E voto Dordraceno - pagina 90

ZOND. V. HOOFDSTUK

84

Heel

Paulus

apostel

deze dingen," zijn uit

„alle

dit heil,

en

getuigt,

I.

God

zelf,

zooals de heilige

dit juist is zijne goddelijke ontferming, niet,

dat Hij de schuld schrapt, maar dat Hij ze niet schrapt en ze toch van

kinderen afneemt.

zijn

Zoo

hebben geen

Gods toorn

dan.

is

aan

lust

in

het

niets een onheiUge toorn

;

in

niets een lust

van het schepsel. Integendeel, de Heere heeft

verderf

den dood des zondaars, maar daaraan dat

aan

leve.

hij

Hij

dus toornt en straft en den zondaar in den hel verderft, dan

niet

uit

genot

goddelijk

De

bron der gratie

gen God. Hij

Er

is

is

eenzelfde

en

leven en zijn

dus niet in den Middelaar,

is

heil.

maar

in het heerlijk heilig liefdebetoon

straf blijft afeischen, zonder iets te laten vallen,

volle

maar aan

Alles hangt dus

dat het mogelijk

mysterie nu

is

is

om

van

zaligt en

den zondaar volkomen

tegelijk

in

den Drieëeni-

de Fontein ook van deze goddelijke heilgoederen.

blijft

God

zijn

dit

maar omgekeerd met onderdruk-

dit lijden,

in

king van den goddelijken lust aan

Als

is

waarmee Hij én de hoe klein ook, én

alle straf bevrijdt.

éene diepe mj'sterie des zedelijken levens,

dit

een ander

laten betalen voor den schuldige en dit

te

maar

niet uit menschen,

uit

God.

schiep de wereld van het zedelijke leven nu eenmaal zoo,

God de Heere

dat dit mysterie er in lag. Hij heeft er dit mysterie niet eerst na den val in gelegd,

van meet af

Het

Hem

in één

geslacht saamgevat en

zedelijke soUdariteit

van den een voor den

één verband besloten.

Gelijk in een gezin de een de schuld des anderen meedraagt, en

ander.

een

worden

land

duizenden

doodgeschoten,

in zijn beleid, zoo ook

Ook wel voor

aller

soldaten,

omdat is

de

die niets deden, straks in

den oorlog

minister des konings een fout beging

het in heel de zedelijke levenswereld.

ieder een bijzondere rekening, en in zoover zal ieder zijn

eigen pak dragen,

en

zóó tot stand gebracht, dat het niet was

menschen

alle

Vandaar wat men noemt de

in

er

in geschapen.

zedelijk leven is door

mensch naast mensch, maar in

maar het

schuld

maar ook

voor allen een gemeenschappelijke rekening.,

en zonde in de wortelzonde en wortelschuld van

Adam

voor ieder persoonlijk en aan allen gemeen.

De

een voor den ander, de onschuldige voor den schuldige, dat

verzwakking zedelijk leven,

van

het

want de

zedelijk liefde

En daarom houde men ongewoons

in

te

zien.

leven,

maar de hoogste

is

geen

uiting van het

kan niet hooger gaan.

op, hier iets

Want

zoo

is

vreemds,

iets raadselachtigs

en

nu het zedelijk leven eenmaal, en

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen