Duitschland.

Eindelijk is de hoogleeraarsplaats in de gereformeerde theologie te Erlangen weder bezet. De predikant en privaatdocent Martin Usteri uit Zürich is voor Erlangen aangewezen. Professor Böhl te Weenen, op wien men onder anderen het oog had laten vallen voor deze betrekking, is voorbijgegaan en een jong man is hem voorgetrokken. Sedert kort is ook de plaats van Ritschl in Göttingen weder vervuld. Daar is een leerling van Ritschl, professor Haring, eveneens uit Zürich, opgetreden. Daarvan is derhalve evenmin eenige verbetering in de onverkwikkelijke toestanden te verwachten. Harings geschriften, die hij tot hiertoe in het licht gegeven heeft; „Over het blijvende in het geloof aan Christus" en „Over de leer der verzoening van Ritschl" bewijzen, dat hij zeer met Ritschl ingenomen is. Bij de bezetting van dezen leerstoel is weder geen kerkelijk college geraadpleegd geworden, maar de minister van eeredienst heeft daarin uitsluitend naar eigen inzicht gehandeld. Wij zien dus, hoe thans in Pruisen in tegenstelling met de Kerk van Rome, die zich in groote vrijheid en zelfstandigheid verheugt, de Evangelische Kerk aan den staat ondergeschikt gemaakt wordt.
In de provincie Hannover dweept men bij dit alles in de Luthersche Kerk met de oudkerkelijke vormen van eeredienst en liturgieën, die nog het kenmerk des pausdoms dragen. Ook is men in de verhouding tot de gereformeerde Kerk zeer exclusief.
Zoo heeft men op Pinksteren eene collecte voor de zoogenaamde Luthersche kerkekas in de Luthersche kerken doen houden, bij welker aankondiging onverholen gezegd werd: „tot ondersteuning der Luthersche geloofsgenooten, die midden onder de Roomschen en Gereformeerden wonen." Tot nog toe werden de Lutherschen, die in gereformeerde Gemeenten wonen, door den gereformeerden predikant der plaats herderlijk verzorgd,, in overeenstemming met de kerkelijke wet; evenzeer de Gereformeerden in Luthersche Gemeenten door den Lutherschen predikant ter plaatse, en zulks was, de omstandigheden in aanmerking genomen, het meest praktisch. Of dat nu anders worden zal?
In het begin dezes jaars heeft een Luthersch predikant, zijne bevoegdheid te buiten gaande, in eene naburige gereformeerde Gemeente een kind gedoopt, zonder dat, naar het schijnt, hem zulks door de kerkelijke overheden kwalijk genomen is. Daarvan is althans niets uitgelekt. Ware het omgekeerde geschied, de gereformeerde predikant zou onmiddellijk onder handen genomen zijn. Welk een bedroevend verschijnsel is dat in onzen tijd, waarin een vreedzaam samenwonen van de beide Evangelische Kerken zoo zeer noodig is. Aan de andere zijde openbaart zich in de gereformeerde Gemeenten ten deele veel onverschilligheid. Althans, zacht gesproken, is er die, wanneer zij hare zonen, die op scholen elders hunne opleiding genieten, gemakshalve de belijdenis huns geloofs in Luthersche Kerken laten afleggen. Op die wijze is reeds menig toekomstig onderwijzer, ja zelfs predikant voor de gereformeerde Kerk verloren gegaan. Wierd de Heidelbergsche Catechismus meer van der jeugd af ingeprent, zoo zou ook het bewustzijn der belijdenis sterker zijn; men zou eer houden wat men had, en vaak niet zoo lichtvaardig zijn geloof prijsgeven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen