is, bij den gereformeerden bond in hooge achting, reden waarom vele ernstig gereformeerde godgeleerden van dien bond niets meer willen weten. Hunne verbazing was dan ook groot, toen in het begin van 1887 de vereeniging voor gereformeerde geschriften een boek van Dr. Ebrard uitgaf onder den titel van: Salnar's Harmonia Confessionum (overeenstemming der gereformeerde Belijdenisschriften), een boek, dat dio overeenstemming volstrekt zeer twijfelachtig maakt, en in de aanteokoningen zeer sterk ijvert tegen de praedestinatie. Onze wensch is, dat onze vervallene gereformeerde hut gebouwd worde; en daarvoor is en blijft het eenige middel het Woord Gods en de prediking der zuivere gereformeerde leer. Waar men dien weg niet op wil, daar is het niet te verwonderen, dat men van een werk als Dr. Böhl's Dogmatiek niet gediend is, en do krachtige stemmen der waarheid te midden van al de ellenden van den tegenwoordigen tijd, die nog vermeerderd worden door de toenemende macht van Rome, voortvloeiende uit de trouweloosheid der Protestanten, niet hooren wil. Eu daar denken wij aan het in de vorige Correspondentie reeds genoemde werkje van Dr. A. Zahn „Abriss d. Geschichte der Ev. Kirche," dat een belangrijk artikel wijdt aan de toenemende macht van het Pausdom. Wij echter danken den Heere, dat er nog trouwe getuigen der waarheid onder ons zijn mogen.

Uw CONSTANS.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen