Sociale hervormingen - pagina 93

83

van een regeling waarin een groot aantal verschillen zouden moeten worden beslist, behoeft niet te bestaan, omdat verschillen zelden zullen voorkomen: alleen dan, indien het onzeker is of het loon al dan niet meer dan looo gulden bedraagt. In de toelichting van art. 17 is medegedeeld, dat een berekening van het juiste loon van alle werklieden niet geschieden kan om te bepalen, tot welke loonklasse een werkman behoort. Bij de toepassing der wet zal dus het werkelijke bedrag van het loon, behoudens enkele gevallen (i), onverschillig zijn, zoodra vaststaat of de betrokkene al dan niet meer dan 1000 gulden per jaar verdient. Een beslissing of de ontvangsten van derden van invloed zijn op de voorwaarden der werkovereenkomst zal, evenals een schatting van de waarde van huisvesting of van verstrekkingen in natura {tweede lid van art. 2), noodigzijn uitsluitend in de gevallen, waarin verschil bestaat over de vraag of het loon al dan niet meer dan 1 000 gulden per jaar bedraagt, d, i. hetzij over de vraag of er verzekeringsplicht bestaat, hetzij over de vraag of de verzekerde bevoegd is de in het tweede lid van art. i bedoelde verklaring zijn

af te leggen. Uit het voorgaande volgt echter niet, dat de voorschriften van het eerste lid van art, 2 niet van invloed zijn, waar het geldt personen, van wie vaststaat dat hun loon niet m^eer dan 1000 gulden per jaar bedraagt. Het tegendeel is waar. De algemeene maatregel van bestuur, bedoeld in art. 19, zal de werklieden rangschikken naar het loon, dat de werklieden in een categorie gemiddeld verdienen en bij die rangschikking zal het antwoord op de vraag, wat onder loon verstaan wordt, in art 2 moeten worden gezocht; als een deel van het loon bijv. van bedienden in koffiehuizen zal dus beschouwd worden niet alleen het vaste loon in geld en hetgeen hun in natura verstrekt wordt maar ook de fooien, omdat deze van invloed zijn op de voorwaarden der werkovereenkomst. Dergelijke ontvangsten zijn dus a/^/ van invloed op de loonklasse, waartoe een bepaalde categorie van werklieden behoort, niet op de loonklasse, waartoe behoort een bepaald individu, omtrent wiens verzekeringsplicht geen verschil bestaat. De voorschriften van art. 2 zijn dus van toepassing niet alleen waar het betreft de vraag of een persoon verzekeringsplichtig is maar evenzeer waar het geldt de vraag tot welke loonklasse een verzekeringsplichtige behoort. Bij verschil over de eerste vraag zullen de voorschriften van het artikel worden toegepast door de ambtenaren met de uitvoering der wet belast en zal beroep op den administratieven rechter worden toegelaten. Daarentegen geschiedt de rangschikking der werklieden in loonklassen, naar het loon dat zij verdienen, met inachtneming der bepalingen van art. 2, bij algemeenen maatregel van bestuur: de bewering van den verzekeringsplichtige, dat die bepalingen bij den algemeenen (i) Zie

de toelichting van

art.

22.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen