Eerste deel. De leer van God (theologie) I. Het bestaan van God.

H e t v o o r w e r p van o n s g e l o o f i s G o d , o n s h o o g s te Goed, de e e n i g e B r o n van a l l e l e v e n en zaligh e i d . In God te g e l o o v e n is ons h o o g s t e voorr e c h t , onze h o o g s t e v o o r t r e f f e l i j k h e i d ; s l e c h ts door h e t g e l o o f in God zijn wij in w a a r h e i d onders c h e i d e n van de d i e r e n . De N a a m „God" b e t e e k e n t in de v e r s c h i l l e n d e t a l e n e e n e z e k e r e e i g e n s c h a p v a n G o d , en o m v a t n i e t de g e h e e l e v o l h e id v a n Gods W e z e n . Het b e w u s t z i j n van G o d s b e s t a a n is d e n m e n s c h i n g e s c h a p e n ( n o t i t i a Dei n a t u r a l i s ) , en b e h o e f t hem n i e t e e r s t door de o p v o e d i n g i n g e p l a n t of b ij g e b r a c h t te w o r d e n, z o o a l s P a u l u s z e g t : „ O v e r m i t s h e t g e e n van God k e n n e l i j k is, in h e n o p e n b a a r is: w a n t God h e e ft h e t hun g e o p e n b a a r d . " (Rom. 1: 19.) Het i n g e s c h a p e n b e w u s t z i j n van Gods b e s t a a n b l i j f t in d e n m e n s c h door h e t g e w e t e n w a k k e r , w a a r d o or de n a t u u r l i j k e g o d s d i e n s t e n o n t s t a a n ; m a a r noch h e t i n g e s c h a p e n b e w u s t z i j n van Gods b e s t a a n, n o c h h e t g e w e t e n b r e n g t ons t o t de w a r e en z a l i g - m a k e n d e k e n n i s v a n God. De w a r e k e n n i s van God w o r d t ons a l l e e n in de o p e n b a r i n g G o d s in C h r i s t u s a a n g e b o d e n , z o o a l s J o h a n n e s in zijn E v a n g e l i e z e g t ( H o o f d s t . 1: 18): „ N i e m a n d h e e ft o o i t God g e z i e n , m a a r de e e n g e b o r e n Z o o n , die i n den s c h o o t des V a d e r s is, h e e f t Hem ons v e r k l a a r d."

1. Dat God, de Schepper en Opperheer, het hoogste Goed des menschen is, geven de menschen daardoor te kennen, dat zij Hem boven zich stellen en Hem de voortreffelijkste namen geven, om daarmede Zijne heerlijkheid aan te duiden (Ps. 73 : 25 , 28). Maar de menschelijke taal is te beperkt en te arm, om in een enkel woord de geheele volheid Gods uit te drukken; ja, de mensch kan zelfs deze volheid nooit omvatten, hoeveel minder haar in woorden weergeven? (Ps. 71 : 15.) Daarom geeft de Naam van God in de onderscheidene talen altijd slechts ééne Zijner eigenschappen aan; maar de menschen hebben geenen naam voor God, waarin al Zijne heerlijkheid, goedertierenheid, barmhartigheid, wijsheid en almacht wordt uitgedrukt. De Griekscbe naam „0fój" of de Latijnsche „Deus" stamt van de „schitterende hemelen" af; het Hoogduitsche „Gott" en het Nederduitsche „God" beteekent Zijne goedheid. Zoo dient in den Bijbel de Naam „Eloliim" slechts om Gods heerlijkheid aan te duiden, die alle vereering waardig is, terwijl de Naam „ Jehovah" ons de trouw en de goedertierenheid des Scheppers in zulke volheid te kennen geeft, zooals wij dit in geene andere taal vinden.
2. Omdat God voor onze zinnen ontoegankelijk en voor ons verstand onbereikbaar is, hield zich het menschelijk vernuft steeds met de vraag bezig: Hoe kwamen de menschen aan de voorstelling van God ? Waardoor weten wij eigenlijk, dat God is? Op deze vraag antwoordt ons de Heilige Schrift gansch duidelijk en eenvoudig door de mededeeling van den oorsprong des menschen : „En God schiep den mensch naar Zijn beeld, naar het beeld van God schiep Hij hen" (Gen. 1 : 27), en: „De Heere God had den mensch geformeerd uit het stof der aarde, en in zijne neusgaten geblazen den adem des levens" (Gen. 2 : 7 ) . — Naar de ziel is de mensch van goddelijken oorsprong, en van dezen oorsprong leef hij zich bewust; dit bewustzijn zegt ons, dat God is, en geeft ons eene voorstelling van God. In het geleerde Athene beriep zieh Paulus op dit bewustzijn, en haalde het woord van Aratus aan, dat wij van Gods geslacht zijn. (Hand. 17 : 28.)
Wèl heeft zich de mensch door den val zeer ver van zijnen oorsprong verwijderd, heeft Gods beeld verloren, en is uitgevallen uit den hem door God aangewezen stand. — Maar, evenals de verste nakomelingen van een onttroond en verarmd koninklijk geslacht weten van den vooimaligen roem hunner voorzaten, zoo kent ook de verste nakomeling van den gevallen Adam, zij het dan ook in een nevel, zijnen goddeljjken oorsprong.
3. Het ingeschapen bewustzijn van Gods bestaan heet de n a t u u r l i j k e Gods k e n n i s (notitia Dei naturalis). De natuurlijke Godskennis wordt in de eerste plaats bewezen door het menschelijk vermogen om Gods voetstappen in de natuur waar te nemen, en zoo te erkennen, dat God is. Want, als de Apostel Paulus zegt: „Overmits, hetgeen van God kennelijk is, in hen openbaar is, want God heeft het hun geopenbaard, want Zijne onzienlijke dingen worden van de schepping der wereld aan uit de schepselen verstaan en doorzien: beide Zijne eeuwige kracht en Goddelijkheid" (Rom. 1 : 19, 20.), dan kent hij aan het menschelijk verstand het vermogen toe, uit de geschapene dingen te besluiten tot den Schepper. Of, wanneer David zegt: „De hemelen vertellen Gods eere, en het uitspansel verkondigt Zijner handen werk" (Psalm 19 : 2), dan schrijft hij den mensch de bekwaamheid toe, de taal der natuur te verstaan. Derhalve zien wij ook, dat alle volken uit de geschapene dingen besloten tot het bestaan van een Schepper. (Wordt vervolgd.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen