Dr. A. Kuyper in Jezus ontslapen - pagina 42

38

Vader der lichten ons zoo onnoemelijk veel. En het is mij een weemoedsvol voorrecht uiting te mogen geven aan de innige dankbaarheid ,die er in onze Gereformeerde Kerken leeft voor het ontzaglijk vele, wat Dr, Kuyper, door de genade van onzen Verbondsgod voor die kerken geweest is. Want voor haar heeft hij zooveel mogen doen. Op dit terrein liggen de hoogtepunten van zijn leven. De geestelijke arbeid, dien hij met name voor onze kerken mocht verrichten, stond bij hem zelf het hoogst aangeschreven, en. die arbeid is wel in de eerste plaats de groote reformatorische actie van 1886 geweest. Toen is Dr, Kuyper in zijn volle stoere, onwrikbare geloofskracht openbaar geworden. Toen gaf God hem zijn gaven tot steun voor het volk, dat hij lief had, op verrassende wijze te ontplooien. Toen heeft hij met het heroisme des geloofs met zijn vriend Rutgers den strijd gevoerd voor de eere van Jezus Christus in Zijn Kerk, en onze ouderen gedenken nog, ja met rouw over den doode, maar met innige dankbaarheid, hoe de Koning der Kerk dezen man vooral heeft willen gebruiken, om hen uit het diensthuis uit te leiden tot de vrijheid. En toen heeft hij meer dan ooit geworsteld voor het ideaal, dat hij zelf eens zoo had omschreven: ,,En daarom niet Christelijk, niet slechts Protestantsch, Gereformeerd moet onze kerk weer worden: God haar souverein, de eeuwige verkiezing het hartebloed van haar leven, en Gods Woord de onverwrikbare grondslag, waarop ze met hare voeten rust," Doch hij heeft voor onze kerken meer gedaan. Wanneer in 1886 de kerken der Doleantie uitgeleid zijn, heeft hij de eenheid met de kerken der Afscheiding gezocht, en mede onder zijn leiding mag in 1892 de Unie tot stand komen. En dan blijft hij de vereenigde Geref, Kerken met zijn rijke gaven dienen. Hij heeft haar in de kerkregeering den rechten weg gewezen. Hij heeft voor haar de waarheid des Heeren in al haar rijkdom ontvouwd. Hij is als hoogleeraar aan de V, U, en leermeester van vele Dienaren des Woords voor de kerken van onschatbare waarde geweest en zijn leerlingen staan hier bij zijn graf in groote ontroering des harten en roepen uit als Eliza: Mijn Vader, Wagen Israëls en zijne ruiters! En week aan week heeft hij in De Heraut duizenden harten mogen troosten en stichten door zijn meditaties, voor talloos velen mocht hij het rijk geschakeerde licht der openbaring Gods in Zijn glans doen schitteren en heeft hij ons onze Geref, Belijdenis, de beginselen van Calvijn, de oude waarheid, waarvoor onze vaderen hun leven gaven, weer doen verstaan, en die belijdenis willen wij, onder beding van Gods genade nooit, gaf de

.

.

.

nooit loslaten. Ik kan hier natuurlijk niet alles noemen. Ik breng slechts iets in herinnering, maar dat weinige

om

in

onze

ziel te

doen

trillen

is

genoeg

een toon van ootmoedige erkente-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen