Dictaten dogmatiek. Locus de Magistratu, Consummatione Saeculi - pagina 600

LOCUS DE CONSUMMATIONE SAECULI.

124

geschiedt

3.

de natuur, wei

in

En

voorvalt.

dit

Wat we

degelijlc

eene praeformatie

is

van hetgeen geestelijk

moet ook wel degelijk gepredikt worden. dusver opmerkten, was eigenlijk nog slechts inleiding op de

tot

We

bespreking van deze paragraaf.

gaan nu eerst over

tot

de behandeling van

hare materie. Eerst moeten

we ons dan

historisch

op de hoogte van de aanhangige kwestie

stellen.

De

eerste geplante kerken, die Christus beleden hebben, leefden in het

onmid-

van des Heeren wederkomst. Daaruit alleen verklaart zich het ver-

dellijk besef

koopen der goederen en wat we lezen in den tweeden brief van den apostel en in den tweeden brief van Paulus aan de Thessalonicensen. Men werd reeds ongeduldig over Christi wederkomst.

Petrus

Wat was daarvan Dit

was

de fout ?

deze, dat daarin niet sprak een uitgaan van het hart naar de glorie

Gods, maar eene begeerte, een zucht

En

brengen en verlossing Vandaar,

we

dat

ongcdulds vinden

buitengewone dingen

:

Na bij

2 Petr. 3

glorie

zou

Gods volk verkeerde.

„wanneer komt het dan toch ?" Dus zelfs bij de apostelen op wel te verstaan evenwel vóór Jezus hemel-

vaart.

zijne

te beleven.

op de lippen der discipelen van Jezus de vraag des

die gedachten reeds

komen

zelf die

het lijden en uit den druk, waarin

uit

reeds

komen opiniën

om

tweede hing hiermee saam, dat de parousie des Heeren

ten

hemelvaart

;

bestrijden

:

ze zelf die gedachten en gaan

zij

die

anderen tegen. :

3

s.s.

zullen" enz.

nieuwsgierigheid en

„Dit eerst wetende, dat in het laatste der dagen spotters

De hij

apostel bestrijdt dat valsche ongeduld en die valsche zegt vs. 7 „de hemelen, die nu

en de aarde,

zijn,

zijn

door hetzelfde woord als een schat weggelegd en worden ten vure bewaard tegen den

dag des oordeels en der verderving der goddelooze menschen. Deze woorden moeten plastisch opgevat worden. Ze willen zeggen, dat hemel en aarde, evenals brandhout tegen den winter wordt bewaard en dus op het oogenblik ongebruikt

worden weggelegd en bewaard ten vure tegen den dag des oordeels. De is derhalve eene orde in-pauze. En nu zegt hij verder, dat we die pauze niet moeten berekenen naar onze menschelijke chronologie, maar naar Gods wijze van rekenen en deze is, dat „één dag bij den Heere is als duizend jaren en duizend jaren als één dag" (vs. 8). En ten tweede is die pauze als een uitvloeisel van Gods lankmoedigheid die dag zal niet komen, voordat het geheele getal der uitverkorenen vol zal zijn (vs. 9). En dit alles is hierom, opdat zij in heiligen wandel zouden leven (vs. 11). Deze voorstelling wordt anders, zoodra de heftige vervolging en verdrukking ophoudt. Dan meent men het in dezen Y.oa-fxoq weer goed genoeg te

ligt,

tegenwoordige orde van zake

:

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen