Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Dicaten dogmatiek. Locus de Deo - pagina 439

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Dicaten dogmatiek. Locus de Deo - pagina 439

college-dictaat van een der studenten

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

HOOFDSTUK

I.

Het dogma de Sancta

Trinitate.

ter voorkoming van misverstand. en drie éen?" Dat is de gewone aan de beteekenis van dit dogma.

Vooraf gaan enkele inleidende opmerkingen, A.

„Hoe kan éen drie

1.

obiectie van degenen, die

vreemd

zijn zijn

door de kerk van Christus beleden, dat éen drie of drie éen is. Het dogma van de Heilige Drieëenheid is nooit in dien zin bedoeld of verklaard. thans bezighoudt, in Elke opmerking van dien aard raakt het dogma, dat ons Nooit

is

minst

het

niet.

Als ik zeg, dat drie niet éen kan wezen, dan bedoel

een drietal van gelijke zelfstandigheden

niet

kan

zijn

ik,

dat

éene zoodanige zelfstan-

eene waarheid, waar wij aan vast moeten houden en waar wij eigenlijk drie nooit over heen moeten glippen, zeggende, dat in de Drieëenheid Want de vraag, of drie ooit éen zou kunnen zijn, raakt den gelijk éen is. van ons menschelijk denken. Toe te geven, dat éen drie kan wezen,

Dat

digheid.

is

grondslag is

heel dat

denken omver

tegenover

steeds

tioneele concessies

de

mis.

zegen

Deum."

werpen.

Met name de gereformeerden hebben

priesters,

hoewel

Daartegenover

Met

er

Rome streng op gestaan, dat het verstand nooit zulke irraaan het geloof mag doen. Denk maar aan den strijd over

De Roomsche kerk aanvaardt

des

wordt.

te

in

dit irrationeele,

dat het brood na den

niets veranderend, het lichaam

zeiden onze gereformeerden

die absurditeit, zoo zeiden

zij,

:

„Irrationale

van Christus

non cadit

in

lag heel ons denken en bewustzijn

ondersteboven geworpen. Want wel beriepen de Roomschen zich dan op de almacht Gods, waaraan zin is door Trimen, zoo zeiden ze, geene perken mocht stellen. En in dien dat in verdedigd, wel ook almacht, Gods theïsten, met eenzelfde beroep op de men Als foutl eene welk Maar het Goddelijke wezen drie gelijk éen is. menons hoe almacht Gods gebruikt bij irrationeele dingen, dan vergeet men,

ons denken rust op en ingeklemd zit in vaste gegevens, waar zijn, niet iets niet uit kunnen, en dat die gegevens niet onze verzinning maar dat zij vastgesteld, wierd conventie bij uit onszelf is opgekomen of

schelijk bewustzijn en

wij

dat

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1910

Abraham Kuyper Collection | 948 Pagina's

Dicaten dogmatiek. Locus de Deo - pagina 439

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1910

Abraham Kuyper Collection | 948 Pagina's