Dat de genade particulier is - pagina 25

15 hij alleen voor die, die in hem gelooven ('t welc alleen de uitvercorenen syn) sterven moste en wilde?" Klaar en in „rond Zeeuwsch", zooals de redenaar het zelf noemt, mits, ja, mits is het verschil, zooals men ziet, hiermee blooto-eleojd, men ook zóó zelfs nog; maar tegen de sluipwegen der menschelijke zelfverheffing op zijn hoede zij. Er zijn namelijk Remonstranten, die ook dat zelfs nog onderschrijven zouden, maar er dan bijvoegen: „wel niet naar Gods gezindheid, maar volgens den Avil van zijn besluit!" En daarmee, ge gevoelt het, staat alles weer op losse schroeven. Immers, dan leeren ze nu verder, dat de alwetende God vooruit wist wie gelooven zouden; dat Hij, de Vader, deze voorwetenschap en dat, in zooverre nu alleen die aan den Zoon had meegedeeld personen van wie God vooruit wist dat ze eens tot het geloof komen en volharden zouden; diensvolgens en op grond van dat voorgezien geloof, nu ook door Hem uitverkoren waren, dat het ja, in zooverre dan ook Gods raad en Christi bedoelen was, zijn bloed alleen voor de uitverkorenen te vergieten. Een gevoelen dat nog vrij wat zuiverder loopt dan het gevoelen van vele dusgenaamd rechtzinnigen in onze dagen, maar niettemin een voorstelling die in merg en been, in hart en nieren, op en top Remonstrantsch is, lijnrecht tegen de Schrift in gaat, en heel de vastheid in Gods werken en zijn Wezenheid als Schepper en Oorzaak aller goede dingen omverwerpt. Ook aan die valsche subtiliteit moet dus eer we verder gaan, elke toegang in onze Schriftbeschouwing worden afgesneden. Men moet ook in de heilige plantinge Gods de boomen niet met hun Avortelen in de lucht ea met hun takken in den grond willen

of

—

;

planten.

Dat onderstboven keeren is een verkeeren van heel den weg. Neen, in God blijve de oorzaak, de bron, de wortel, en in ons worde nooit iets anders gezien dan het nawerkend gevolg, de afgeleide stroom, de tak met knop en bloesem. Geen verkiezing dus om een voorgezien geloof, maar een geloof als gevolg van een voorafgaande verkiezing. En staat het nu vast, dat de Christus „God" was, en dus als God wist wie hij verkoren had, en wie derhalve als uitvloeisel van die verkiezing tot het zaligmakend geloof zouden komen, dan spreekt het vanzelf, dat onze Middelaar, die nooit een andere verzoening heeft willen aanbrengen dan voor degenen die gelooven zouden, derhalve het aanbrengen van die verzoening alleen en uitsluitend bedoeld heeft voor de zijnen. Want van een onderscheiding tusschen den wil Gods en zijn besluit, gelijk die nog te Dordt door de Hessische en Bremensche afgevaardigden bepleit werd, kan daarom bij het „Christus voor alle menschen of voor alle uitverkorenen gestorven?" nooit sprake komen, naardien

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen