Dictaten dogmatiek. Locus de Providentia, Peccato, Foedere, Christo - pagina 580

:

:

Locus DE Christo (Pars Prima).

32 breng;

was een

het

van

karakter

het

lager

absolute,

zedelijk leven,

na zooveel ontwikkeling, verkondig de

minder waarachtig, droeg

maar was voor dien

niet het

Maar

goed genoeg.

tijd

nu,

u een hooger standpunt, het gebod van

Ik

de hemelsche reinheid en de zelfverloochening."

liefde,

De Arminianen leidden daaruit af, dat het N. T. andere geboden had dan het Oude. Dat men niet meer stal, doodsloeg, echtbreuk beging, valsche getuigenis

sprak van zelf; daarom kon Christus een trapje hooger gaan en

gaf,

gaf Hij dan ook verhevener geboden,

ning en het opnemen van

't

Kruis; waarbij

voegen, zonder dat recht duidelijk

sommigen nog

wat

is

gebod der nieuwe

't

onder die nieuwe

zij

zoo; moeten deze woorden aldus uitgelegd, dan

Is dit

dan

de wet van het geloof, de zelfverlooche-

n.1.

de zaak uitgemaakt;

is

de beschouwing van het O. en N. T. van onze Vaderen weg

is

liefde

liefde verstaan.

de schakel doorgebroken, waar de geheele keten der geref. Theologie

;

dan

is

in rustte.

Immers 1ste

aan

is

mutabilis

is

;

meegedeeld een lager standpunt, dan

Israël

van God óf

öf

van God.

niet

Is

van den mensch

zij

zij

—

van God

dan

—

deze openbaring

is

we

dan krijgen

een Deus

de geheele Oud-Testamenti-

verliest

sche Openbaring haar Goddelijk karakter. 2de

dan kunnen

waar

niet

alle

Want

zijn.

Mozes

uitspraken van zijn

waar, dan

zij

als

is

:

„Doe

en

zult leven"

gij

standpunt van Jezus „quelque chose de superflu" en moet

hoogere

Roomschen naast de gewone

zedelijkheid

nog eene

dan

is

met de aan-

is.

Oude Verbond geweest,

Christus niet in het

ik

clericale zedelijkheid

nemen, die meer verdient, dan voor den hemel noodig 3^^

dit

het Evangelie overbodig en het

of Hij

zou zich

zelf

hebben tegengesproken.

Hoe ook

—

bezien, altijd valt of de immutabilitas Dei

—

de geheele gereformeerde Theologie op rust en de noodzakelijkheid van

Hem

tot

,

het

fondament waar

of de constantia

van Christus

Verlosser te hebben (want kon de Vader

onder het O. V. de geloovigen wel zalig maken zonder den Zoon, dan kan het

ook nu)

trent het

van de Openbaring weg.

of de absoluutheid

Langs dezen weg

Oude

en

Hij

men gekomen tot allerlei verkeerde beschouwingen omNieuwe Verbond en aan deze losraking der begrippen heeft is

;

vooral Coccejus groote schuld.

Vóór

alle

is

Laat ons nu de stukken zelf inzien en alsof Jezus hier het O. T. vaarwel zeide,

Wat

Christus

te

maar één weg al

ter zaligheid.

spoedig zal blijken, dat de meening,

onhoudbaar

is.

gaat aan vers 21 vooraf? verklaart

in

vers 17

of de profeten te ontbinden."

keerd

Voor Adam en voor ons

dingen, moeten wij dus dit vasthouden.

en voor allen die daar tusschen liggen

men

doen

de wet

zijne

wat

gij

:

„Denk

Het

woorden opvatten

is,

niet dat ik

zou, en

begrepen had, hoe ver-

daarom zegt

mij toedicht (te ontbinden),

te vervullen.

gekomen ben om de wet

alsof Hij vooruit

maar om

Hij

:

Ik

kom

niet

om

het tegenovergestelde

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen