De leer der Verbonden - pagina 180

170

Wat we met „bekeerden en onbekeerden" spoedig gezegd. Er is een uitverkiezing geen toeval, en God kan

in dit verband bedoelen,

is

en

een verwerping, d. vv. z. er is worden door eenig doen des menschen. Hij is God en blijft God. Aller dingen wortel moet dus in Hem liggen. En zich een zaligheid te denken, waarvan de gouden keten niet uit God kwam en tot God terugkeerde zou God ow^goden er

is

niet verrast

zijn.

Gold het nu „machines" en niet „menschen", dan kon de uitwerking van dit Godsplan zeer eenvoudig toegaan. Immers God de Heere hadde dan niets te doen, dan den uitverkorenen op een gegeven oogenblik de zaligheid in te storten en ze terstond daarna te laten sterven en op te nemen in zijn Koninkrijk. Terwijl omgekeerd aan de verworpenen niets behoefde gedaan te worden. I)ie vervielen dan bij hun sterven vanzelf aan de hel. Dat nu veel menschen zich het ook metterdaad zóó voorstellen, niet te ontkennen. Ze zien niets dan een bliksem die valt, helaas, inslaat in de ziel der uitverkorenen. En is die bliksem der genade eenmaal ingeslagen, dan bestaat er voor hen volstrekt geen reden, waarom zulk een veranderd mensch nog een tijdlang voort blijft leven. Hij is gered en gereed en kan dus evengoed terstond afreizen. En evenmin kunnen ze er zich rekenschap van geven, waarom de verworpenen nog zoo lang gelegenheid ontvangen, om hun ongerechtigheid te laten uitkomen. Eigenlijk konden ze wel zóó uitgestooten. Ja, mogen we het eens zeer kras uitdrukken; waarlijk niet, God weet het, om den broeder te bespotten; neen, maar om het onjuiste dat op den bodem dezer voorstelling ligt, eens duidelijk en voelbaar „Eigenlijk kon God de geboorte te maken; dan zouden we zeggen: van zijne uitverkorenen wel verhaasten; ze opeens toebrengen; en> ware dat afgeloopen, dan het oordeel er over heen laten komen, om zoo ze opeens de volle zaligheid te laten ingaan. Al dat andere houdt maar op; de geschiedenis der wereld dient toch nergens toe; indien maar de uitverkorenen binnen komen, is alles bereikt, wat bereikt worden moet!" Deze voorstelling nu is door en door onschriftuurlijk en het is vooral tegen haar dat het Genadeverbond ingaat.

Immers ze deelt de wereld in bekeerden en onbekeerden, en is nu op uit, om die bekeerden aan den éenen kant op een hoop zetten,

er te

en aan den anderen kant de onbekeerden in een bundel saam

nemen. Die bekeerden beelden zich dan in een heiliger kriag te vormen, die voor de onbekeerde wereld eigenlijk te goed is, en zoo komt dan uit die voorstelling de sekte voort, met al haar toomelooze hoovaardij en geestelijke verwatenheid en schijnheilige inbeelding. De sekte, die daarin juist van de kerk onderscheiden is, dat de

te

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen