Sociale hervormingen - pagina 296

352

Verscheidene leden verklaarden aan de bepaling van art. 46, verband met die van art. 47, van het ontwerp-DRUCKER de voorkeur te geven boven die van art. 1639?' van het ontwerp. Naar het oordeel des ondergeteekenden is echter eene zwakke zijde van art. 46 van eerstgenoemd ontwerp, dat het, na de wet en de verordening welke, althans voorloopig, wel zelden toepassing zullen vinden in de eerste plaats verwijst naar het plaatselijk gebruik. Niet alleen staat deze uitdrukking bloot aan het verwijt, ook in het voorloopig verslag vermeld, dat wellicht geen plaatselijk gebruik valt aan te wijzen en men veeleer zijne toevlucht zoude moeten nemen tot een algemeen vakgebruik, maar bovendien schijnt hier een geval aanwezig, waarin partijen een vasteren maatstaf behoeven dan eenig gebruik hun geven kan. Opzegging van den dienst geschiedt slechts zelden in volkomen harmonie; waar dus reeds eenige wrijving tusschen partijen bestaat, behoort de wet een vast richtsnoer voor haar optreden te bieden, wil zij niet de oorzaak zijn van twisten en iste lid, in

—

—

.

processen.

Kan de ondergeteekende dus geene vrijheid vinden de bepalingen van art. 46, iste lid, en art. 47 van het ontwerp-DRUCKER over te nemen, hij heeft toch gemeend belangrijke wijzigingen in art. 1639/ te moeten aanbrengen, waardoor de bezwaren, in het Voorloopig Verslag tegen de ontworpen regeling aangevoerd, naar hij vertrouwt, zijn overwonnen. De normale opzeggingstermijn wordt thans gelijkgesteld aan den tijd, die telkens tusschen twee opvolgende loonbetalingen verstrijkt, met dien verstande, dat hij niet langer kan zijn dan zes weken. Deze regeling wordt voorgesteld met het oog op de practijk, welke veelal een nauw verband aanneemt, tusschen den betalings- en den opzeggingstermijn bij de betaling of de ontvangst van het loon pleegt men elkander veelal den dienst op te zeggen. Mits de maximum-termijn beperkt blijve, schijnt dit gebruik voor een normale regeling alleszins in aanmerking te komen. Een voordeel dezer regeling is, dat zij den werkgever een spoorslag zal zijn om bepalingen of bedingen achterwege te laten, waardoor telkens een geruime tijd tusschen twee uitbetalingen van loon zoude verloopen immers hoe langer de tijd van uitbetaling, des te langer de opzeggings:

;

waaraan ook hij gebonden is. Beschouwt men nu dit stelsel in het licht der aanmerkingen op de bepaling van art. 16392' gemaakt, dan ziet men in de eerste plaats, dat de normale opzeggingstermijn niet meer tal van categoriën van arbeiders, waaronder klerken en kantoorbedienden, zal nopen eene schriftelijke arbeidsovereenkomst aan te gaan. Immers daar bedoelde personen in den regel eenmaal in de drie maanden hun loon ontvangen, zal voor hen de normale termijn,

opzeggingstermijn zes weken bedragen.

Het tweede verschilpunt, waarop werd gewezen, dat namelijk het ontwerp, in tegenstelling met het ontwerp-DRUCKER, hier te

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen