De leer der Verbonden - pagina 100

90

Want zóó niet had God dit uitgesproken, of nu had die andere iemand een punt om op aan te vallen; en die andere iemand kwam dan ook dadelijk. Onmiddellijk vertoonde Satan zich op zijn onheiligen post. Eeeds hiermee stond de mensch dus tusschen de keus: God of een ander dienen! uitgangspunt van allen zondedienst en alle afgoderij. En bovendien: „Dit niet!" bracht dadelijk op den tweesprong: Gods wil of eigen lust volgen, en dus op de keuze: „God of ik!" De beide zijden der wet, of wil men de beide tafels, werden dus opeens in spanning gebracht. Die ééne beet zou zijn: Godverwerping, afgoderij, Satanaanbidding, maar ook diefstal, door het nemen van wat hem niet toekwam, en moord op zich zelf en heel het geslacht dér menschen. Immers God had gezegd Dit niet, ... of de dood komt en zoo zal dus de moord door u zijn begaan! Maar dan ook omgekeerd, hadden ze dien éénen gevloekten en verdoemelijken beet niet gedaan, dan zou het God verheerlijking, Satanverwerping zijn geweest, en evenzoo een zich vergenoegen met het toeh e schikte en een eerbiedbetuiging aan het leven, dat God schiep :

naar zijn beeld. Bewilligen in het gebod: „Dit niet!" was dus van 's menschen zij een toestemmen, dat zijn ik voor de tvet, dat Satan voor God moest wijken en evenzoo een erkennen en toegeven, dat men niet nemen mocht maar te ontvanr/en had, en het door God geschapene leven van den mensch tot geen prijs mocht wagen. Er zat dus niet weinig,, maar veel, ja alles in dat ééne gebod van „dit niet!'''' en dat nu is het, wat ons vorig artikel bedoelde met te zeggen: „Dat het proefgebod op heel de wet Gods geschroefd zat." Want, niet waar, als ik op een stang een kruk schroef, dan draait, naar ik die kruk draai, heel de stang mee. En zoo nu ook was het hier. Zooals de mensch in het proefgebod verkeerde, zoo stond hij voor heel Gods wet. W^endde hij in het proefgebod 7i(iar God, dan zou hij ook voorgoed in heel de wet naar zijn God zijn gezwenkt. Maar nu hij de kruk van het proefgebod verwrong naar Satans kant, nu was hiermee ook heel de stang van de wet voor hem stuk gewrongen. Het was in den meest strikten zin alles op één worp gezet. En wie daarbij nu spot met dien appel of wat het geweest zij, die verraadt slechts eigen onnadenkendheid. Want immers, stel God had een berg van louter goud als inzet gegeven, wat zou dat Adam hebben aangetrokken? Te koopen viel er niets, en het goud voor sieraad had geen zin, zoolang er geen oogen waren rondom hem, om die ijdelheid te bewonderen. Het eenige w^aaraan hij iets had; het eenige, w^at een verzoeking kon zijn; dat was juist iets wat hij eten kon. lil Adams toestand lag er meer en veel sterker verzoeking in een ;

—

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen