Iets uit het leven van Prins Willem III.

Toen de stad Grave na heldhaftige verdediging zich aan den Prins eindelijk moest overgeven (28 Oct. 1674), trok Zijne Hoogheid na den uittocht der Franschen aanstonds daarbinnen en reed daarop naar de kerk. Hij vraagde zijnen hofprediker Ds. Henricus de Roy: of deze „wel soo voort een Dankpredicatie zou konnen doen". Na bevestigend antwoord zeide de Prins: „Laat ons dan voort in de Kerk gaan en allereerst God dancken; dan sullen wij daarna verder op alle dingen orde stellen". Hierop deed de Prins het geheele hof en alle officieren toenaderen, die allen, zooals zij van buiten uit het leger kwamen binnenrijden, voor de kerkdeur van hunne paarden stegen, en genoemde hofprediker zelf, als met eenen godvruchtigen ijver bevangen, trad gelaarsd en gespoord in de kerk, maar tot den preekstoel genaderd, deed hij zijn rijgewaad voor de trap af, en deed „eene soo lieerlyke, als welstichtelyke" Dankpredicatie over de woorden uit 1 Sam. 7 vs. 12 „Tot hiertoe heeft ons de HEERE geholpen".
De geschiedschrijver voegt er bij, dat Zijne Hoogheid recht tegenover den Predikant was gezeten in een fluweelen stoel, en het volk, bij gebrek aan banken, op meelzakken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen