Een midden-eeuwer in onze dagen - pagina 37

Nederland

Amsterdam,

ons

en

die

er

den

vruchtrijken arbeid van een Sarphati en een

om

vrijen, veelkantigen,

Wertheim door hadden

minder grooten, gelijkgezinden te woord kunnen verklaren, dat ,,'s lands wel hun lust en 's lands roem hun leus is". De liefde tot zijn geboorteplek in ruimer en enger zin is iederen mensch ingeboren

moeten

derven

van

de

zwijgen, die naar Potgieter's

en

het

is

natuurlijke loop der dingen, dat eene in de staat-

de

kunde jaren

lang

houding van menschelijkheid en

voortgezette

volkomen onzelfzuchtige toedoch wie met wantrouwen en uitsluitingszucht rondgaat, hem komt van rechtswege geringschatting en onverschilligheid toe. Het tweede ervaart Rusland tot zijn schade, het eerste gaat Duitschland voort tot zijn voordeel te ondervinden en Wi'helm de andere

welwillendheid, van

opwekt;

wijding

II

zijde

openlijke

tot

blijft,

ergernis

Duitsche

der

menschkundige staatsmanswijsheid helder

clericalen,

deze

inzien. Blijkens, bijvoor-

beeld, zijn militaire order in Juli 1908 tot zijne generaals gericht,

dat

de keuze van officieren geen rekening mocht worden ge-

bij

houden met

de geloofsbelijdenis der aspiranten.

geest van zijn vader, die in de rede

bij

Geheel

in

zijne troonsbestijging

den den

wensch te kennen gaf, al zijne onderdanen te beschermen en dit op grond de herinnering was nog versch, ,,dat in dagen van gevaar allen hunne volle toewijding hebben betoond". Dit staan eener Regeering boven geloofsverschillen der onderdanen is hare moderne levensvoorwaarde. Dr. Kuyper daarentegen verklaarde

—

bij

de behandeling

voor

en

zijner onderwijswet, niet

op

aleer

Christelijk onderwijs

tijdgenoot huiselijken,

trekje

en

/

werd

der

tevreden te zullen

Nederlandsche

verstrekt.

Dit

is

lagere

die

niet

zijn,

scholen

de Kuyper, met wien

met den

geschiedschrijver te rekenen hebben, niet

teekenen:

te

100

op blz. 299 zich zelf met een enkel onze beschaafde kringen is de Jood als

vergat

„In

onzer een, verkeert men met den Jood van gelijken stand op voet van volkomen gelijkheid en vindt vooral in zijn gezin steeds een gastvrij

en aangenaam onthaal".

„Rusland

zal niet

Westersch worden".

Met deze verzekering maakt Dr. Kuyper een einde aan zijn hoofdstuk over Rusland, steekt, met een zwierig-theatralen pas van zijn schrijverspodium stappend, zich zelf met onverstoorbaar aplomb een loos,

copie

33

hart

want

onder

den

beduidt

riem. zij

dat

In

deze

inhoudlooze

frase,

(inhoud-

de Russische staatsinstellingen geen

van de Westersche zullen worden, het ware een

banaliteit,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen