Dicaten dogmatiek. Locus de Deo - pagina 433

§

De virtutibus

7.

415

Dei.

wonderen, die de Christus en de profeten en de apostelen hebben gewrocht. Nooit deden ze die

God hem kunnen

En

geeft.

zij

maar altoos krachtens de Almachtigheid Gods. Ook Satan bezit geene macht dan die

zichzelf,

uit

wonderen doet".

Hij is het, „die alleen

alleen als

verschijnen.

Men

God aan de

engelen

ziet,

een lichaam schenkt,

tijdelijk

van hoeveel belang

punt

dit

is

voor heel

de dogmatiek.

En

de vierde plaats

in

is

dit

een gevolgtrekking van het hierboven gezegde,

dat er nooit in eenig schepsel eene potentia

een finis zou stellen.

de vrije wil des

dat

lijk,

wil

lijken

Hier

de

is

strijd

kan

die

zijn,

aan de potentia Dei

met het Arminianisme.

menschen zulk een

Dat

leert

eigen-

finis stelt.

Naar dien mensche-

De

des menschen, eene

moet Gods almacht zich schikken.

wil

causa secunda, wordt alzoo eene causa prima, waaraan de causa prima, Gods almacht, zich zou hebben te onderwerpen.

De omnipotentia quod ad extensionem.

30.

Gemeenlijk als

zoo zeggen

ik

heeft en

nu nog

bij

mag,

de almacht Gods alleen aan de physieke kracht,

waarmede God den hemel en de aarde geschapen

onderhoudt, die dan

alles

nederwerpen der volkeren,

in het

van den kosmos, enz.

genesie

want

denkt men

zij

beperkt

in

Maar

Gods almacht en

is

bijv.

uitkomt

in

donder en bliksem,

de opwekking van Christus, die opvatting

de palin-

in

door en door verkeerd,

is

op zichzelf dwaas en onzinnig. De omni-

potentia Dei gaat niet alleen over het physieke leven,

maar over alle

het

enz. enz. leven van een

zedelijke,

aesthetische,

intellectueele,

iuridische

leven,

o\er

waar maar menschelijke krachtsoefening bij te pas komt. alleen physieke kracht, maar evenzeer denkkracht, zedelijke kracht enz. Welnu, op al die terreinen strekt zich Gods almacht uit, op het psychische zoowel als op het physische levensgebied. Hier ligt ook het uitgangspunt van de gereformeerde belijdenis aangaande de genade Gods, namelijk als eene onwederstandelijke werking van Gods almacht op zedelijk en geestelijk gebied. Daar ligt de vastheid der gereformeerde belijdenis in.

mensch,

En

er

over

is

alles,

immers

niet

Wij hebben hier dus geene bijzaak, maar eene hoofdzaak. „Ik

geloof

aarde",

—

in

God den Vader, den

Almachtige, Schepper des hemels en der

behoort daar ook niet toe het psychische leven van den mensch

behoort daar ook niet toe de wereld der engelen sloten

het

schoonheidsbesef,

zedelijke

;

ligt

daar niet mee

wereldorde, enz. enz. ?

in

opge-

Altegader

En dat geldt evenzeer van allerlei y^xplfr/uxTx, van genie De almacht Gods breidt zich tot heel het leven uit.

niet-physische dingen

en talenten, enz.

de

!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen