Sociale hervormingen - pagina 219

275 zal ten gevolge hebben, dat bij éénzelfden werkgever arbeiders in dienst kunnen zijn, te wier aanzien de meest verschillende opzeggingstermijnen zulvan af ééne week tot zes maanden len gelden. Willen nu deze arbeiders op wettelijk geoorloofde wijze allen gezamenlijk tot werkstaking overgaan, dan verplicht

—

—

de voorgedragen regeling hen, zoo tijdig hunne dienstbetrekking op te zeggen, dat óok de opzeggingstermijn van diegenen onder hen, die het grootst aantal jaren onafgebroken in dienstbetrekking zijn geweest, wordt in acht genomen. Maar daardoor is de beraamde staking dan ook feitelijk onmogelijk geworden, omdat de werkgever alleszins bevoegd zal zijn en zeker niet zal nalaten zijne arbeiders geleidelijk, te beginnen met hen, tegenover wie hij aan den kortsten opzeggingstermijn gebonden is, door anderen te vervangen. Tenzij in de voorgedragen regeling alsnog eene uitzondering worde gemaakt voor collectieve opzegging van de dienstbetrekking en er voor zoodanig geval een voor alle areen denkbeiders gelijke opzeggingstermijn wordt gesteld beeld, dat sommigen leden aanbevelenswaardig scheen zal het te vreezen staan, dat de arbeiders, aan wie eene staking met inachtneming van den opzeggingstermijn onmogelijk zal zijn gemaakt, ten einde pressie op den werkgever te kunnen uitoefenen, eigenmachtig en onrechtmatig hunne dienstbetrekking zullen verbreken, op gevaar af van tot schadevergoeding te worden veroordeeld of althans het gedeelte van hun loon te verliezen, dat de werkgever op grond van de bepaling van art. 1 63 8s heeft kunnen inhouden. En waar men het nu de taak des wetgevers achtte, zooveel mogelijk eigenmachtige, onrechtmatige verbreking van de dienstbetrekking tegen te gaan, beweegt zich, naar men meende, de bepaling van art. 1639/ in een verkeerde richting, daar zij het vrijwel onmogelijk maakt, dat de wettelijke opzeggingstermijnen bij eene werkstaking in acht zullen w orden genomen. Daarom meende men, dat de Regeering goed zou doen deze bepaling uit het ontwerp te lichten. Te geruster zou zij daartoe kunnen overgaan, waar de bedoeling der bepaling voor een werkgever, die dit wil, uiterst gemakkelijk zal zijn te verijdelen. Door immers zijne arbeiders telken jare op 31 December te ontslaan en hen met ingang van 2 Jannari d.a.v. weer in dienst te nemen, zal de werkgever kunnen bewerken, dat de

—

—

T

dienstbetrekking

tusschen

hem

en.

zijne

arbeiders niet onafge-

broken een aantal volle jaren duurt en de bepaling van art. 1639 j dus geene toepassing zal kunnen vinden. Trouwens zal het bij de thans gevolgde redactie den werkgever ook op andere wijze gemakkelijk zijn, de bedoeling der wet te ontduiken. Immers komt blijkens de bepaling van art. 1639/ slechts de termijn in het eerste lid van het voorgaande artikel bedoeld, en daar voor niet-inwonende arbeiders op ééne week gesteld, voor verlenging naarmate van den duur der dienstbetrekking in aanmerking. Een werkgever, die deze verlenging niet wil, zal slechts

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen