Dictaten dogmatiek. Locus de Providentia, Peccato, Foedere, Christo - pagina 523

§

De Foedère

7.

gratiae communis.

12d

waar het paradijs is geweest. Daar vindt de groote ontwikkeling Maar toch zou die cuituur-historische ontwikkeling uit de hebben

niet tot het doel

meerdere

potentialiteit

vernielen

ze in

Rome,

en

dan

haar

gratie

alleen

gratia

particularis.

bij

permanente ontwikkeling, worden

hun

doel

is

de

blijkt,

als ze ethisch

bereikt,

dat

En nu

dat deze

te

gemeene

gesteund wordt door de

die volken aanvoer van de particuliere

stut,

die de zelfvernieling tegengaat en de

Het Romeinsche

doorschieting der cultuurontwikkeling mogelijk maakt.

volle

we wel

Assyrië, Babyion, Egypte, Griekenland

zelf.

met

Wanneer een van

genade ontvangt, dan

communis

de Levantische volken treffeh

dragen dan geen vrucht meer.

en

weelderig

volkeren

die

middenpunt.

gratia

voor ontwikkeling aan, maar, aan zichzelf overgelatert,

eind toch zich

't

zelfs

Ook

geleid.

Iiaar

leven zou zijn doodgeloopen, maar door het Christendom komt het tot hoogere

komen dan geen dingen van 't Christendom uit. Er zit geen grein particuliere genade in. 't Werkt alles met gegevens uit de schepping. Maar dat alles moet gedragen en ontwikkeld worden door den mensch. En dus is het nu de vraag, of in dien mensch de zonde zóó wordt teruggedrongen, dat hij dat hoogere kan praesteeren. Alleen daar, waar een ethisch hooger En

cultuur.

daarbij

kwam

standpunt

door de particuliere genade, kan de ontwikkeling vol worden.

Vandaar de hoogste ontwikkeling dat,

juist bij

de Christenvolken.

En vandaar ook

Japan wil meedoen, het niets anders kan dan van de Christenvolken

als

copieeren.

Dat optreden van de ethische invloeden der particuliere genade

is

het ook,

waardoor de tegenstelling van Kerk en Staat geboren werd. In het staatsieven Het is slechts een ordening voor als zoodanig schuilt geen sikkepit evangelie. menschelijk

het

op

ze

een

in

de

De

kerk.

leven.

in

:

particuliere

genade optreedt, treedt

die zich als een eenheid in Christus vereenigen in

tegenstelling

en genade, maar

IV.

Maar waar nu de

geloovigen,

Kerk

tusschen

en

Staat

ligt

dus niet

in

natuur

gemeene en bizondere genade.

Nog kan de vraag worden

gedaan, of het leven der gemeene gratie

op En dan moet het antwoord zijn ongetwijfeld. Ook geheel die helpende redding komt uit den Christus. Doch niet uit Christus als verlossingsmiddelaar ter zaligheid, maar uit buiten Christus staat.

inwerken,

maar

Let wel, niet of er niet ook wel ethische invloeden

of ze er principieel

mee samenhangt.

:

hem

als

den

scheppingsmiddelaar.

Het

scheppingsleven

zelf heeft

van den

maar wel de modaliteit van zijn existentie ontvangen. Het is het Eeuwige Woord, door 't welk alle dingen geschapen zijn en tot op dezen oogenblik in stand worden gehouden. middelaar

niet

zijn

essentie,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen