Gedachten

Alhoewel de ondankbaarheid der menschen ten volle van alle vrijspraak en verschooning beroofd wordt door de klaarheid, die in hemel en op aarde (in de schepping) aller menschen oogen treft en bestraalt, zoo moet er nochtans een ander en beter middel bij komen, hetwelk ons terdege leidt en stiert tot den Schepper der wereld. Daarom heeft de Heere niet tevergeefs daarbij gevoegd het licht Zijns Woords, opdat Hij ter zaligheid mocht bekend worden.

De Apostel getuigt, dat de Kerk staat op het fundament der Profeten en Apostelen. Indien nu de profetische en apostolische leer is het fundament en de grondslag, waarop de Kerk gebouwd is, zoo moet gewisselijk deze leer hare vastigheid en zekerheid hebben vóór en aleer de Kerk haar beginsel heeft. En de schreeuwers en zwetsers hebben hier niet schamper tegen te werpen, alhoewel de Kerk van daar haren eersten opgang heeft, dat desniettegenstaande nog twijfelachtig blijft, wat voor Boeken en Schriften den Profeten en Apostelen toegekend moeten worden, tenzij de Kerk door baar oordeel den twijfel wegneme. Want indien de Christelijke Kerk in haar beginsel op Schriften der Profeten en op de prediking der Apostelen is gebouwd geweest, gewisselijk, waar die leer gevonden wordt, daar is de erkenning en verzekering dier leer altijd eerder geweest dan de Kerk. Zoo is het dan een zeer ijdel verdichtsel, dat de Kerk macht en recht heeft, om de Schriftuur te oordeelen, zoodat hare zekerheid zou afhangen van het goeddunken der Kerk. Derhalve, wanneer de Kerk de Schriftuur aanneemt en met haar advies en stem verzegelt, zoo maakt zij de Schriftuur niet zeker, vast en geloofwaardig', alsof zij te voren onzeker en twijfelachtig geweest ware; maar dewijl zij erkent, dat de Schriftuur is de waarheid en het Woord haars Gods, zo» eert zij haar zonder eenig uitstel, gelijk haar Godzalige plicht vereischt en medebrengt. Dat zij nu vragen: Waaruit zullen wij wijs worden en verzekerd zijn, dat de Schriftuur van God voortgekomen is, zoo wij onze toevlucht niet nemen tot het besluit en vonnis der Kerk? — dat is even alsof iemand vraagde: Waaruit zullen wij leeren onderscheiden het licht van de duisternis, het wit van het zwart, het zoet van het bitter? Want de Schriftuur brengt 'ïnmers met zich zulk een klaar gevoelen van hare waarheid, als witte en zwarte dingen gevoel van hunne kleur, en zoete en bittere dingen een gevoel vaa hunnen smaak medebrengen.

Wij moeten vasthouden, dat de geloofwaardigheid en zekerheid der leer niet eerder wordt bevestigd, dan wanneer ons zonder twijfeling bekend is, dat zij van God hare afkomst heeft. Daarom wordt ook het hoogste en voornaamste bewijs tot bevestiging van de Schriftuur alom genomen van den Persoon Gods, uit Wiens mond zij voortgebracht is. De Profeten en Apostelen stoffen niet van hunne scherpzinnigheid, of van iet» anders, dat den sprekers geloofwaardigheid toebrengt, zij staan ook op geene redenen, maar zij brengen voort Gods heiligen Naam, opdat door dezen de geheele wereld gedrongen worde tot Zijne gehoorzaamheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen