De leer der Verbonden - pagina 199

189 aard altoos en onveranderlijk: een gelooven dat

waar

is

hetgeen

God

komt wat Hij toezei. diepsten wortel genomen,

zegt en dat

In

d. i. zooals het wezen en de uitnaakt en geopend voor het oog van Gods eigen goddelijk bewustzijn staan, is dus die heilschat aan niemand anders door den band des Woords vastgelegd, dan aan de uitverkorenen, en zijn het omgekeerd alleen de uitverkorenen, die gelooven zullen hetgeen beloofd is. Maar overeenkomstig onze menschelijke behoefte heeft God almachnaar menschelijke wijs, die beloften nu ook aan het Verhond tig, zelf doen kleven, zonder daarmee voor ons uit te maken, wie de wezenlijke en wie alleen in schijn bondgenooten zijn. ^) Eens komt dit wel uit; maar nu is het nog voor ons verborgen. Niet bij toeval, maar opzettelijk. We mogen het nog niet weten. En elk Labadistisch streven om een willekeurige grenslijn te trekken, gaat tegen God in. Zoo gaat dus op heel het terrein, door dit verbond ompaald, de prediking uit van verzoening en genade, en worden in den naam des Heeren al de heilige beloften Gods aangekondigd door het Woord en bezegeld door het Sacrament. Maar let nu wel, dat die afkondiging van de beloften en toezeggingen Gods niet persoonlijk plaats heeft aan die bepaalde menschen, die op dat oogenblik onder het gehoor van den prediker zitten, maar aan de Gemeente Gods; niet alleen in die kerk en in die plaats, maar aan alle einden der aarde. Het kan zelfs wezen, dat er, bij kleine opkomst in een dorp, van achteren blijken zal: op dat gegeven oogenblik sloeg de belofte Gods op niet één enkele dergenen, die onder het gehoor waren. De prediker weet daar niets van; mag daar niet over oordeelen; en heeft dus in de gemeente eenvoudig zijn last uit te brengen. En al gold hetgeen hij afkondigt voor niet één enkel der neerzittenden, toch zou volkomen in zijn recht en rol blijven, want hij treedt op niet hij als evangelist onder den wilden hoop, maar als bedienaar des Woords in de gemeente Jezu Christi, en die gemeente heeft hij toe te spreken en te bedienen overeenkomstig de hooge waardigheid, die deze gemeente in haar Hoofd en Koning bezit. Evenzoo gaat het bij de sacramenten toe. Tn het sacrament zet God Almachtig nogmaals een zegel op het handschrift zijner belofte, en de gemeente, die, verflauwd en verzwakt, God schier niet meer gelooven kon op zijn Woord, voelt door dat er op gezette zegel dat Woord weer krachtiger indringen, en tengevolge hiervan wordt het geloof aan dat Woord dan weer sterker, of, gelijk onze Catechismus het

zijn

komst der dingen, helaas!

^) In ons vorig artikel schreven we wezenlijke en werkelijke bondgenooten. Dit moest in dat artikel verklaard uit de tegenstelling van werkelijk bezit en wezenlijk eigendom. Hier moest het zijn wezenlijk en in schijn. Het onderscheid toch tusschen wezenlijk en werkelijk is in casu dat een uitverkorene die nog niet wedergeboren is wezenlijk, maar de reeds wedergeborene ook werkelijk bondgenoot wierd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen