Verklaring van Ezechiel 3. (Slot.)

Vs. 27. Maar als Ik met u spreken zal, zal Ik uwen mond opendoen, en gij zult tot hen zeggen: zoo zegt de Ileere Heere: Wie hoort, die hoore; en wie hel laat, die late het; want zij zijn een wederspannig huis.
Als Ik Mijne woorden tot u spreken zal, zult gij niet meer stom zijn, maar gij zult geest en kracht en bekwaamheid ontvangen, om het ambt, u opgelegd, in het midden van uwe broederen te bedienen; het zal dan ook bij u zijn: Ik zal spreken, opdat ik voor mij lucht krijge, — en al zoudt gij u dan ook bemoeien, om te verdragen, gij zoudt toch niet kunnen; Ik, de Heere, zal dan uwen mond opendoen en uwe tong doen zijn, als de pen van eenen vaardigen schrijver. Gij zult spreken Mijne woorden, en tot hen zeggen: Zoo zegt de Heere Heere: Wie hoort, die hoore; en wie het laat, die late het. Zoo min met het eene, als met het ander zult gij Mij ten nutte zijn; dat behoeft gij u niet in te beelden. Neen, Mij geeft uw hooren niets, evenmin als Mij uw niet-hooren iets ontneemt. Maar al wie verstandig onder ulieden is, die hoort; hij is in dat hooren ook slechts zichzelven ten nutte; en die onverstandig onder ulieden is, die hoort niet, maar in dat niet-hooren zal hij slechts zichzelven schaden. In dien Geest sprak ook de Heere Jesus meer dan eens tot het volk der Joden, en roept Hij ook in het Boek der Openbaring Zjjner Gemeente toe: „Die ooren heeft om te hooren, die hoore." —
En wederom geeft de Heere als reden daarvoor op: Want zij zijn een wederspannig huis.
Dat is de vierde maal, dat wij hier deze woorden lezen.
Met deze zwarte kool zijn de gevankelijk weggevoerden, onder wie Ezechiël verkeert, door God geteekend. Dit getuigenis des Heeren staat dus onverwrikbaar vast. Zij zijn niet beter in zichzelven dan hunne broederen in Jerusalem. Want ook zij hooren liever naar hunne valsche profeten, hunne waarzeggers en hunne droomendroomers, die zich in hun midden bevonden, naar Achab, den zoon van Kolaja, enZedekia, den zoon van Maaseja, en Semaja, den Nechelamiet. Tegen dezen liet de Heere hen waarschuwen door Zijnen knecht Jeremia in den brief, dien hij op 's Heeren last aan hen schreef Jer. 29.
Dat Jeremia nochtans volgens Hoofdst. 24 zijner profetiën twee vijgekorven ziet, waarvan de korf met goede vijgen hem getoond wordt als beeld van de gevankelijk weggevoerden naar Babel en de korf met slechte vijgen als beeld van Zedekia en zijne vorsten en het overblijfsel van Jerusalem, die in het land zijn overgebleven en die in Egypteland wonen, ligt niet in de hoedanigheid hunner personen, maar is zoo in het oog van genade, waarmede de Heere God de eerstgenoemden wil aanzien; want alzoo zal Ik hen kennen, zegt God. en Ik zal Mijn oog op hen stellen ten goede, en zal hen wederbrengen in dit land, en Ik zal hen bouwen en niet afbreken , en Ik zal hen planten en niet uitrukken, en Ik zal hun een hart geven, om Mij te kennen, dat Ik de Heere ben, en zij zullen Mij tot een volk zijn, en Ik zal hun tot een God zijn; want zij zullen zich tot Mij met hun gansche hart bekeeren. Zoo blijft dan onder hen het zaad, dat aangeschreven is, wijl Christus, het ware Zaad van David, met hen Babels gevangenis is ingegaan. IIij kan niet vergaan, niet uitgeroeid worden. Yan Hem geldt het in den volsten zin, dat het oog des Hoeren op Hem rust en om Zijnentwil zal ook een goddelooze Haman vallen en Zijn arm volk behouden worden. Om Zijnentwil zullen zij na zeventig jaren onder het geleide van hunnen vorst Zerubbabel uitgaan en wederom trekken naar het land, aan de vaderen beloofd. Alle verzet tegen de groote wereldmacht gedurende dien tijd is rebellie tegen God en leidt slechts ten verderve, gelijk degenen ondervonden hebben, die zich in hoogheid des harten tegen Babel hebben verzet, en die in eigenwillig zoeken van zelfbehoud de vlucht naar Egypte hebben genomen; op hen is het oog des Heeren ten kwade en niet ten goede, gelijk het ons in Jeremia 24 en 29 in het breede wordt beschreven.
De Kerk des Ouden Testaments, zeventig jaar onder de .macht van het groote Babylonische wereldrijk gezet, daarin op wonderbare wijze bewaard en staande gehouden, door Gods genadig bestel heerlijk daaruit opgevoerd, raag ons ten beeld verstrekken van de Kerk des Nieuwen Testamonts, zooals die door God is gesteld in bet midden van het groote rijk der wereld, waarin Satan heerscht, zooals die door Ilem daarin wonderlijk wordt bewaard en staande gehouden bij het Woord, onderhouden en uitgebreid, en zooals die eenmaal in de volheid des tijds op heerlijke wijze zichtbaar onder den waren Zerubbabel, Jesus Christus, haren Heere en Koning, zal worden uitgeleid naar het ware land der belofte, het Kanaan Gods.
Daarop wijst ons Johannes henen in het Boek der Openbaring, Iioofdst. 19 en 20.
Met God onder banden en onderdrukkingen te blijven leidt tot de ware verlossing. De banden en jukken zelf te willen verbreken, of zonder God in zelfgezochte vrijheid te willen leven, leidt slechts tot zwaardere verdrukking of tot algeheelen ondergang.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen