Van strak gespannen snaren - pagina 25

Amersfoort, 23 September 1913.

Aan

de Gereformeerde Kerk

te

Leiden.

Geliefde gemeente!

Door dezen kom Kerkbode een

om

ik

als

oud-collega aan de redactie in de

plaatsje, dat mij zeker niet zal

dank

worden geweigerd,

zeggen voor de vele bewijzen van belangstelling, op mijn verjaardag uit uw midden ontvangen, en tegelijk u de inlichtingen te geven, die door zoovelen verzoeken,

u

hartelijk

worden,

gewenscht

te

over

mijn

uw

midden

lichamelijke

en

geestelijke

gesteldheid.

Evenalsof mij

verrast

bijna

ik

nog

in

en uitging, hebben velen blijken hunner blijvende, ik zou in-

met de hartelijkste hunner toenemende

zeggen,

vriendelijke

troostwoorden mijne

tegenwoordige beproeving; maar

genegenheid,

ziel

verkwikt.

met

Zwaar

hunne is

mijn

midden mijner smart kan ik wel weenen van blijdschap en dankbaarheid voor de groote genade, die de Heere ons schenkt in zoo heerlijke oefening van de gemeenschap der heiligen. Gaarne antwoordde ik ieder in 't bijzonder. Dit is mij echter onmogelijk. Laat ik dus door dezen aan allen, die mij zoo innig verblijdden, daarvoor mijn diepgevoelden dank mogen betuigen.

Wat nog

te

mijn lichamelijken toestand betreft,

zonder bezwaar. Toch heb

niet

onder des Heeren zegen op

de

ik

middelen

deze

is

ook thans

goede hope, dat geheel

zal

ik

mogen

herstellen.

En

indien het anders

alleen wijs,

Toen worden

ik

goed en kort

mocht wezen, des Heeren

heilig

geleden

afgesneden,

is,

wil, die toch

geschiede.

dacht,

dat mijn leven spoedig

was de gedachte van sterven

mij

zou o zoo 1

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen