De veilige wijkplaats.

God lof! ik heb de Rots bereikt,
Waarop mijn zwak geloove rust;
De Rots, die voor geen stormwind wijkt, —
'k Ben van haar' grondslag mij bewust.
Laat vrij de gansche macht der hel,
Hoe vele duivelen zij teil',
De sterkte dezer Rots betwisten; —
Hoe zij ook woeden in hun' haat,
Geen macht, die deze Rots niet staat,
Verijdeld zien zij al hun listen.

Mijn schuld voor U, mijn God, was zwaar;
Dies dreigden zonden, hel en dood;
Zoo werd 'k Uw' heil'gen toorn gewaar:
'k Was 's duivels buit; zijn macht was groot.
De duisternis omringde mij,
Daar kwam 't bevlekt geweten bij,
Ja, nood en dood wou mij verslinden:
Zoo moest mijn arme ziele wel,
Vertwijf'lend aan den rand der hel,
Ellendig, hulp'loos zich bevinden.

Doch midden in den grootsten nood,
In deze bitt're zielesmart,
Zag Jesus mij ; Zijn liefde is groot,
En 'k vond een toevlucht aan Zijn hart.
Hij geeft mij moed, sterkt mijn geloof,
Geen' Satan wordt mijn vreé ten roof:
Ik ben Zijn schaap, 'k rust in Zijn armen.
Mijn Jesus, o mijn hoop en lust,
Ik ben bij U aan veil'ge kust,
In eeuwigheid loof 'k Uw erbarmen

Als zich het stormgeloei verheft,
De zee onstuimig bruist en ziedt, —
Geen nood: niets, dat mij dood'lijk treft,
Des vijands wapen deert mij niet.
'k Zie zonder schrik des Heilands macht,
Als 'k in geloove Hem verwacht;
Zijn trouwe zal mij nooit begeven;
Laat aarde en hemel zelfs vergaan, —
De Rots. waarop ik rust, blijft staan,
Als vaste grond van 't eeuwig leven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen