Sociale hervormingen - pagina 214

270 en hoelang hij in dienstbetrekking is geweest en dat de werkgever de eenige is, die hieromtrent eene betrouwbare verklaring kan afgeven. De arbeider moge dan hebben gedwaald door zonder grondige redenen zijne dienstbetrekking te verbreken, de straf, in het ontwerp daarop gesteld is al te zwaar, omdat zij hem aan broodsgebrek zal prijsgeven. Enkele leden gaven het denkbeeld in overweging, voor te schrijven, dat elk getuigschrift door den werkgever in dubbel moet worden opgemaakt en door den arbeider moet worden onderteekend. Zij meenden, dat daardoor bij eventueele geschillen het leveren van bewijs zal worden vergemakkelijkt. Ook werd op dezen grond aanbevolen te bepalen, dat het in het tweede lid bedoelde bijzonder verzoek van dengene, aan wien het getuigschrift moet worden uitgereikt, schriftelijk moet worden gedaan. Men verschilde van gevoelen ten aanzien van de vraag, of na de totstandkoming van deze regeling het vragen van inlichtingen en het nemen van informatiën buiten het getuigschrift om, nog geoorloofd zal zijn en zoo ja, of ten aanzien van de dan door den werkgever gedane mededeelingen de bepaling van het derde lid ook toepassing zal kunnen vinden. Opgemerkt werd, dat de in het laatste lid gebezigde uitdrukking „daarin teekens plaatst" wijziging zal moeten ondergaan, omdat het misbruik, waartegen deze bepaling zich keert, bijv. ook kan bestaan in het uitreiken van een getuigschrift, geschreven op papier van bepaald soort of bepaalde kleur. Zou wellicht een uitdrukking als: „het getuigschrift van een kenmerk voorziet" hier de voorkeur verdienen ? Sommige leden achtten de wijziging van de in het Regeeringsontwerp van 1901 en het ontwerp-DRUCKER voorkomende uitdrukking: „niet voor een ieder duidelijke wijze" in: „niet voor den arbeider duidelijke wijze" geene verbetering en drongen op terugkeer tot de eerstbedoelde uitdrukking aan. Huns inziens is de hoofdzaak niet, zooals in de Memorie van Toelichting wordt beweerd, dat het getuigschrift voor den arbeider duidelijk en verstaanbaar zij, maar dat, zoo noodig, de rechter kunne beoordeelen, welke de kracht is van het stuk, waarvan de arbeider zich, bij zijne pogingen eene nieuwe arbeidsovereenkomst aan te gaan, moet bedienen. De geheime teekens moeten verboden blijven, ook al mocht de werkgever kunnen aantoonen, dat aan dezen arbeider de strekking daarvan bekend was. Verscheidene leden waren van oordeel, dat de in het artikel opgenomen civielrechtelijke sanctie van weinig beteekenis is, omdat de veroorzaakte schade in elk bijzonder geval moeilijk zal zijn te begrooten en vast te stellen. Daarom meenden zij, dat hier verder moet worden gegaan en de nakoming van de gestelde bepalingen door eene strafbepaling moet wr orden verzekerd. Van verschillende zijden werd dit gevoelen bestreden. Men wees er op, dat de gelijksoortige bepaling van § 113 der Duitheeft verricht

,

:

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen