Heils termen - pagina 251

241

nog niet geheel volstreden was. Wat nog een stemme van Sathanvoor u is, wierd nog niet geheel overwonnen! Zulk een antwoord gaf Jezus na Thabor nooit weer aan zijn jongeren. Yóór Thabor de strijd, op Thabors bergkruin de zegepraal, na Thabor de kalmte der zijn

heiligste rust.

VI.

DE VERNEDERING GEKOZEN! En in gedaante gevonden als een mensch heeft Hij zicli zei ven vernederd. Filip. 2 8a, :

Met den

gekruisten,

niet

met

den

verheerlijkten

Christus

moet

onze gemeenschap door het geloof beginnen. Vooral in het sacrament des Heiligen Avondmaals sprak de Gereformeerde kerk deze overtuiging welbewust en ernstig, zelfs tegenover de voortreftelijkste onder de broederen, uit. De spijziging onzer ziel aan den sacramenteelen disch is een gevoed worden, niet met zijn verheerlijkte natuur, maar „met zijn gekruist lichaam en vergoten bloed." Ook wie maar ter loops een blik in den ontwikkelingsgang onzer Hervorming sloeg, weet hoe diep zich dit verschil van meetaf geteekend heeft tusschen de beide kerken, wier stichtingsbrief ons de namen toont van Luther en Calvijn. Het verschil tusschen beider geloofservaring beslist ook beider uiteenloop end inzicht. Denkt ge u des Christens leven meer op de hoogtepunten van zijn pelgrimstocht, bespiedt ge de ervaring zijner ziel in de oogenblikken van hooggespannen bezieling en teedere inleiding in Gods verborgen omgang, natuurlijk, dan ligt de verzoening zijner zonde, de bedekking zijner schuld reeds verre achter hem, dan dorst hij niet rust, maar jubelt in den vrede, en meer op den berg der Olijven dan op het onherbergzaam Golgotha, zoekt de verloste en beo-enadigde de heilige persoonlijkheid, waar al zijn liefde aan hangt, den Hoogepriester van zijn hart. Hem is het te doen, niet zoozeer om de besprenging met het hysop zijns bloeds, als om de uitstrooming zijner levenskrachten, niet zoozeer om de toebrenging tot den troon, als om de wandelingen in den tempel des Geestes, of wilt ge, niet zoozeer om de verzoening voor den verslagen geest, als wel om de verkwikking, die het hart ervaart, bij het staren in het eeuwig schoon en heerlijk, dat in den Zone Gods uitstraalt en glanst van

naar

's

Vaders troon. Maar die oogenblikken

zijn niet

aan

al

onze levensdagen ter ervaring 16

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen