Sociale hervormingen - pagina 77

67 verzekering- te verbreken de verzekerde, die uit de verzekeringzou in dat geval niets meer van de Bank hebben te vorderen. De verzekering van hem, die zich tegen betahng- van een zekere jaarpremie voor onbepaalden tijd verzekert tegen ongevallen, die hem bij zijn werk kunnen overkomen, kan aan het einde van eiken termijn, waarover de premie betaald is, zonder bezwaar worden verbroken, indien de verzekerde niet door een ongeval getroffen werd vóór het verstrijken van dien termijn. Bij de verzekering tegen geldelijke gevolgen van invaliditeit of ouderdom is het een ander geval. De leeftijd van 70 jaren, waarop na vervulling van den wachttijd het recht op ouderdomsrente wordt verkregen, wordt door hem, die zich op den leeftijd van 20 jaren verzekert, na 50 jaren bereikt; wordt de verzekering na 25 jaren, zonder dat de verzekerde daartoe reden geeft, door den verzeke;

trad,

raar verbroken, dan zal deze de premiën niet mogen behouden. Maar ook ten aanzien van de aanspraak op invaliditeitsrente strekt de premie over een zekeren tijd betaald niet uitsluitend tot vergoeding van het risico, dat de Bank loopt gedurende den tijd, waarover de premie betaald wordt. Daargelaten dat de verzekerde, behoudens het geval voorzien bij art. 57, gedurende den wachttijd geen aanspraak op rente kan verkrijgen, zou daarvoor een geheel andere reg^eling dan die van het ontwerp noodig zijn. Ieder verzekerde zou dan, als aequivalent van de eventueele aanspraak op invaliditeitsrente,

een

jaarlijks

hooger wordende premie moeten

het klimmen der jaren het gevaar voor invaliditeit stijgt. Een dergelijk stelsel ware niet alleen niet wenschelijk maar de verplichte verzekering zou in dat geval volstrekt onuitvoerbaar zijn. De premie voor de verzekering tegen geldelijke betalen,

omdat

bij

gevolgen van voor een deel

zoowel als van ouderdom strekt dus vergoeding van het risico dat de verzekeraar loopt na het verstrijken van den tijd, waarover de premie hem betaald is. Bepaalde de wet, dat de verzekeringsplicht en dus ook de publiekrechtelijke verzekering ophield, zoodra bijv. het loon van den verzekerde het bedrag van 1 000 gulden overschreed, dan zou de Bank hem, wiens verzekering dientengevolge verbroken werd, een bedrag moeten uitkeeren, voldoende om hem schadeloos te stellen anders ware het opleggen der verplichting om zich bij de Bank te verzekeren niet gerechtvaardigd. Tegen een regeling in dien geest bestaan echter verschillende overwegende bezwaren. In de eerste plaats zou de vaststelling van het uit te keeren bedrag moeilijkheden opleveren, omdat rekening gehouden zou "behooren te worden met den toestand van dengene, wiens verzekering verbroken werd. Het hem uit te keeren bedrag zou verder zoo groot moeten zijn, dat hij door storting van dat bedrag bij een solide particuliere maatschappij het recht kocht om zich voor een premie, niet hooger dan de Bankpremie, te verzekeren voor een rente, niet lager dan de Bankrente. Vermits een particuliere invaliditeit

tot

—

:

—

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen