Duitschland.

Omtrent de kerkelijke teostanden in Duitschland kan niets verblijdend» bericht worden. Eenerzijds zien wij het anti-christelijk streven steeds verder gaan in zijn verwoestend werk. Het heeft nieuwe kracht ontvangen dooide bevordering van eenige mannen van die richting tot hoogere betrekkingen. Daartoe is ook het beroep van Professor Harnack naar Berlijn te rekenen. Zoo is nu wel de theologische Faculteit in onze hoofdstad des rijks spoedig een uitsluitend domein der moderne theologie of beter gezegd van het moderne ongeloof geworden. Aan de andere zijde ontwaren wij, dat de Staatsmacht steeds meer door allerlei verordeningen aan de Kerk des Woords, in het bijzonder den weinigen Gereformeerden in het land, de levensaderen afbindt. Zoo trof de Gereformeerden in Ilannover voor korten tijd als een donderslag de wederinstelling van ministerswege van de oude Ilannoveraansche kerkelijke commissiën, eene soort van onder-consistoriën , in eiken Kreis of ring uit den koninklijken Landraad of bestuursambtenaar en den Superintendent bestaande. Yroeger voedde men de hoop, dat Pruisen deze en menige andere kuif zou afsnijden, en ziedaar, nu laat het ze blijven en wrijft ze nog terdege met allerlei zalven in. Misschien hebben zij inderdaad gelijk, die beweren, dat alles het gevolg is van den heilloozen vrede, met Rome gesloten. Dat is nu boven, wij zijn beneden. Hadden wij half zooveel vrijheden als Rome, hoe zouden wij ons verheugen. Maar het ongeloof verlustigt zich in zoodanige gebondenheid des Woords en deszelfs belijders. Allerbedroevendst ziet het er bij de onderwijzers der volksschool ten aanzien van God en Zijn Woord uit. Zij houden vergadering op vergadering, en agiteeren, opdat den leeraren het toezicht over de scholen ontnomen worde. Ook zoeken de Lutherschgezinden binnen de Pruisische Unie (en dat zijn zoo ongeveer alle positieve predikanten, terwijl de Gereformeerdgezinden immer schaarsclier worden) het in woord en geschrift daarheen te leiden, dat de zoogenaamde Unie, dat ongeluk voor onze Duitsche evangelische Kerken, geheel in den nieuw-Lutherschen geest opga, zooals zulks helder en duidelijk bewezen wordt in het laatste Nummer (47) der Elberfelder Reformirte Kirchenzeitung op grond van het Duisburgsche Sonntagsblatt, hetwelk toch voornamelijk door den geldelijken steun van Gereformeerden te dier tijde tot stand gekomen is, van het Westfaalsehe maandblad e. a. Deze lieden rekenen met ons, Gereformeerden, ganschelijk niet. Toch heeft de Heere het bestuur nog in Zijne hand. Hij regeert hun aller hart, ook het hart van onzen jeugdigen Keizer, wanneer het Zijn welbehagen is, tot heil van Zijn Zion. En Zijn Woord blijft toch staan, hoe het ook om ons henen stormt, en men het wormpke Jakobs ook verachtelijk in het stof treedt: Yrees niet, gij klein kuddeke!" In de oogen der wereld niets geacht, des te heerlijker in de oogen Gods. Dit is de weg des Lams hierbeneden en die Zijns volks.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen