Hooglied 3 : 1—4.

O, zegt mij, waar Hij toeft, Dien mijne ziel bemint,
Mijn hart verlangt naar Hem, o, wist ik, waar 'k Hem vind.
'k Zocht op mijn leger Hem, bezwaard door angst en zorgen,
Den ganschen bangen nacht tot aan den droeven morgen,
Maar 'k vond den Heere niet; toch kan mijn ziel niet leven,
Zoo Hij, naar 'k waardig ben, mij arme zal begeven.

„'k Zal opstaan", was mijn woord, „en treden in de stad,
Mijn' weg vervolgende langs straten en langs pad.
'k Kan nergens rusten, eer 'k mjjn' Liefste heb gevonden;
Mijn fel geplaagde ziel, door angst en nood verslonden,
Hijgt naar haar' Bruidegom, Die haar Zijn gunst wou schenken.
En Wiens gena ik nooit naar waarde kan gedenken."

Yergeefsch was al mijn smart: 'k vond nog den Heiland niet:
De zielenood klum steeds, nog grooter werd 't verdriet.
De wachters vonden mij, door smart op smart verslagen,
O, — wenschte toen mijn ziel, — mocht nu mijn heilszon dagen:
Zeg, zeg mij, vroeg ik hun, waar mocht gij Dien aanschouwen.
Dien 'k liefheb bovenal, de Rots van mijn betrouwen ?
__________
Dank, eeuwig dank zij U, mijn' Koning en mijn' God,
Voor Uwe groote trouw en voor mijn heilrijk lot:
Gij liet U nochtans door een' armen zondaar vinden,
Hoe ijv'rig Satan ook mijn ziel zocht te verslinden, —
Op 't spoor der wachters wildet Gij U openbaren;
Wat Gij begint, o Heer, dat laat Gij nimmer varen.
__________
Zoo vond ik Hem terug, Dien mijne ziel bemint;
Hij is mijn Heer en God, Die me eeuwig aan Zich bindt.
In mijner moeders huis kon ik mijn' Redder voeren;
Hoe kost'lijk was dat uur! het moest mijn ziel vervoeren,
Want niemand toch voorwaar in hemel en op aarde
Kan als mijn Liefste zijn, noch haalt bij Hem in waarde.

Hoort, hoort mij aan en kiest, gij docht'ren van mijn land,
O weet, Wien gij behoort, aan Wien ge uw woord verpandt.
Zoekt vrij, zoolang gij wilt, — van alle menschenkind'ren
Is Hij de Schoonste steeds, niets kan Zijn' glans doen mind'ren:
Mijn Liefste is blank en rood, Zijn heerlijkheid onendig,
En in gena en trouw regeert Hij 't volk bestendig.

Al zijt gij nog zoo zwart, toch reinigt u Zijn bloed
Van alle zonde en schuld; ook richt Hij uwen voet
In 't pad van Zijn geboön, maakt vast uw wank'le schreden,
Geeft u den Heil'gen Geest; zoo stelt gij uwe leden
Den Heer geheel ten dienst, Die uwer Zich ontfermde,
Waar walgelijk en naakt ge oin Z[jn erbarming kermde.
__________
J a 'k loof U eeuwig, Heer, daar Gij mij niet verliet,
Schoon vaak 't wellustig oog slechts op Uw gaven ziet,
En 'k U, den trouwen Heer, zoo schand'lijk heb vergeten,
In vleeschelijke rust mijzelf kan zalig heeten, —
Hoewel 'k mijn eerste liefde spoedig heb verlaten,
In steê van als een schaap den Herder na te blaten.

Maar Uw barmhartigheid en gunst duurt eeuwig voort;
Dit is mijn troost in smart; — bevestig me in Uw Woord,
Want 'k ben Uw maaksel, Heer, een wonder Uwer handen,
Gij reddet me uit den nood, Gij slaaktet mijne banden;
U heb ik eeuwig lief, mijn ziele buigt zich neder,
Gij hadt mij 't eerste lief, dies mint mijn ziel U weder.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen