Dictaten dogmatiek. Locus de Sacra Scriptura, Creatione, Creaturis - pagina 476

LOCUS DE CREATIONÈ.

60

Gods

Ons

en onzen wil.

wil

willen wordt in ons gewrocht door het welbe-

hagen Gods. Het komt ook nog

wordt

al

een tekst, die op

uit in

ook vaak gerepeteerd,

hij

n.1.

't

eerste hooren

vreemd

40

„Wie

in Jesaia

14:

13,

:

schijnt,

heeft

den

Hem als Zijn raadsman onderwezen ? heeft Hij raad gehouden, die Hem verstand zou geven, en Hem van het pad des rechts? en Hem wetenschap zou leeren, en Hem

Geest des Heeren bestierd, en wie heeft

Met wien zou leeren

bekend maken den weg des veelvoudigen verstands ?"

zou

zich twee vragen voor,

doen

doet,

De kranke neemt

alleen kan.

den

Hij

arts.

kon het ook

jo.

of het S-iA/j^ax vrij

het drankje wel vrijwillig

laten staan,

maar

Bij

in,

Daarom moet hij een raadsman hebben. Op dien zoo was het bij den Heere niet. Zijn wil Jesaia,

wat men

20.

of ik het

maar op raad van

eigen kennis

zijn

iets

en

is,

is

genoeg-

niet

zaam.

steunt zijn wil. Maar,

zegt

is

aan den raad

niet

van een ander gebonden geweest.

En Paulus hecht aan deze woorden zooveel beteekenis, dat hij ze opneemt slot van een gewichtige uiteenzetting, Rom. 11 34 „Want wie heeft den zin des Heeren gekend ? Of wie is Zijn Raadsman geweest ?" Er is dus

aan het

dat

niets,

gebeurt In

:

:

Cor. 2

1

oorzake

ter

maar het :

eenig

schepsel

of

16 vindt

men nogmaals

gedachten

ulieder

niet

zijn

Want

wegen, spreekt de Heere.

uit i>i

in

gedachten, en

gelijk

van een ander

inspiratie

roü 0£oi.

dezelfde aanhaling van deze woorden.

wordt het bovendien nog uitgedrukt

Plastisch

Mijne

van

den meest absoluten zin

in

is

:

Jesaia 55

:

uwe wegen

de hemelen hooger

zijn

8

—

11

:

zijn niet

„Want Mijne

dan de aarde,

daalt,

wegen hooger dan uwe wegen, en Mijne gedachten dan gedachten. Want gelijk de regen en de sneeuw van den hemel nederen derwaarts niet wederkeert, maar doorvochtigt de aarde, en maakt,

dat

voortbrenge en uitspruite, en zaad geve den zaaier, en brood den eter

alzoo ulieder

zijn

zij

Mijne

alzoo zal Mijn woord, dat tot

Mij

wederkeeren,

voorspoedig

Gode

iets

zijn in

uit

Mijn

maar het

mond

uitgaat,

doen

zal

ook

hetgeen

zijn

Mij

;

het zal niet ledig

behaagt,

en het zal

Ware uit onze gedachten boven Gods gedachten. Maar God

hetgeen, waartoe Ik het zende."

dan

toegekomen,

stonden

ze

bepaalt doel en intentie.

Welke quaestie zit nu achter dit alles ? De uitnemendste Heidenen erkenden wel, dat de dingen aan Zeus of welken anderen God men wil, hun ontstaan dankten, maar boven dezen stond nog weer een onbegrepen

iets,

ook gekomen

noodzakelijkheid

is

Wel hebben

haar

zij

de ü^kp^ivn, het fatum, de necessitas. Die hoogere

gemitigeerd,

in

de leer der lex aeterna der Roomschen.

maar de formule ervan

is

toch door hen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen