Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Van strak gespannen snaren - pagina 33

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Van strak gespannen snaren - pagina 33

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

Help ons worst'len, Tot aan 't sterven, Opdat we als erven Tot de hoogten Overwinnend opwaarts stijgen!

Door alles tezamen waren wij zóó gesterkt, dat wij Maandag den moed namen, iets van de schoone stad te gaan zien. Wij werden begeleid door een jeugdige, Christelijke weduwe, die zelve reeds veel ervaren heeft, met wie wij hier kennis maakten, en die zich aanbood, ons, zoolang wij hier zouden zijn, als gids te dienen. Onder haar geleide gingen wij naar 't oude Heidelberger slot, waar ook eens Frederik III, de vrome, woonde, en waarvan de muren en torens nog staan. Welk een schoonheid boven op één der bergen! Welk een schoonheid, dat oude reuzen-kunstwerk, overal met goudbruin klimop begroeid, en dan die heerlijke hangende tuinen! Het was ons alsof we een oogenblik in een tooverland waren. Vooral toen we gebracht werden op een plek, vanwaar we 't gezicht hadden op de stad, op den Neckar, op de bergen rondom, op de vlakte in de verte. zagen alles in de heerlijke herfstbelichting. Subtiele schoonheid! Ik herinner mij niet ooit zoo iets fraais te hebben aanschouwd. Ik kan 't niet beter weergeven dan in de woorden van den Heidelberger dichter Von SchefFel:

We

„Der Himmel hat

De hemel En

hier

die

Erde geküsset!"

heeft de aarde gekust!

woonde nu eenmaal Frederik

Catechismus deed opstellen.

III,

de man, die den

In deze tuinen wandelde

Olevianus en Ursinus, en spraken

zij

hij

met

tezamen over den eenigen

troost in leven en in sterven. Onwillekeurig denkt

men

hierbij

aan den man, die ook zulk een heerlijk goed bewoonde. Zijn predikant zeide tot hem: „Mijnheer, dit zijn de dingen, die ons aan de aarde binden!" „Neen, dominee", was zijn antwoord, „ditmaal hebt ge 't mis, dit zijn de dingen, die ons naar den "

hemel doen verlangen! Moge dit ook met ons zóó

zijn

en blijven, geliefde gemeente!

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 januari 1914

Abraham Kuyper Collection | 144 Pagina's

Van strak gespannen snaren - pagina 33

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 januari 1914

Abraham Kuyper Collection | 144 Pagina's