Het Woord des Heeren.

In 't onbestendig, aardsche leven,
Vol smart en kruis, vol moeite en strijd,
Heeft God in Zijn barmhartigheid
Den zondaar een houvast gegeven :
Een' stok en staf op zijnen weg,
Een' trouwen gids, door struik en steg,
Ons pad ten licht, den voet ten lamp,
Een' rijken troost in strijd en kamp,
Wiens oog en hand nog nimmer faalden;
Voor elken toestand heeft hij raad, —
Vermoeiden, zieken, afgedwaalden,
Wat u ook deert, hier vindt gij baat.

Die trouwe gids is 't Woord des Heeren,
Ons toebedeeld uit 't harte Gods;
't Staat vaster dan de hardste rots,
Geen storm, hoe vrees'lijk, kan het keeren,
't Wijkt nimmer, voor geen enk'le macht;
Hoe ook bestreen, 't behoudt zijn kracht,
Het tart des vijands boos geweld.
Wie tegenstaat, wordt neergeveld;
't Komt steeds als overwinnaar weder.
Wie buigt voor 't Woord, die wordt verhoogd,
Maar 't werpt hem met zijn' aanslag neder,
De zijnen loop te stuiten poogt.

Voor allen is 't een reuk ten leven,
Die zuchten in hun' grooten dood,
En door Gods Geest in hunnen nood
Tot dezen raadsman zich begeven.
Daar leert men met gebroken oog,
Wat God tot redding eens bewoog;
Daar hoort men met verslagen geest,
Wie onze Losser is geweest;
Daar vraagt men naar des Heeren sterkte,
Naar Hem, Die, wijl Hij 't leven gaf
En alle heil voor ons bewerkte,
Ons heeft verlost van schuld en straf.

Daar leert het Woord ons daag'lijks sterven,
En 't leven vinden slechts in Hem;
Het doet ons luist'ren naar Zijn stem,
Opdat wij eens den loon verwerven,
Dien God aan elk heeft toegezegd,
Die, hoe onwetend en hoe slecht,
Hoe krank, hoe ook gekweld door banden,
Hoe lam aan voeten en aan handen, —
Zich houden aan het Woord des Heeren,
Voor lijf en ziel, voor hof en huis
Geen heil verwachten, noch begeeren,
Dan door het Woord van Jesus' kruis.

In heilig sieraad ons te stellen
In 't kleed van Gods gerechtigheid,
Opdat wij 's Heeren daan vertellen,
Hem loven tot in eeuwigheid,
En weten van geen' and'ren Naam,
Opdat Hij aller roem beschaam', —
Dit brengt voor ons het Woord tot stand;
't Slaat eiken rietstaf uit de hand,
Daar ze onze hand doorboren zoude;
't Is enkel liefde, 't is gena,
Dat 's Heeren oog ons doen aanschouwde
En ons terechtbracht vroeg en spa.

Als zondaars en nochtans als heil'gen,
Zijn we enkel zwart, en toch ook rein;
Het Woord alleen zal ons beveil'gen
En weren allen valschen schijn.
Wij zuchten diep uit onze ellend':
„Wanneer neemt deze dood een end!'"
En roemen tevens luid en blij:
„In Christus Jesus zijn wij vrij,
En leven Hem en zullen leven;
Wij vreezen niet; — wijl Hij verwon
En Hem de dood niet houden kon,
Zal Hij ook ons de zege geven!"

Leer op Uw Woord ons harte letten,
Maak hierin onze treden vast;
En worden wij door 't kwaad verrast,
Ai, ruk ons uit der boozen netten.
Wij wank'len licht, de gang is zwak; —
O, als Uw leiding ons ontbrak,
Bezweken wij, — behoud ons, Heer,
En doe ons wand'len U ter eer.
Dat wij geen' vreemden naam ooit roemen.
Dan d'een'gen Naam, hoe ook verguisd,
En niemand onzen Goël noemen,
Dan Jesus Christus, Dien gekruist!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen