Eudokia - pagina 12

van

krankheid

bepaald

tot

vaak zoo

niet het minst de

de Bergrede en

tot het

heeft

hij

nood worden

liarde

en ongeval, moest weer onder de oogen

Toen Jezus op aarde verscheen,

gezien. niet

ook

zoo

en

existentie,

zich volstrekt

uitbeelden van de waarheid

maar even

beslist zijn korte levensdagen ten wónder-Goddelijke wijze dooden op te wekken en kranken van hun krankheid te genezen. Het was in Christus' optreden van meet af de redding van den vollen mensch,

in

gelijkenissen,

gegeven,

beste

naar

ziel

om op

èn lichaam beide.

Voor de

ziel

het Evangelie, voor het

Niet genoeg kan het dan ook betreurd, dat maar al te spoedig het Diaconaat te zeer zijn oorspronkelijk zoo rijk karakter inboette. Was het bij Jezus de dubbele actie in de prediking van het Evangelie en in de zorge voor wie leed geweest, tweeledig werd dan ook het ambt, dat in Christus' kerk zou optreden, het Presbyteriaat voor de prediking van het Woord, en het Diaconaat voor den nood van het lichaam. Had Jezus de kranken genezen en wonderbaar de duizenden gespijsd, ook het Diaconaat moest op beide doelen. De

brooze

lichaam

van

uitdeeling

om

de

't

verlossing van smart en pijn.

brood kon

niet volstaan,

ook de kranke bleef

hulp en verzorging roepen, en aan beide zou door het Diaconaat

worden voldaan. Vandaar dat al aanstonds naast de Diakenen ook de Diaconessen optraden. Bij alle ziekbed toch is de vrouw steeds de eerst geroepene. De vrouw waar het gaat om 't hart, en de man eerst opdagend als 't aankomt op betoon van kracht in hand en arm, of op de geleerdheid, die in den schedel huist. Jammer slechts, dat in de Oostersche vrouw maar al te licht ook een hoogst gevaarlijk element placht te spelen, reden waarom de apostel het diaconessenambt bond aan de weduwen, en dan nog liefst aan weduwen van niet minder dan zestig jaar, wat uitteraard voor der kranken verpleging sober geraakte

het

Diaconessenambt

in

vrucht bleef. Hierdoor vooral

eerst in perikel, toen in onbruik.

Zusters onder heilige gelofte in het klooster,

namen dezen

dienst

der liefde toen over, en zoo liep het uit op de stichting van afzonderlijke

Congregatiën,

die

uitsluitend aan dezen dienst zich

wijdden. Daar nu met de Reformatie deze beide, èn het klooster,

èn de Congregatie, voor ons wegvielen,

is

geleidelijk schier heel

de krankenverpleging eensdeels op de familie, anderdeels op de gemeentebesturen overgegaan. Zoo verloren ook onze kerken na

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen