Herman Ravensperger, een Godgeleerde uit de eerste helft der 17den eeuw. Uit oorspronkelijke en andere bescheiden.

Kennelijk is het aan de bemoeiingen van den ons reeds bekenden professor Alsted te danken, dat Ravensperger in het voorjaar van 1610 tot buitengewoon hoogleeraar in de godgeleerdheid te Herborn aangesteld werd. Om den schoolraad, die op den 18den April van dat jaar te Herborn gehouden werd, kwam een schrijven van de Raden van Dillenburg ter tafel, waarin bevolen werd, dat de raad der school zich omtrent de lessen_ met Ravensperger zou verstaan en tot een vergelijk komen, zooals het voor de school het nuttigst en raadzaamst zou zijn. Deze werd daarop ontboden, en daar hij door den landsheer tot buitengewoon hoogleeraar aangenomen was, zoo wenschte de professoren hem Gods zegen daartoe en alle heil, en traden zij met hem in nadere bespreking over de lessen en den tijd, waarop zij gegeven zouden worden.
Nauwkeuriger bericht geeft ons het Protocol van den schoolraad van 14 April. Daarin heet het: „Verleden Maandag 9 April is door den Prorector, na gehoudene predikatie, bekend gemaakt geworden, dat onze genadige heer Graaf Jan (de middelste) hem te Siegen had kennis gegeven, dat Dr. Herm. Ravensperger (aireede) een beroep naar Holstein gehad had; dat zijne genade, z u l k s v e r n o m e n hebbende, hem had doen weten, dat hij geene andere aanstelling moest aannemen, aangezien toch zijne genade, evenals zijn broeder Graaf George besloten waren hem in het land te houden ; hij moest dus het beroep afwachten. Evenwel had Ravensperger zijne begeerte te kennen gegeven , om spoedig omtrent de gezinheid der professoren te zijnen aanzien onderricht te worden. Daarop hebben de professoren eenstemmig hem, Ravensperger, ad extraordi nariam professionem, gelijk door zijne genade bevolen was, gekozen. In de tweede plaats werd een schrijven van de Dillenburger Raden van 3 April voorgelezen, waarin verlangd werd, dat de raad der school omtrent Ravensperger advies zou geven, of hij in de school te gebruiken zou zijn. De oude Piscator is van gevoelen, dat, wijl Graaf Jan hem, Ravensperger, reeds aangenomen had, men toch aan de beroeping niets zou kunnen veranderen ; men moest evenwel den Dillenburger Raden terugschrijven, dat zij er genoegen mede namen; als de inkomsten der school het gedoogden, zoo kon men Alsted te gelijk tot een buitengewoon professoraat in de wijsbegeerte aannemen. George Pasor oordeelde, dat, naardien Dr. Ravensperger reeds een beroep naar elders gehad had. en hij door onzen genadigen heer in het land gehouden is, en zijne genade ons ook bevolen heeft, dat hij aan deze school een tijd lang als bnitengewoon hoogleeraar godgeleerde lessen geven en zijne krachten beproeven zou, en hij met een gering stipendium (jaarwedde) tevreden was, het er bij blijven moest.
Zoo was dan Ravensperger voorloopig op proef als buitengewoon hoogleeraar in de godgeleerdheid aangenomen. Wegens zijne buitengewone gaven om te onderwijzen werd het voorloopig karakter der betrekking weldra opgeheven, en hij voor vast aangesteld. Yoor zooverre uit de oorkonden af te leiden is, was hij van Marpurg naar Siegen getrokken, om zich in zijne vaderstad te laten examineeren en in de bediening des Woords te laten opnemen.
Behalve de vriendschap met Alsted onderhield hij hier, te Herborn, nog bijzondere vriendschap met den professor in de philosophie Mag. Heinrich Gutberleth, uit Hessen geboortig, die in 1635 te Deventer overleed. Reeds als student was Ravensperger bij Gutberleth geliefd, die zich nu in hem als zijn ambtgenoot verheugde, hem later in 1613 ook zijne Physica opdroeg en daarbij schreef, dat hjj hem reeds langer dan acht jaren kende en slechts door de menigte van werkzaamheden tot hiertoe verhinderd was geworden, hem zijne toegenegenheid door eene opdracht te bewijzen, gelijk hij reeds lang zich voorgenomen had.
Tot de vruchten van den arbeid van onzen geleerde te Herborn behoort het voortreffelijke werk, tevens het schoonste, dat hij ons daar nagelaten heeft, nl. het uitnemende dogmatische compendium (of Kort Begrip der leer): Gemma theologica", het theologische kleinood, in 1611 te Herborn in 12" gedrukt, S8 bladzijden groot, opgedragen aan den landsheer Graaf Jan • den Middelsten. Twee jaren geleden, zoo schrijft hij, had hij hem, don Graaf, zijne Disputatio inauguralis opgedragen ; thans wijdt liij hem deze eerstelingen zijner openbare werkzaamheid De schrijver handelt in dit werk over de Heilige Schrift, over het genadeverbond, over de natuur Gods, over de raadsbesluiten Gods (in welk Hoofdstuk hij ook de leer van de uitverkiezing en verwerping in al hare scherpte behandelt), over de werken der natuur, voorts over die der genade in dit leven, óver den staat des mensehen en de sacramenten. Het is de z u i v e re leer dor naar Gods Woord gereformeerde Kerk, gelijk zij in hare Belijdenisschriften, als Nederlandsche Geloofsbelijdenis van Guy de Bray, den Heidelbergschen Catechismus en in de Dordtsche leerregelen nedergelegd is, welke wij hier aantreffen. In eene uitvoerige voorrede van blz. 9 tot 14 geeft Ravensperger eenen voortreffelijken raad, hoe de Christelijke leer of dogmatiek het best door hare leeraren behandeld kan worden. Op de oefening van het geheugen wordt daarbij zeer de nadruk gelegd, gelijk dat de paedagogiek dier dagen inzonderheid gaarne deed, ook bij het aanleeren van theologische wetenschap. Een ander dogmatisch werk, de Disputatiën over afzonderlijke punten der leer, onder voorzitterschap van Ravensperger door de studenten te Herborn behandeld, zag in 1612 te Offenbach a./d. Main het licht onder den titel: „Florilegium theologicum" of godgeleerde bloemlezing; later in 1616 te Arnhem.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen