Op het feest der geboorte van onzen Zaligmaker

Weêr vieren wij door de genade van onzen grooten God het liefelijk Kerstfeest. Weêr gaat uit de blijde boodschap: „Vreest niet, want, ziet, ik verkondig u groote blijdschap, die al den volke wezen zal: namelijk dat u heden geboren is de Zaligmaker, Welke is Christus, de ïïeere, in de stad Davids". En deze heerlijke prediking met haar nooit verouderend, maar altijd geldend „heden" heeft van het begin der wereld tot op den tegenwoordigen tijd de menschheid, zoover zij ze vernomen en opgenomen heeft, als leven en kracht van Boven doordrongen, heeft oud en jong, rijk en arm, koning en onderdaan tot deelgenoot van het kindschap Gods gemaakt en aan hen geheiligd al de verhoudingen, in welke God hen op aarde geplaatst heeft, en die door de zonde veelszins verward en verstoord worden. Door het Kind (Jee. 9 : 6), dat in den eersten Kerstnacht ons geboren is, worden nu alle die verhoudingen geheiligd, geordend en gezegend. Ja, waar wij in onze verlorenheid en verkeerdheid met de arme herders in het veld en de wijzen uit het Oosten dit Kind erkennen als Christus, den Gezalfde des Vaders, den Heere in de stad Davids, den Immanuël, God met ons, daar mogen wij ons gelukkig achten, daar vinden wij eene Gemeente des Heeren op aarde, in welke het goed wonen is als in eenen tabernakel Gods, want daarin wordt Gode de eer gegeven; daar wordt ook ons burgerlijk leven geheiligd, want de vrede Gods vervult ons, dien ons Jesus, de Heere, op deze aarde heeft gebracht, en Gods Vaderoog heeft aan ons een welgevallen om den wille van dezen Benen, Die voor ons Zijne hemelsche heerlijkheid heeft verlaten en ons vleesch heeft aangenomen, opdat man en vrouw, in Hem één, heiliglijk met elkander zouden leven. Want door Christus' geboorte hebben de drie door God ingestelde menschelijke verhoudingen of gemeenschappen hare hemelsche wijding ontvangen, t. w. de G e m e e n t e des H e e r e n , de S t a a t en het H u i s g e z i n , gelijk de lofzang der engelen ons leert: „ E e r e zij God in de h o o g s t e h e m e l e n , en v r e de op a a r d e , in de m e n s c h e n een w e l b e h a g e n ".
„ E e r e zij God in de h o o g s t e h e m e l e n ! " Eere en heerlijkheid Hem, Wien zij toekomt. Wien anders, dan Hem, Die ons Zijnen eeniggeboren Zoon heeft geschonken, het liefste, dat Hij had, de hoogste Gave, die ons recht blijde en eeuwig gelukkig kan maken ? Ja gezegend zij de God en Vader van onzen Heere Jesus Christus, Die ons gezegend heeft met alle geestelijke zegening in den hemel in Christus; gelijk Hij ons uitverkoren heeft in Hem, vóór de grondlegging dor wereld. Wat God vele eeuwen te voren, eeuwen aaneen, door de heilige aartsvaderen en Profeten aan Zijne Gemeente heeft laten verkondigen, in offeranden en andere ceremoniën der Wet heeft laten afschaduwen van den in het paradijs Evangelie beloofden Heiland en Heere, zie, dat is in den eersten Kerstnacht door den eeniggeliefden Zoon van God heerlijk vervuld. Hij is gekomen tot Zijne Gemeente, die Hij Zich nu uit alle geslacht en taal, uit Joden en Heidenen verzamelt, zooals wij zien aan de wijzen uit het verre Oosten; en van Hem heeft zij vernomen en verneemt zij nog op dit heerlijk feest het woord Gods, de stem der boden Gods: „Eere zij God in de hoogste hemelen!" of zooals het bij Jesaia heet: „Maak u op, word verlicht, want uw licht komt, en de heerlijkheid des Heeren gaat over u op. Want ziet, de duisternis zal de aarde bedekken, en de donkerheid de volken; doch over u zal de Heere opgaan, en Zijne heerlijkheid zal over u gezien worden". Ja ook degenen, die tot dusver niet Gods volk waren, zullen Zijn volk worden, ook ons is Zijne genade verschenen, ons, die uit de Heidenen zijn. Door Christus' geboorte worden Hem nu kinderen geboren als de dauw uit de baarmoeder des dage raads. De w a a r h e i d Gods, de waarheid van al Zijne beloften aangaande dezen Zoon des Allerhoogsten schijnt nu als de zon des levens in de wereld, in de menschheid, in de harten, en waar hare stralen eene plaats vinden, waar het Kerstevangelie vernomen wordt, geeft men Gode de eer, erkent men in het Kindeken Jesus Hem, Wiens weg van Bethlehem naar Golgotha leidde, Hem, Die als het Lam Gods de zonde der wereld heeft gedragen. En waar deze boodschap, deze leer verkondigd en geloofd wordt en de leeraars als sterren Gods ons op dezen Jesus wijzen, daar is eene Gemeente Gods, gewijd door het woord der waarheid van de geboorte van Christus, verkwikt door Zijnen Geest, gevoed door Zijn Woord, geleid door Zijne wijsheid, geheiligd door Zijne genade. Daar kloppen bij alle gevoel van eigen zondigheid en onmacht de harten, waarin Christus geboren wordt, waarin Hij eene gestalte verkrijgt, nochtans van verlangen om Hem te leven.
„En vrede op a a r d e ! " zóó klinkt het verder op dit feest in oor en hart, en o, welk eenen heerlijken klank heeft dit woord „vrede" in onzen vredeloozen tijd, waarin het vaderland door partijen verscheurd, het gemeene welzijn zoo dikwijls uit het oog verloren wordt, een strijd voor meeningen dikwijls de vijandschap doet ontbranden, en het beroep of bedrijf, het jagen naar den onrechtvaardigen Mammon de menschen zelfs op deu dag des Heeren nauwelijks tot rust of kalmte in hun gemoed laat komen Keizer Augustus en de grooten en machtigen van zijnen tijd vernamen niets van den vredegroet der engelen in den gezegenden nacht. Eerst daar, waar men Jesus huldigt als den nieuwgeboren Koning, waar de koningen en heeren Hem kussen, hunne knieën voor Hem buigen en hunne rijken voor Hem niet sluiten, doet Jesus Zijnen intocht als de rechte Vredekoning, en worden de rijken dezer wereld vervuld met Jesus' vrede, dien Hij ons gebracht heeft, en worden gebouwd op den rechten grondslag van alle S t a a t s w e l z i j n, op het Goddelijk r e c h t , zooals het ons in de heilige Tien Geboden alleen geopenbaard is. Daar alleen is waarachtige vrede, daar alleen welvaart en voorspoed in handel en wandel, daar zullen de Heidenen gaan tot het licht, en koningen tot den glans, die opgegaan is (Jes. 60 : 3). Waar daarentegen Gods recht niet geacht wordt, daar is onvrede op aarde, onvrede in de maatschappij, daar worden de banden van alle menschelijke ordening losgemaakt, daar is een openbaar verval van alle goede zeden.
„ I n de m e n s c h e n een w e l b e h a g e n . " Wel dengenen, die het Kindeken Jesus erkennen als den eeuwigen, natuurlijken Zoon van God, om Wiens wil ook wij nu tot kinderen aangenomen worden, wij, die in onze verlorenheid erkennen, dat de Yader ons in Hem alzóó lief heeft gehad, dat Hij Zijnen eeniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk, die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe. Waar op aarde dat erkend en geloofd wordt, zie, daar wordt vervuld wat de hemelsche heirscharen zongen: „in de menschen een welbehagen". Want Hij „heeft ons te voren verordineerd tot aanneming tot kinderen, door Jesus Christus, in Zichzelven, naar het welbehagen van Zijnen wil; tot prijs der heerlijkheid Zijner genade, door welke Hij ons begenadigd heeft in den Geliefde" (Ef. 1 : 5 en 6). Ja Zijn komen in ons arme vleesch en bloed is de openbaring van Zijne liefde tot het verlorene. De l i e f d e heeft Christus gedreven uit den hemel der heerlijkheid in onzen nood en onze ellende. Laat ons Hem liefhebben, — zóó predikt daarom dit feest opnieuw, — Die ons eerst heeft liefgehad; en in de liefde van Christus leeren wij ook de broederen liefhebben. Door deze liefde wordt geheiligd alle natuurlijke liefde, vóór alles de liefde van man en vrouw, en zóó geeft zij de rechte wijding aan huwelijk en Huisgez i n , waarin de kinderen als eene gave Gods worden aangezien en vroegtijdig tot den Heiland gebracht, opdat Hij hen zegene en Gods welbehagen ook aan hen zich bewijze. Den echtelieden is heden geboren de Zaligmaker, opdat zij alle heil bij Hem alleen zoeken en in Hem tot den Vader komen met hun gebed en smeeking, en van Hem leeren, hoe de liefde dc vervulling der Wet is.
En zoo klinkt dan de lofzang der engelen over het Kerstevangelie : „Eere zij God in de hoogste hemelen", waar in oprecht geloof zich heden zielen als des Heeren Gemeente met blijdschap rondom dat Evangelie scharen; „en vrede op aarde", waar de rechten des Heeren het fundament zijn, waarop alle burgerlijke ordening alleen rust; „in de menschen een welbehagen", waar de liefde als de band der volmaaktheid het Huisgezin omstrengelt.
Hij heeft gedacht aan Zijn genade,
Zijn trouw aan Isrel nooit gekrenkt;
Dit slaan al 's aardrjjks einden gade,
Nu onze God Zijn heil ons schenkt.
Juich dan den Heer met blijde galmen,
Gij gansche wereld ! juich van vreugd,
Zingt vroolijk in verheven psalmen
Het heil, dat d' aard in 't rond verheugt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen