Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Dagen van goede boodschap - pagina 131

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Dagen van goede boodschap - pagina 131

In den kerstnacht.

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

;

„EEN STER UIT JACOB

!"

119

meer geurt; geen beekje, dat meer huppelend voortkabbelt stroom des levens schijnt gestremd. is stil, is eenzaam en verlaten om ons heen geworden. En wat nog het bitterst mag heeten, we kunnen ons maar niet aan den indruk ontworstelen, dat die koude, dorre, donkere wintertooneelen veel beter en juister en meer naar waarheid dan het blozend en bloeiend lenteleven, ons het beeld toonen van wat deze wereld en ons alle

Alles

leven werkelijk

De

is.

was wel veel schooner, maar Ze loog ons hart, dat gedwongen meêlachte, en nu we, weer een jaar in ervaring rijker geworden, ons afvragen, wat ons beter het leven op den bodem van ons eigen hart en het leven op den bodem der wereld prachtige zomernatuur

ze bedroog.

teruggeeft, de verleidelijke zoetheid der lentedagen, of het

doodsche er

nu, die

tafereel,

dat

de winter voor u

wie is de diepte

ontrolt,

zichzelf kent, wie, die de wereld in

van haar stroom peilde, en die niet, met bitter gevoel van teleurstelling en nog bitterder van zelfbeschaming, het klagen en betuigen moet: „Die lente loog. Helaas, die donkere schaduw van dorheid en van dood ligt eindeloos ver gespreid over de velden dezer wereld en eindeloos diep geslagen over de verborgenheid van mijn eigen gemoed." Dien weemoedigen trek kent ook het kind der wereld, maar de bange werkelijkheid van dien dood, die over ons leven hangt, kent alleen het kind van God. Het kind der wereld zit nog altoos aan de speeltafel. Met een oog, glinsterend van den hartstocht der hope, waagt de speler den worp; en als die worp zijn hope bluscht, trekt een oogenblik bange benauwing over zijn ziel. Maar hoor, weer gaat het spel weer kan de worp gewaagd worden en met nóg driftiger hartstocht dan zoo straks waagt de roekelooze speler nogmaals zijn inzet. Hij kan maar niet gelooven, dat het heusch verlies zou zijn. ;

;

Dit artikel werd u aangeboden door: Vrije Universiteit Amsterdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1922

Abraham Kuyper Collection | 168 Pagina's

Dagen van goede boodschap - pagina 131

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1922

Abraham Kuyper Collection | 168 Pagina's