Dictaten dogmatiek. Locus de Providentia, Peccato, Foedere, Christo - pagina 705

§ Hoezeer echter wijze

uitspreekt te kort

niets

het als

subject in Christus Jezus zich op de stelligste

identisch

aan de even

toont

spreekt,

De Natura Humana.

6.

en

met

het subject

aanstelt

en

heel

in

God, zoo doet

waarmede

stellige beslistheid,

Hij

dit in

zich uit-

de Schrift wordt voorgesteld

mensch, derzelfde menschelijke natuur met ons wezenlijk en vol-

als

komen

deelachtig en alleen door de zonde van zijne medemenschen, wat hunne natuur aangaat, onderscheiden. Vroegere angelophanieën

mogen dus als voorzegging en voorbereiding van zijne vleeschwording gelden, maar nooit met deze op één lijn gesteld. Door zijne vleeschwording trad de Christus op in een menschelijke wezenheid, die alle schijnvertooning uitsluit en zoo, wat de deelen als de hoedanigheden van den mensch aangaat, alle waarachtige kenmerken van het echt menschelijke in zich droeg. Zijns was niet alleen een

menschelijke Paradijs

Maria

en

Zoo

maar de menschelijke

natuur,

ontstond en sinds voortging en

echter,

menschelijke

tot

op

natuur, gelijk die in het Israël,

dat deze menschelijke geboorte van den Christus uit de

schoot

der

Moedermaagd bovennatuurlijk

wat aangaat de eerste daad der ontvangenis scheiding' der zonde in Maria. Gemotiveerd de

in

H.

S.

uitsluitend

onze natuur aan,

maar

in

al

met dien

door het

niet gelijk

zij

feit

verstande,

als is

wat

toeging, zoo betreft

de af-

de vleeschwording

der zonde; Hij neemt dan ook

voor de zonde

de zelfverzwakking, waarin

begeeren en alzoo

was

Juda, Davids huis

en door haar aan den Christus wierd medegedeeld.

uit

in het

Paradijs bestond,

door de zonde

zij

viel.

Echter

dat niet alleen de zonde, maar ook alle zondig

alle

zondige verzoeking

uit het

eigen hart

bij

Hem

buitengesloten.

Hij

droeg

noch erfschuld, noch

deze gedragen individu

hebben,

indien

Hij

erfsmet,

het

noch erfzonde.

Hij

zou

substraat van een mensche-

had aangenomen,

d. i. als nieuw menschelijk individu andere menschelijke individuen ware opgetreden maar niet nu Hij, wel verre van het aantal menschelijke individuen met één te vermeerderen, aller natuur droeg en aan allen hun eigenlijke menschelijke lijk

naast

;

natuur nabij bracht.

III

45

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen