Sociale hervormingen - pagina 107

97

de werkman niet verzekerd kan worden, indien hij invalide is. Is hij echter eens verDuitschland blijvend invalide zekerd, dan vordert het ontwerp voor de aanspraak op rente niet anders dan dat de verzekerde aantoone een zeker aantal premieweken te hebben en blijvend invalide te zijn of gedurende zes maanden onafgebroken invalide te zijn geweest, terwijl de Duitsche wet geen aanspraak op rente toekent, indien het vereischte aantal bijdragen niet gestort is over den tijd, voorafgegaan aan het ontstaan der blijvende invaliditeit. Ten aanzien van de ouderdomsrente volgt de Duitsche wet niet hetzelfde stelsel; de wachttijd voor ouderdomsrente behoeft niet vervuld te zijn vóór het bereiken van den leeftijd, waarop de ouderdom geacht wordt aan te breken. De in § 4, tweede lid der wet van 1889 opgenomen bepaling werd eerst bij de derde lezing dier wet voorgesteld. Wel meende men, dat het van zelf sprak, dat hij die invalide is niet verzekerd kan worden tegen het ontstaan van invaliditeit, maar het werd wenschelijk geacht de bepaling op te nemen. Op de bedenking, dat de bepaling in beginsel juist, maar onuitvoerbaar was, omdat in de wet geen autoriteit was aangewezen om in ieder bijzonder geval te beslissen of de werkman invalide was, werd geantwoord met een verwijzing naar § 122 der bedoelde wet, alwaar geregeld is de beslissing o. a. van verschillen tusschen werkgever en werkman over de vraag, of bijdragen verschuldigd zijn, d. i. of er dat

—

—

in

verzekeringsplicht

is.

BOSSE en VON Woedtk:e

stellen in hun aanteekening op § 4 wet de zaak zoo voor, dat het hier op betalen aankomt en dat dus werkman zoowel als werkgever door zijn persoonlijk belang er toe gedreven zal worden te weigeren premiën te betalen, indien hij er niet toe verplicht is; de in § 122 aangewezen autoriteit zal dus aangezocht worden om het bestaan van invali-

dier

diteit

te

constateeren, en het aantal invaliden, dat er doorglipt,

zal niet groot zijn.

Aannemende, dat

dit juist is in Duitschland,

waar de verzekerde

geen aanspraak op rente heeft indien hij blijvend invalide wordt vóór de wachttijd vervuld kon worden, zou die redeneering niet opgaan in het stelsel van het ontwerp. Het belang van den werkman zou in vele gevallen medebrengen zich te verzekeren, juist omdat hij invalide was. Was hij eens verzekerd, dan zou de Bank om op bedoelden grond de rente te kunnen ontzeggen, hebben aan te toonen dat de werkman bij den aanvang der verzekering reeds idvalide was ook dit laat het ontwerp echter niet toe: daarover later en bij gebreke van dit in de meeste gevallen hoogst moeilijk te leveren bewijs zou zij aan den werkman, na weinige jaren storten, een rente hebben uit te keeren. Vele werkgevers zouden niet weigeren de premie te betalen voor dergelijke werklieden sommigen enkel uit medelijden, anderen ook uit eigenbelang, als een zeer goedkoope wijze van verzorging van personen, die men niet op straat zou kunnen zetten.

—

—

;

I-

7

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen